Głos w dyskusji

18 listopada 2020 r.

Walec rewolucji

„Księża na księżyc” - nabazgrał ktoś farbą na elewacji kościoła. Podczas „spaceru” uczestniczek Strajku Kobiet we właściwy sobie sposób myśl została rozwinięta: „Je...ć kler”. Wszystko jasne. Przedwczoraj ktoś dopisał inne słowa: „OK. I co dalej?”.

Są takie chwile, kiedy chce się bronić, tłumaczyć. Cierpliwie perswadować i otwierać oczy. Mówić: - Zobacz, żyję między wami. Spotykamy się w kościele, w szkole, na poczcie, na lokalnym warzywniaku, w „Biedronce”. Uśmiechamy się do siebie, chwilę zagadamy. Wydaje się, że jest normalnie. Czasem też melduję się z katarem i gorączką w przychodni zdrowia (tak, tak, dziś są telekonsultacje, wiadomo). Czekam na swoją kolejkę, choć znamy się z panią doktor z kolędy i pewnie, gdyby wiedziała, że jestem, zaprosiłaby mnie do gabinetu. Nie chcę tego. Solidarność w kasłaniu też może być fajna i budować ewangeliczne mosty. A co?! Pracuję, jak Ty. Niełatwa to praca, ponieważ często dotykamy bardzo delikatnej materii, ludzkiej nędzy, bólu, bezradności. Nie widzisz tego, bo plebania, szkoła, kościół wydają się być „żelazną kurtyną”. Konfesjonał tym bardziej. Ot, zwyczajne „księżowskie” życie. Wypełnione obowiązkami, drobnymi radościami. Bardzo ułomne. Bardzo ludzkie. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Zawierzenie o. Dolindo

18 listopada 2020 r.

Panie, ratuj!

W burzach naszego życia nigdy nie wolno się nam poddawać, skoro jest z nami Jezus - pisał o. Dolindo Ruotolo. 19 listopada minęło 50 lat od śmierci kapłana z Neapolu.

Imię Dolindo w dialekcie neapolitańskim oznacza cierpieć. Cierpienie było znane ks. Ruotolo już od dzieciństwa... Był maltretowany przez ojca, cierpiał niesamowity głód, zimno, ubóstwo. W szkole był wyśmiewany, w seminarium - przez swojego przełożonego traktowany jak popychadło. Po procesie przed Świętym Oficjum, który był jednym z najdłuższych i najcięższych w skutkach w historii tej instytucji, kiedy został zawieszony w obowiązkach kapłana, był wytykany na ulicy, odrzucony przez rodzinę. Choć kapłan bardzo dużo wycierpiał, nigdy nie użalał się nad sobą, a każde cierpienie oddawał Chrystusowi. Przetrwał dzięki temu, że wszystko, co się wydarzało, przyjmował jako wolę Bożą. „Cierpienie przygniata człowieka w chwili, gdy go dopada, ale w swoim czasie odnawia ludzkie serce” - mawiał ks. Ruotolo. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS