Droga do Boga i Jego słowa

O jubileuszowej, 25 edycji Ogólnopolskiego Konkursu Wiedzy Biblijnej, spotkaniu młodych ze słowem Bożym oraz zachęcie do sięgania po Pismo Święte w kontekście rozpoczynającego się Tygodnia Biblijnego - w rozmowie z Ewą Urbanek, koordynator OKWB w diecezji siedleckiej.

Ogólnopolski Konkurs Wiedzy Biblijnej świętuje w tym roku swoje 25- lecie. Jego powstanie było efektem wyzwania, jakie postawiono członkowi ówczesnych władz naczelnych Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” panu Sławomirowi Józefiakowi. „W sposób fenomenalny i przedziwny pojawił się pomysł zaoferowania młodym kart Pisma Świętego, a stosunkowo prostą formą jego realizacji okazał się konkurs” - wspominał pomysłodawca, zaznaczając, że projekt, jaki się pojawił, początkowo miał zasięg lokalny. Wkrótce jednak okazało się, że to za mało i trzeba było sięgnąć po młodzież z całej Polski. Jak widać, głównym celem OKWB od początku było wyjście do młodego człowieka z tym, czego do tego momentu brakowało - przesłaniem zawartym na kartach Pisma Świętego. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

O jubileuszowej, 25 edycji Ogólnopolskiego Konkursu Wiedzy Biblijnej, spotkaniu młodych ze słowem Bożym oraz zachęcie do sięgania po Pismo Święte w kontekście rozpoczynającego się Tygodnia Biblijnego - w rozmowie z Ewą Urbanek, koordynator OKWB w diecezji siedleckiej. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Polacy są rozgrywani

Rozmowa z dr. hab. Mieczysławem Rybą, profesorem nadzwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, historykiem, politologiem

Nasz kraj w wizji Rosji jest strefą wpływów niemieckich. Polskę, która próbuje wybijać się na jakąś podmiotowość, można spokojnie atakować. To jest zagrożenie, ponieważ Rosja przecenia geopolitycznie Polskę. Patrząc w długim ciągu historii, uważa, że Polska może tę przestrzeń dawnej I Rzeczypospolitej wypełnić politycznie, w sferze bezpieczeństwa czy gospodarczej. A jeśli by tak było, to zagrażałoby to strategicznym geopolitycznym interesom Rosji, chcącej panować na pomoście bałtycko-czarnomorskim. Jeśli chodzi o samego Łukaszenkę, to jest on „schyłkowy”, może zostać wymieniony przez Moskwę na innego działacza politycznego promoskiewskiego. Jeśli zaś mówimy o kręgach zachodnich, to prezydent Białorusi stracił gdziekolwiek poparcie. Gra bezalternatywnie, atakując Polskę bez konsekwencji, bo ma na to pozwolenie. Przy okazji daje sygnał swojemu społeczeństwu, że opozycja na Białorusi to agentura polska czy polsko-amerykańska, co w jakiś sposób ma propagandowo uzasadniać jego dyktatorskie rządy. To taka prosta gra, którą prowadzi Łukaszenka. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Rozmowa z dr. hab. Mieczysławem Rybą, profesorem nadzwyczajnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, historykiem, politologiem więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Jezu Chryste, zwyciężaj!

22 lutego 2019 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił państwowe Święto Chrztu Polski, obchodzone 14 kwietnia, honorując w ten sposób „doniosłą decyzję Mieszka I uznawaną za początek Państwa Polskiego”. W kontekście prób kwestionowania roli 1000-letniego dziedzictwa chrześcijańskiego w naszej ojczyźnie warto przy tej okazji przypomnieć okoliczności przyjęcia chrztu przez władcę i jego otoczenie.

