Grudzień 1918 r. charakteryzował się na płd. Podlasiu jeszcze asynchronicznością wydarzeń. Gdy jedna jego część oddychała już pełną wolnością, druga jęczała jeszcze w niewoli. 5 grudnia trzech mieszkańców Janowa Podlaskiego: Caruk, Węgłowski i Kolada, usiłowało wymknąć się furmanką do Platerowa z zamiarem dotarcia do Warszawy, ale zostali zatrzymani i aresztowani przez okupujących miasteczko Niemców.

6 i 7 grudnia doszło do zaburzeń w wolnym już Radzyniu. Przybyły tam pluton wojska polskiego na czele z podporucznikiem i podchorążym rozbroił mocno lewicujący, o zabarwieniu komunistycznym oddział Milicji Ludowej. Zwolennicy tej formacji zorganizowali następnego dnia duży wiec protestacyjny. 7 grudnia dzięki żądaniom jednego z oddziałów WP udało się doprowadzić do uwolnienia jednego z ocalałych peowiaków z oddziału sierż. Zowczaka, więzionego przez Niemców w Międzyrzecu Podlaskim. Był to Antoni Komosa. Ok. 7 grudnia matka więzionego w Białej Podlaskiej W. Grobickiego uzyskała audiencję u J. Piłsudskiego.

Obejrzałem w niedzielę galę rozdania nagród w ramach 43 Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Obejrzałem i się znudziłem. Nie filmy jednak były powodem mojego ziewania przed ekranem, lecz dojmujące przekonanie, iż po tzw. światku artystycznym nic nowego nie ma co się spodziewać.

Być może jakiś skandalik ożywia to środowisko, lecz nic poza tym. Dlaczego tak sądzę? Otóż sama festiwalowa gala stała się dla niektórych okazją do prezentowania swoich przekonań politycznych, całkowicie niezwiązanych z dokonaniami artystycznymi, a i samo jury popisało się przyznaniem tzw. nagród specjalnych (czyli wymyślonych ad hoc, na potrzebę chwili), by uhonorować filmy nijak się niebroniące walorami artystycznymi. Uzasadnieniem dla przyznania tychże nagród było w przypadku Marka Koterskiego i jego filmu „7 uczuć” podjęcie próby przeniesienia widza w świat całkowicie wykreowany, zaś w przypadku Wojciecha Smarzowskiego i jego filmu „Kler” - podjęcie znaczącego problemu społecznego. Przyznam się, że głupszych uzasadnień nie słyszałem od dawna.

No i wszystko jasne. Listy uczestników prestiżowego konkursu „Wybraniec narodu jesień AD 2018” zamknięte i wydrukowane. Już na pierwszy rzut oka widać, że wielu dawnym towarzyszom i przyjaciołom tym razem jest nie po drodze...

Ale że natura, a tym bardziej polityka, nie znosi próżni, to dla równowagi niektórzy wrogowie znów stali się kompanami - dając do zrozumienia, że właśnie dojrzeli do zmian, przeżyli nagły zwrot i porzucili swoje dotychczasowe przekonania. Już kilkanaście dekad temu ktoś mądry zauważył, że tylko krowa nie zmienia poglądów, za to świnia zawsze; i że człowiek wprawdzie może wyjść z polityki, ale polityka z człowieka niekoniecznie.

Przed nami miesiąc poświęcony modlitwie różańcowej. Zwracam się z propozycją do duszpasterzy i do wszystkich czcicieli Różańca, by w październiku codziennie jedną tajemnicę różańcową ofiarować w intencji misji katolickich.

Misjonarzom i misjonarkom potrzeba naszej modlitwy, by z mocą Ducha Świętego głosili Ewangelię i nie zrażali się napotykanymi trudnościami. Od 21 października będziemy obchodzić Tydzień Misyjny ph. „Pełni Ducha i posłani”. Misjonarze są niejako ambasadorami Kościoła katolickiego w różnych zakątkach ziemi. Z naszej diecezji na misjach (ad gentes i w krajach byłego Związku Radzieckiego) pracuje 16 kapłanów i dwie świeckie misjonarki. Są posłani, by życiem przenikniętym miłością nieść Chrystusa tym, którzy o Nim mało słyszeli i budować Królestwo Boże.

Często można usłyszeć, że wraz ze śmiercią wszystko się kończy. Tymczasem w przypadku św. s. Faustyny wszystko się zaczęło…

„Przepowiedziała mi śmierć swoją 26 września, że za dziesięć dni umrze i 5 października umarła” - wspominał ks. Michał Sopoćko. 80 lat temu św. s. Faustyna narodziła się dla nieba. „Czuję dobrze, że nie kończy się posłannictwo moje ze śmiercią, ale się zacznie. O dusze wątpiące, uchylę wam zasłony nieba, aby was przekonać o dobroci Boga, abyście już więcej nie raniły niedowierzaniem najsłodszego Serca Jezusa. Bóg jest Miłością i Miłosierdziem” (Dz 281). 17 września 1938 r. s. Faustyna wróciła ze szpitala na Prądniku do klasztoru w Krakowie-Łagiewnikach, by umrzeć w swojej zakonnej rodzinie. Siostry czuwały przy niej na zmianę. Przełożona domu m. Irena Krzyżanowska lubiła ją odwiedzać w infirmerii.

Sprawy wsi były jej życiem, a przyszłość młodzieży - najwyższym wyzwaniem. Irena Golec zapisała się w pamięci lokalnej społeczności jako zawsze aktualny do naśladowania wzór patrioty, społecznika i wychowawcy. Formą uhonorowania wybitnej postaci są organizowane od 11 lat konkursy literackie o zasięgu ogólnopolskim ph. „Czerwona róża dla Niej”.

