Święta Maryja

Jak pozdrawiać Maryję i wypowiadać Jej chwałę? Jak rozmawiać z Tą, która jest „uosobieniem łaski”? W tradycji zachodniej modlimy się Litanią loretańską, której pełne treści wezwania ukazują godność i przymioty Matki Bożej.

Świętość oznacza wolność od grzechu, ukierunkowanie wszystkich pragnień na Boga i naśladowanie Chrystusa. Jej podstawą jest łaska, która daje nam udział w Boskiej naturze, czyni nas dziećmi Bożymi i dziedzicami wiecznego królestwa. Świętość jest zadaniem dla wszystkich, ale nie każdy ją osiąga. Po ziemi chodzą „święci w drodze”, w niebie żyją „święci w ojczyźnie”. I dla tych pierwszych, i dla drugich Maryja jest niedoścignionym wzorem, choć gdy była jeszcze „w drodze”, mało kto potrafił rozpoznać Jej świętość. My wprawdzie nie umiemy jej do końca zgłębić, ale nie jest już przed nami zakryta. Dlatego w Litanii loretańskiej wzywamy Maryję najpierw jako świętą. Wszak jest Ona ,,Najświętszą Maryją”, świętość więc to pierwszy tytuł Jej chwały. Ona, która trwa w odwiecznej nieprzyjaźni z szatanem (zob. Rdz 3,15), jest dla proroków symbolem świętości i doskonałego zjednoczenia z Bogiem. Najpełniej Jej świętość opisał ewangelista Łukasz. Przedstawił Maryję jako umiłowaną przez Boga (zob. Łk l,30), błogosławioną między niewiastami (zob. Łk 1,42), błogosławioną, bo uwierzyła (zob. Łk 1,45).

Bóg uczynił Jej wielkie rzeczy (zob. Łk 1,49) i uznał Ją godną bycia Matką Jego Syna. Dowiadujemy się też, że Maryja miała duszę kontemplacyjną (zob. Łk 2,19), że nie gromadziła skarbów na ziemi i że promieniowała na innych swoją świętością (zob. Łk 1,44).

Na czym polega wyjątkowość świętości Maryi? Po pierwsze na tym, że Matka Boża nigdy nie była nieświęta. Inni święci przeżywali nawrócenia, podnosili się z upadków, Maryja zaś była wolna od grzechu i zjednoczona z Bogiem już w pierwszej chwili zaistnienia; nigdy też nie popełniła nawet najmniejszego grzechu, nigdy nie sprzeciwiła się woli Bożej, zawsze była uległa natchnieniom Ducha Świętego. ...

Tomasz Kępka