Data nie jest przypadkowa: wedle wyliczeń historyków Mieszko przyjął chrzest 14 kwietnia 966 r. Wiarygodne źródła (kronika Galla Anonima, relacje biskupa Thietmara, zapiski czeskiego kronikarza Kosmasa) podają nam tylko rok, brakuje informacji o dokładnej dacie, jak też miejscu jego przyjęcia i szafarzu. Najpewniej był nim biskup Jordan lub inny biskup przybyły z cesarstwa lub Rzymu. Możemy założyć, że najlepszym momentem (zgodnie z tradycją Kościoła) była Wigilia Paschalna, która w 966 r. przypadała właśnie 14 kwietnia. Co do miejsca chrztu, mogły to być Poznań, Ostrów Lednicki bądź Gniezno - raczej należy wykluczyć inne miasta leżące poza granicami państwa Słowian: Pragę lub Ratyzbonę. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

22 lutego 2019 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił państwowe Święto Chrztu Polski, obchodzone 14 kwietnia, honorując w ten sposób „doniosłą decyzję Mieszka I uznawaną za początek Państwa Polskiego”. W kontekście prób kwestionowania roli 1000-letniego dziedzictwa chrześcijańskiego w naszej ojczyźnie warto przy tej okazji przypomnieć okoliczności przyjęcia chrztu przez władcę i jego otoczenie. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Smutna szkoła

Odpytywanie z zamkniętymi oczami, by nie było możliwości podglądania, klasówki ustne zamiast pisemnych, żeby ograniczyć ściąganie, testy wielokrotnego wyboru i bardzo szczegółowe, by złapać ucznia na niewiedzy… Szkoła online przeradza się w koszmar u wielu dzieci skutkujący depresją.

UNESCO pod koniec marca opublikowało dane, w których krajach nauczanie zdalne trwa najdłużej. Polska znalazła się pierwszej piątce, tuż po Macedonii, Bośni i Hercegowinie, Słowacji oraz Łotwie. W połowie października 2020 r. Hans Kluge, dyrektor regionalny Światowej Organizacji Zdrowia w Europie, stwierdził, że zamykanie szkół jako metoda walki z pandemią powinna być ostatecznością. Miesiąc później apelował, by szkoły podstawowe zostały otwarte, ponieważ „dzieci i młodzież nie napędzają rozprzestrzeniania się koronawirusa, wskutek czego zamykanie placówek jest nieskuteczne”. Naukowcy mieli jednak inne zdanie. Szkoły w Polsce zamknięte są do dziś, a problemów z tego wynikających pojawia się coraz więcej. Ciągłe zmęczenie, stres, bezsenność, apatia, niechęć do wychodzenia z domu to tylko niektóre objawy zaburzeń u dzieci i młodzieży. Wszystkie mogą być początkiem depresji, która rozwija się cicho i podstępnie. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Odpytywanie z zamkniętymi oczami, by nie było możliwości podglądania, klasówki ustne zamiast pisemnych, żeby ograniczyć ściąganie, testy wielokrotnego wyboru i bardzo szczegółowe, by złapać ucznia na niewiedzy… Szkoła online przeradza się w koszmar u wielu dzieci skutkujący depresją. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

(Nie)zwykły skrobidecha

Podkreślał, że praca, której nie towarzyszy modlitwa, jest niewiele warta, i że nigdy nie powinno się żałować czasu na spotkanie z Bogiem. Wielu mówiło o nim: „Wypisz, wymaluj św. Józef”. Tymczasem on kwitował to słowami: „jestem zwykłym skrobidechą”. Pokorny, życzliwy dla ludzi. Taki był br. Kalikst Kłoczko, kapucyn z lubelskiej Poczekajki, którego życiowe motto brzmiało: „Kochać Boga w bliźnich”.

Od jego śmierci minęło osiem lat. Zmarł w opinii świętości w pierwszą sobotę miesiąca i wigilię Święta Bożego Miłosierdzia. - Odchodząc tego dnia, br. Kalikst zyskał swoistą pieczęć potwierdzającą piękno jego życia wypełnionego wiarą i miłością - uważa o. prof. Andrzej Derdziuk OFMCap, autor wielu publikacji o kapucyńskim stolarzu. W swojej najnowszej książce pt. „Brat Kalikst z Poczekajki” przypomina postać tego skromnego zakonnika, który mawiał: „Ważne jest, aby człowiek za wszystko, cokolwiek się uda, dziękował Bogu. Nie trzeba często prosić, tylko dziękować. Człowiek sam z siebie dużo nie wymyśli, jeśli Pan Bóg nie da. Tego w życiu doświadczyłem”. Marian Kłoczko pochodził z Podlasia. Urodził się 15 kwietnia 1930 r. w miejscowości Brzozowo Kolonia należącej do parafii w Różanymstoku niedaleko Suchowoli. Był jednym z dziewięciorga dzieci Wincentego i Moniki. Kilkoro z jego rodzeństwa zmarło w wieku dziecięcym. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Podkreślał, że praca, której nie towarzyszy modlitwa, jest niewiele warta, i że nigdy nie powinno się żałować czasu na spotkanie z Bogiem. Wielu mówiło o nim: „Wypisz, wymaluj św. Józef”. Tymczasem on kwitował to słowami: „jestem zwykłym skrobidechą”. Pokorny, życzliwy dla ludzi. Taki był br. Kalikst Kłoczko, kapucyn z lubelskiej Poczekajki, którego życiowe motto brzmiało: „Kochać Boga w bliźnich”. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Święta z raną na ramieniu

