Tygodnik Echo Katolickie
Wydanie 3/2023 (1431)

W ostatnich tygodniach dowiedziałam się o 31 unitach, którzy w 1927 r. zostali odznaczeni papieskim krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice. Udało mi się odnaleźć imienną listę wyróżnionych. W trakcie poszukiwań natknęłam się też na kolejne opracowania i wspomnienia o tematyce unickiej. Tego, co wycierpieli podlascy unici, nie da się ani w pełni opowiedzieć, ani zrozumieć. Lista tortur fizycznych, psychicznych i duchowych, którym ich poddawano, jest bardzo długa. Pomimo nieustannego zagrożenia życia, zdrowia i majątku pozostali wierni Bogu i Kościołowi. Jakie trzeba mieć serce, by w obliczu ciągłego poniżania, bicia, strachu i terroru zawsze iść Bożą drogą? Jak bardzo trzeba kochać Chrystusa i Jego Kościół, by nie zdezerterować? Ucisk nie był dla nich wymówką, by odejść od wiary, ale raczej stał się przyczyną jeszcze większego zaangażowania i zaufania Panu. Jak daleko odeszliśmy od ich wierności! Nikt nie bije nas za udział w Mszy św., nie zakazuje przystępowania do sakramentów, nie aresztuje za ochrzczenie dziecka. My sami dobrowolnie z tego rezygnujemy! Gardzimy tym, za co unici płacili krwią. Czy jeszcze coś nas odmieni?