Wiedzę o nietuzinkowej kobiecie, działaczce na niwie społeczno- kulturalnej, a przy tym wiernej córce swojej małej ojczyzny, czerpiemy z not biograficznych i opowieści podyktowanych wdzięczną pamięcią tych, którzy byli świadkami jej życia i zaangażowania na rzecz dobra lokalnej wspólnoty. Irena Golec urodziła się 5 listopada 1911 r. we wsi Turów w powiecie radzyńskim. Pochodziła z wielodzietnej rodziny chłopskiej. - Całe swoje życie poświęciła sprawom wsi - przede wszystkim rozwojowi życia kulturalnego i oświatowego oraz wychowaniu i kształceniu młodzieży - wyjaśnia Piotr Szkurłatowicz, nauczyciel w Zespole Oświatowym w Kąkolewnicy.

Tylu dzieł El Greca w jednym miejscu, w tym samym czasie, jeszcze w Polsce nie było - mówił ks. dr Robert Mirończuk, zapowiadając wystawę „Ars sacra El Greca” w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach. Jej otwarcie nastąpi 4 października. Dzieła będzie można oglądać do końca listopada.

Muzeum Diecezjalne ma 100 lat. Wśród przedsięwzięć wpisujących się w obchody tej pięknej rocznicy, popularyzujących muzeum i jego zbiory, jest emisja dukata 4 franki, ogólnopolski konkurs wiedzy o El Grecu, odcinek „Ojca Mateusza”, którego akcja toczy się w muzeum. Na plan pierwszy wysuwa się bezsprzecznie wystawa dzieł El Greca. Wydarzeniom uświetniającym jubileusz 100 lat istnienia Muzeum Diecezjalnego poświęcona była konferencja prasowa zorganizowana 21 września. Omawiając na początku spotkania historię Muzeum Diecezjalnego, powołanego przez bp. Henryka Przeździeckiego w Janowie Podlaskim z chwilą wskrzeszenia diecezji w 1918 r., ks. Robert Mirończuk, dyrektor muzeum, podkreślił, że kamieniem milowym w dziejach funkcjonowania placówki było odkrycie w Kosowie Lackim dzieła przypisywanego hiszpańskiemu malarzowi, przywiezienie go do Siedlec, konserwacja i potwierdzenie autentyczności w 1975 r.

„Wielkie urodziny Wiki” to koncert charytatywny, który odbędzie się 7 października przy ul. Prusa 6 w Siedlcach. Cel - zebranie środków na wybudzanie i rehabilitację 16-letniej Wiktorii, która w styczniu tego roku zapadła w śpiączkę.

Ale koncert organizowany przez Stowarzyszenie Działamy Pomagamy - Skórzec to nie jedyna akcja zorganizowana z myślą o potrzebującej. To szereg działań pod hasłem „Wielkie wybudzanie Wiki”. W styczniu tego roku Wiktoria zachorowała na depresję. Nawet jej mama, doświadczona psycholog, przeoczyła symptomy. - Choroba rozwijała się podstępnie i w bardzo szybki sposób - mówi Małgorzata Zych, mama Wiki i przyznaje, że to trudny temat. - Konsekwencją tej choroby jest obecny stan Wikusi: ma niedowład czterokończynowy, nie mówi. Aktualnie przebywa w klinice Budzik w Warszawie, gdzie poddawana jest intensywnej rehabilitacji - dodaje.

Radosne głoszenie Zmartwychwstałego oraz poszukiwanie tej radości i miłości w sobie - taka idea od początku przyświecała zespołowi Tehalim, który działa przy parafii pw. św. Ludwika we Włodawie.

Tehalim istnieje niemal dziesięć lat, a znany jest głównie z obecności podczas niedzielnej Mszy św. o 12.00. Zespół ewangelizuje także w innych parafiach, jest zapraszany na śluby i uroczystości pierwszokomunijne. Prowadzi również działalność charytatywną na rzecz dzieci. W 2009 r. ówczesny proboszcz parafii pw. św. Ludwika o. Stanisław Jarosz zaproponował kierowanie scholą dziecięcą Rafałowi Rędziniakowi, który już wcześniej prowadził zespół dziecięcy, jednocześnie był członkiem zespołu młodzieżowego. - Od momentu rozpoczęcia pracy z dziećmi wprowadziłem pewien rytm, którego najważniejszym elementem było uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii o 12.00.

W poniedziałek 24 września uroczyście otwarto w Siedlcach centrum przesiadkowe, na które składają się nowy dworzec autobusowy oraz dwupoziomowy parking.

Uroczystość oddania inwestycji do użytku rozpoczęła Msza św. w kościele pw. św. Jana Pawła II w intencji miasta, wykonawców, projektantów i użytkowników nowych obiektów. Nabożeństwu przewodniczył biskup diecezji siedleckiej Kazimierz Gurda, który pogratulował władzom miasta kolejnej inwestycji. - Siedlce pięknieją. Nowe, tak potrzebne obiekty i rozwiązania komunikacyjne ułatwiają życie mieszkańcom, a miasto jest im coraz bardziej przyjazne - powiedział biskup, który dokonał także poświęcenia obiektu. Centrum przesiadkowe zlokalizowano na terenach miejskich, które w przeszłości należały do kolei, w obrębie ulic: Składowej, Orlicz-Dreszera i Partyzantów. Budowa centrum to jedna z inwestycji, które mają usprawnić transport w tej części miasta.