Naucz mnie przemieniać ból w drogę światła i chwały dla Boga - modliła się św. Rafka, skromna libańska zakonnica, która wybrała drogę cierpienia i świadomie nią podążała. Jej liturgiczne wspomnienie obchodziliśmy 23 marca.

O gronie maronickich świętych, w którym obok św. Szarbela, Al- Hardiniego i bł. Stefana jednym tchem wyliczana jest św. Rafka, mówi się, że przypominają silne i długowiekowe drzewa cedrowe. O ile jednak w Polsce silny jest kult św. Szarbela, to życie i cierpienia św. Rafki, jak też cuda dokonujące się za jej przyczyną, pozostają nieco w cieniu. Urodziła się 29 czerwca 1832 r. w rodzinie katolickiej. Na chrzcie otrzymała imię Boutroussyeh (Pietra). Po śmierci matki Pietra Choboq Ar-Rayes przez cztery lata pracowała jako służąca w domu zamożnego Libańczyka w Damaszku. W tym czasie jej ojciec ożenił się po raz drugi. Zarówno macocha, jak i jedna z ciotek chciały dziewczynkę szybko wydać za mąż, ale ona postanowiła swe życie poświęcić Bogu i wstąpiła do Zgromadzenia Córek Maryi w Bikfaya. Po zakończeniu nowicjatu, 10 lutego 1856 r. złożyła śluby zakonne. Dwa lata później skierowano ją do pracy w jezuickim seminarium w Ghazir. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Naucz mnie przemieniać ból w drogę światła i chwały dla Boga - modliła się św. Rafka, skromna libańska zakonnica, która wybrała drogę cierpienia i świadomie nią podążała. Jej liturgiczne wspomnienie obchodziliśmy 23 marca. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

O szkodliwości głupoty

W popularnym niegdyś Czechosłowackim serialu pt. „Szpital na peryferiach” dr Sztrosmajer miał powiedzieć do pewnej - nazwijmy to - niezbyt lotnej intelektualnie pielęgniarki: „Gdyby głupota umiała fruwać, to unosiłaby się pani niczym gołębica”.

Dziś oczywiście takie słowa nie przeszłyby w żadnym filmie. Głos oburzenia feministek i bojowniczek o nowy, lepszy ład na świecie byłby bardziej donośny niż skrzek wracających z ciepłych krajów i przelatujących do niedawna nad naszymi głowami kluczy żurawi. Każdy, kto odważyłby się sformułować taką wypowiedź, natychmiast zostałby oskarżony o dyskryminację, a nawet uwłaczanie godności kobiet. Tymczasem słowa lekarza z peryferyjnego czeskiego szpitala wcale nie miał na celu kogokolwiek obrażać. One po prostu potwierdzają jedną z oczywistszych oczywistości. Mianowicie tę, że nic na tym świecie nie jest idealne, a już najmniej sam człowiek. Jednocześnie ten sam człowiek może dążyć do ideału, gdyż ma wrodzoną umiejętność dokonywania życiowych wyborów. Bo to, czy postąpi głupio czy mądrze, dobrze czy źle, zależy przede wszystkim od niego. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

W popularnym niegdyś Czechosłowackim serialu pt. „Szpital na peryferiach” dr Sztrosmajer miał powiedzieć do pewnej - nazwijmy to - niezbyt lotnej intelektualnie pielęgniarki: „Gdyby głupota umiała fruwać, to unosiłaby się pani niczym gołębica”. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Kiedyś te kamienie drgną…

Przestrzeń internetowa pełna jest dzisiaj różnorakich tematów, niestety w większości zupełnie błahych lub nieistotnych. Rozdmuchane jednak przez komentatorów lub trolle internetowe stają się „number one”.

