Z inicjatywy prawosławnego dziekana radzyńskiego popa Piotra Gapanowicza (jednocześnie pełniącego funkcję proboszcza w parafii nowy Międzyrzec) ponad 100 osób podpisało się 12 lipca 1905 r. pod pismem skierowanym do oberprokuratora Świątobliwego Synodu w Petersburgu.

W piśmie skierowanym do cara skarżyli się na rzekome prześladowania ze strony ludności polskiej. Podpisy te rzekomo miały być zbierane nocą z powodu - jak napisano - strachu przed Polakami. Jeśli weźmiemy pod uwagę ówczesny rozległość prawosławnego dekanatu radzyńskiego, jak też fakt, że pismo sygnowały przeważnie całe rodziny, można przypuszczać, że podpisało go ok. 20 wahających się rodzin.

Nie wiem, czy ktoś kiedyś przeprowadził wiarygodny sondaż na temat ludzkich pragnień i oczekiwań wobec otaczającej nas rzeczywistości.

Jednak nawet jeżeli takiego sondażu nie było albo gdyby - co w przypadku sondaży jest akurat dosyć częstą przypadłością - był on niezbyt wiarygodny, ja i tak obstawiam, prawie w ciemno, że najważniejsze dla ludzi są pokój i spokój. Można to stwierdzenie, rzecz jasna, rozwinąć i uszczegółowić, ale zapewne większość z nas i bez tego doskonale wie, w czym rzecz.