W ramach jednej z dyskusyjnych grup kapłańskich postawiono problem: czy wolno gryźć konsekrowaną hostię po przyjęciu Komunii św., czy też oczekiwać na jej rozpuszczenie przez naszą ślinę? Pomijam samo zagadnienie, gdyż moja uwaga skupiła się na jednym ze sposobów argumentacji zastosowanej przez część dyskutantów. Otóż zasadnicza jego linia polegała na postawieniu pytania: czy Kościół nie ma naprawdę poważniejszych problemów niż ten wskazany powyżej? Można by rzec, iż ów dyskutant miał rację, gdyż to, co dzisiaj dzieje się w świecie, dość jasno wskazuje na zepchnięcie Kościoła na margines społeczny, a w połączeniu z działaniami kulturowymi i prawnymi prowadzić ma w ostateczności do doktrynalnego przekształcenia Kościoła lub jego anihilacji w ramach społeczeństwa. Drogą do wymuszenia tychże zmian w ramach społeczności kościelnej jest, jak się wydaje, stymulowanie odpływu wiernych z kościelnej wspólnoty. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Przestrzeń internetowa pełna jest dzisiaj różnorakich tematów, niestety w większości zupełnie błahych lub nieistotnych. Rozdmuchane jednak przez komentatorów lub trolle internetowe stają się „number one”. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Jedzie z nimi ksiądz

Pielgrzymki rowerowe mają znaczenie edukacyjne i wychowawcze, pozwalają na poznawanie miejsc związanych z wiarą i historią, uczą miłości do Boga - twierdzi proboszcz parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Uścimowie.

Pasję do wycieczek i pielgrzymowania na rowerze ks. kan. dr Jerzy Grochowski przekazuje swoim parafianom. Zwiedzili wspólnie wiele miejsc, m.in. w Kodniu, Hannie, Sławatyczach, Niepokalanowie, Poleskim Parku Narodowym, byli też na Jasnej Górze. Ksiądz Jerzy na rowerze pokonał niezliczona ilość tras w Polsce. Jako pielgrzym- cyklista był też poza granicami kraju, m.in. w Wiedniu, Kahlenbergu, Pradze, Wilnie i Lwowie. Ponad dwadzieścia razy przyjeżdżał do Matki Bożej Jasnogórskiej, również w ubiegłym roku, gdy z okazji jubileuszowej, 15 Ogólnopolskiej Pielgrzymki Rowerowej dotarł do Częstochowy z grupą parafian z Uścimowa, pokonując w sześć dni 415 km. Ks. Jerzy to inicjator i koordynator tej pielgrzymki, stąd zna go wiele osób. Jedną z nich jest Małgorzata Nikel ze Stowarzyszenia Rowerowy Cyprzanów, która z uścimowską grupą spotyka się co roku w Częstochowie. - To kapłan o dobrym i szczerym sercu. Niesamowicie zaangażowany w dzieło, jakim jest Ogólnopolska Pielgrzymka Rowerzystów na Jasną Górę. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Pielgrzymki rowerowe mają znaczenie edukacyjne i wychowawcze, pozwalają na poznawanie miejsc związanych z wiarą i historią, uczą miłości do Boga - twierdzi proboszcz parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Uścimowie. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Patriota, przyjaciel ludzi, miłośnik koni

Bohater wojenny, charyzmatyczny dowódca frontowy i działacz społecznym - to określenia idealnie pasujące do wyjątkowego rotmistrza mieszkającego przed laty na Podlasiu - Czesława Oksiuto- Dowiackiego.

Urodził się ostatniego dnia grudnia 1902 r. we wsi Mężenin k. Drohiczyna. Trzynaście lat później wraz z rodziną został ewakuowany przez władze rosyjskie do Wielkich Łuk na Białorusi. Pierwsze cztery klasy szkoły podstawowej skończył w nowym miejscu zamieszkania, dwie kolejne w Mińsku Mazowieckim. W 1918 r. wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego, a w czasie I wojny światowej walczył w 2 pułku strzelców konnych. - W 1925 r. ukończył szkołę podoficerską i został skierowany do dywizjonu 75 mm armat w 9 pułku artylerii lekkiej (9 DP) w Białej Podlaskiej. Już jako starszy ogniomistrz i jednocześnie dowódca plutonu ogniowego walczył podczas wojny w Armii „Pomorze” gen. Władysława Bartnowskiego. W czasie walki został ranny i zbiegł ze szpitala w Sochaczewie. Tak właśnie przybył do Międzyrzeca Podlaskiego - wspomina mieszkająca w Międzyrzecu Podlaskim wnuczka rotmistrza Krystyna Oksiuto-Dowiacka. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Bohater wojenny, charyzmatyczny dowódca frontowy i działacz społecznym - to określenia idealnie pasujące do wyjątkowego rotmistrza mieszkającego przed laty na Podlasiu - Czesława Oksiuto- Dowiackiego. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Aktywni mimo lockdownu

Rozmowa z Mariuszem Woszczyńskim, dyrektorem Miejskiego Ośrodka Kultury w Siedlcach.

Ten rok był wyjątkowy, trudny i pełen wyzwań, a do tego z poczuciem niepewności, zagrożenia, ciągłych zmian. Nie możemy jednak powiedzieć, że to czas stracony dla MOK. Mimo ograniczeń udało nam się zrobić bardzo dużo. Rok był podzielony na trzy okresy: tradycyjnego funkcjonowania oraz tego z mniejszymi lub większymi obostrzeniami sanitarnymi. Od początku stycznia do 12 marca 2020 r. działaliśmy normalnie. Potem przejaw normalności pojawił się między 12 czerwca a 6 listopada, gdzie mimo licznych ograniczeń - do 50%, a potem 25% publiczności - jednak mogliśmy realizować koncerty i projekty artystyczne z udziałem publiczności. Z każdego zdarzenia z udziałem publiczności cieszyliśmy się - zarówno jako organizatorzy, jak i jako artyści. Za każdym razem w sali był komplet publiczności. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Rozmowa z Mariuszem Woszczyńskim, dyrektorem Miejskiego Ośrodka Kultury w Siedlcach. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Kraszewski na Wołyniu

Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego w partnerstwie z Wołyńską Regionalną Fundacją Charytatywną „Polesie”, Wołyńskim Muzeum Lokalnym i radą miejską Kivertsy od 1 kwietnia realizuje projekt w ramach współpracy transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina.

Przedsięwzięcie ma na celu ułatwienie wykorzystania zasobów dziedzictwa kulturowego i historycznego polsko-ukraińskiego regionu przygranicznego. - Chodzi o to, aby pokazać związki J. I. Kraszewskiego z Wołyniem - wyjaśnia dyrektor romanowskiego muzeum Krzysztof Bruczuk. - Okres wołyński w biografii pisarza jest dość szeroki i obejmuje lata 1837-59. Jego pierwszym majątkiem była wieś Omelno koło Łucka, następnie Gródek i Hubin. W 1853 r. pisarz pożegnał się z życiem wiejskim i przeniósł do Żytomierza, skąd siedem lat później wyprowadził się do Warszawy. Na Wołyniu Kraszewski pełnił dość istotne funkcje: był kuratorem szkół polskich, dyrektorem Teatru Żytomierskiego i Klubu Szlacheckiego oraz prezesem Towarzystwa Dobroczynności, ciesząc się równocześnie sławą jako pisarz - przypomina. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Muzeum Józefa Ignacego Kraszewskiego w partnerstwie z Wołyńską Regionalną Fundacją Charytatywną „Polesie”, Wołyńskim Muzeum Lokalnym i radą miejską Kivertsy od 1 kwietnia realizuje projekt w ramach współpracy transgranicznej Polska-Białoruś-Ukraina. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Wdzięczni za dar Bożego miłosierdzia

Dziś Panu Bogu dziękujemy przede wszystkim za Jego miłosierdzie. W psalmie wyśpiewaliśmy zachętę: „Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny”. Ta prawda była nieustannie obecna w życiu religijnym naszej parafii - powiedział biskup senior diecezji radomskiej Henryk Tomasik podczas Mszy św. podsumowującej obchody 100-lecia parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łukowie.

Podczas nabożeństwa biskup siedlecki Kazimierz Gurda poświęcił nowy, posoborowy marmurowy ołtarz i ambonę. - Chcemy podziękować Bogu za całe dziedzictwo przeszłych wieków, zarówno za obecność i posługę ojców bernardynów, jak i księży diecezjalnych, którzy pracowali w naszej parafii. Dziękujemy też za zaangażowanie osób świeckich, za świadectwo wiary i troskę o zaplecze dla pracy duszpasterskiej - podkreślił ks. kan. Andrzej Kieliszek, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Uroczystości jubileuszowe zainaugurowano 24 listopada ubiegłego roku, dokładnie w setną rocznicę erygowania parafii. Ważnym punktem była Msza św., której przewodniczył bp Kazimierz Gurda. W homilii biskup przypomniał historię parafii i figury Jezusa Miłosiernego - Frasobliwego znajdującej się w kościele. Jubileusz parafii stał się bowiem okazją do odnowienia kultu tej figury, która znajduje się w łukowskim kościele od ponad 350 lat. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Dziś Panu Bogu dziękujemy przede wszystkim za Jego miłosierdzie. W psalmie wyśpiewaliśmy zachętę: „Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny”. Ta prawda była nieustannie obecna w życiu religijnym naszej parafii - powiedział biskup senior diecezji radomskiej Henryk Tomasik podczas Mszy św. podsumowującej obchody 100-lecia parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Łukowie. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Musimy szukać i wymagać!

Po co stawiać młodym wymagania? Aby ich oszlifować i nadać odpowiedni kształt. Człowiek pozbawiony wymagań staje się jak wybujała roślina, która nie ma szans na dojrzewanie i owocowanie.

Zasady są potrzebne zarówno w wychowaniu i edukacji, jak również w wierze. Wielu z nas miało wymagających rodziców, nauczycieli, dziadków czy duszpasterzy. Nieraz narzekaliśmy na ich nieustępliwość, na to, że stawiają trudne warunki albo są zbyt rygorystyczni. Po latach widzimy, że ich nieugięta postawa wyszła nam na dobre. Znamy też wielu, którym nikt nie stawiał wymagań. Kim są dziś? Jak skończyli? Odpowiedzmy sobie sami. Jest też jeszcze druga strona tego medalu. „Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali” - apelował do młodych św. Jan Paweł II. Te słowa padły nie tylko na Westerplatte, ale też na Jasnej Górze. Trzeba osobiście chcieć i umieć stawiać sobie granice, żyć według wartości. Czy potrafimy jeszcze narzucić sobie jakieś zasady? Narzekamy na młodzież, ale jej zachowanie nie bierze się znikąd. Młode pokolenie naśladuje to, co widzi wokół siebie i w czym wzrasta. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Po co stawiać młodym wymagania? Aby ich oszlifować i nadać odpowiedni kształt. Człowiek pozbawiony wymagań staje się jak wybujała roślina, która nie ma szans na dojrzewanie i owocowanie. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Liczymy się dla Polski

Rozmowa z Marcinem Kałuskim, rzecznikiem Mazowieckiego Ośrodka Badań Regionalnych.

Dane zebrane podczas Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań 2021 (NSP 2021) posłużą do planowania i realizacji działań dotyczących najważniejszych sfer życia społecznego: rodziny, ochrony zdrowia, edukacji, rynku pracy i mieszkań. Informacje będą dostępne na różnych szczeblach terytorialnych: kraju, województwa, powiatu i gminy. Spis powszechny odbywa się co dziesięć lat. Dane z tegorocznego NSP 2021 będą nam zatem służyć przez co najmniej dekadę. Biorąc to wszystko pod uwagę, każdemu z nas powinno zależeć, by spisali się wszyscy mieszkańcy Polski, podając pełne i prawdziwe dane. Od tego bowiem w dużej mierze będzie zależeć rozwój naszych gmin, powiatów, województw i całej Polski w najbliższej przyszłości. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Rozmowa z Marcinem Kałuskim, rzecznikiem Mazowieckiego Ośrodka Badań Regionalnych. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Skwer przejdzie metamorfozę

Rewitalizacja zabytkowego skweru w Garwolinie będzie możliwa dzięki wsparciu rządowymi środkami Funduszu Inwestycji Lokalnych w wysokości 1,6 mln zł.

W planach jest zachowanie istniejącego drzewostanu, a nawet dodatkowo ponad 2,4 tys. nasadzeń, podświetlana fontanna, uniwersalny budynek usługowy. Wymienione zostaną wszystkie nawierzchnie. Otworzy się też przestrzeń na różnego rodzaju imprezy kulturalne. W 2019 r. miasto ogłosiło konkurs na opracowanie koncepcji urbanistyczno- architektonicznej rewitalizacji skweru Solidarności. Komisja oceniała prace, które spłynęły z całej Polski. - Konkurs miał charakter otwarty. Aby ocena była obiektywna, do samego końca nie wiedzieliśmy, kto jest autorem projektów, które były zakodowane - mówi burmistrz Garwolina Marzena Świeczak. Teren skweru, który przeznaczony jest pod rewitalizację, to obszar ok. 3 tys. m². Czuwa nad nim konserwator zabytków, ponieważ znajduje się w gminnej ewidencji zabytków jako układ urbanistyczny z okresu pomiędzy XV a XX w. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Rewitalizacja zabytkowego skweru w Garwolinie będzie możliwa dzięki wsparciu rządowymi środkami Funduszu Inwestycji Lokalnych w wysokości 1,6 mln zł. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Stawiają na kobiety

Samorząd Mazowsza kolejny raz szuka pań, które angażują się w życie swojej miejscowości.

Często to właśnie one stoją za wszystkim, co dzieje się na danym obszarze. Mają pomysły, chęć działania i potrafią pociągnąć całą społeczność. To nie tylko organizacja dożynek, działania klubu gospodyń wiejskich, ale też coraz częściej poważne inwestycje i pozyskiwanie na nie dotacji. Właśnie dla takich liderek wiejskich przeznaczony jest konkurs Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich „Najaktywniejsza Liderka Wiejska w województwie mazowieckim”. Zgłoszenia trwają do 28 maja. Grupy działające na obszarach wiejskich najczęściej pielęgnują regionalne tradycje i kulturę, aktywizują mieszkańców i rozwijają potencjał swoich miejscowości. Ich działalność często nie byłaby możliwa bez energii i charyzmy liderek, które potrafią innych zmobilizować i przekonać do aktywnego udziału w realizowanych przedsięwzięciach. Aby je docenić i nagrodzić, co roku władze Mazowsza starają się wyłonić te najaktywniejsze. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Samorząd Mazowsza kolejny raz szuka pań, które angażują się w życie swojej miejscowości. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Dom, który przywraca do życia

Tutaj najważniejszym sprzętem rehabilitacyjnym jest… stół. Ten zwyczajny mebel naprawdę łączy osoby należące do projektu - czy to przy wspólnym obiedzie, czy wyklejaniu witrażowych obrazów albo czytaniu, a nawet sprzątaniu. Sprawia, że jest rodzinnie. I przywraca pamięć.

Dzienny Dom Pobytu „Kotwica” utworzony przez Siedleckie Stowarzyszenie Pomocy osobom z Chorobą Alzheimera rozpoczął pracę w listopadzie 2020 r. Ze względu na pandemię realizację zajęć planowanych stacjonarnie, w siedzibie DDP przy ul. Sokołowskiej 161, rozpoczęto indywidualnie, w domach osób, które zgłosiły się do uczestnictwa. - W ramach naszego „zdalnego” domu prowadzone były zajęcia terapeutyczne, zajęcia z rehabilitantem, logopedą, jak też spotkania z pielęgniarką, która wykonywała pomiary cukru, ciśnienia, temperatury i saturacji. Codziennie, od poniedziałku do piątku, zaopatrywaliśmy też wszystkich w obiady. Oprócz tego, w zależności od potrzeb, nasi pracownicy robili zakupy w sklepie czy aptece, aby uchronić naszych chorych od wychodzenia z domu - wyjaśnia prezes zarządu SSPOzChA Maria Leszczyńska. Tak było do połowy lutego, kiedy domy dziennego pobytu zostały otwarte. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Tutaj najważniejszym sprzętem rehabilitacyjnym jest… stół. Ten zwyczajny mebel naprawdę łączy osoby należące do projektu - czy to przy wspólnym obiedzie, czy wyklejaniu witrażowych obrazów albo czytaniu, a nawet sprzątaniu. Sprawia, że jest rodzinnie. I przywraca pamięć. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS