Dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo?

Niemalże od zawsze człowiek patrzył na niebo z myślą, że jest ono mieszkaniem bóstw, krainą przebywania Boga.

Już w czasach starożytnych patrzono w gwiezdne przestworza z przekonaniem, iż gdzieś tam, ponad ziemią, znajduje się świat bogów. Taka intuicja bierze początek przede wszystkim w tym, że kosmiczny świat jest dla człowieka nieosiągalny. Tam więc umieszcza również Boga, którego też do końca nie potrafi zrozumieć.Dziś nie wierzymy w to, że jakaś część nieba jest miejscem przebywania Boga. Zgadzamy się z Jurijem Gagarinem, który, przekroczywszy przestrzeń kosmiczną, powiedział: „Boga niet”. Owszem, w kosmosie Boga nie ma i Kościół nigdy nie kazał Go tam szukać. Skoro więc nie chodzi o schowanie się za chmurą czy ukrycie w konstelacji gwiazd, co właściwie mówi nam dziś Dogmat o Wniebowstąpieniu Jezusa? więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Niemalże od zawsze człowiek patrzył na niebo z myślą, że jest ono mieszkaniem bóstw, krainą przebywania Boga. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Kto was słucha, Mnie słucha!

Dziś w polskim Kościele obserwujemy wiele postaw na wskroś subiektywnych i hiperindywidualistycznych. Wielu mówi: «ja wiem lepiej; powinno być tak, jak ja uważam», ale ich argumenty nie zawsze idą w parze z tym, co naucza Kościół” - to słowa bp Grzegorza Suchodolskiego wypowiedziane podczas ostatniego spotkania zelatorów Kół Żywego Różańca w Horodyszczu. Trudno się z nimi nie zgodzić. Posłuszeństwo w Kościele szwankuje coraz bardziej i jest świadomie odrzucane. Jak je zdefiniować?

- Posłuszeństwo zawsze zakłada jakąś zależność od drugiej osoby oraz wzięcie odpowiedzialności za swoje decyzje. W sensie religijnym posłuszeństwo jest narzędziem, jakie Bóg dał człowiekowi, aby ten mógł wyrazić swoją wiarę, miłość, lojalność i cześć wobec Niego - tłumaczy o. Sebastian Wiśniewski OMI. - Do okazania posłuszeństwa Bogu potrzebna jest wiara nadprzyrodzona, czyli religijna. Jeśli wierzę Bogu, będę Mu posłuszny w zachowywaniu Jego woli względem mnie. A ta jest wyrażona w Dekalogu i Ewangelii. Miłość wobec Boga polega też na zachowywaniu Jego przykazań - przypomina, dopowiadając, że chociaż zmieniają się czasy i przychodzą nowe życiowe sytuacje, nie zmienia się jednak słowo Boga, któremu chcemy być posłuszni i ulegli. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Dziś w polskim Kościele obserwujemy wiele postaw na wskroś subiektywnych i hiperindywidualistycznych. Wielu mówi: «ja wiem lepiej; powinno być tak, jak ja uważam», ale ich argumenty nie zawsze idą w parze z tym, co naucza Kościół” - to słowa bp Grzegorza Suchodolskiego wypowiedziane podczas ostatniego spotkania zelatorów Kół Żywego Różańca w Horodyszczu. Trudno się z nimi nie zgodzić. Posłuszeństwo w Kościele szwankuje coraz bardziej i jest świadomie odrzucane. Jak je zdefiniować? więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Błogosławieństwo otwiera na Pana Boga

Błogosławić komuś to dobrze mu życzyć, ale w sensie chrześcijańskim znaczy wzywać imienia Bożego nad drugim człowiekiem czy nad przedmiotem. Kiedy czynimy na sobie znak krzyża, wzywamy imienia Bożego nad sobą - i w tym samym duchu rodzice wzywają imienia Bożego nad swoimi dziećmi - mówi ks. dr Łukasz Celiński.

We właściwym rozumieniu błogosławieństwa ważna jest przede wszystkim otwartość serca na obecność Pana Boga we mnie, a nie w przedmiotach. Błogosławieństwo otwiera człowieka na relację z Bogiem. Odnowione obrzędy błogosławienia dewocjonaliów, gromnic, obrączek ślubnych zawierają nawet modlitwy, w których prosimy o błogosławieństwo dla tych, którzy będą z nich korzystać, np. dla małżonków, aby obrączki przypominały im, że są oni zaproszeni do poddawania się Bożej woli w swoim życiu. Istotą błogosławienia różańca nie jest, by oddać go na służbę Bogu, ale by ci, którzy będą z niego korzystać, oddawali swoje życie na służbę Bogu - zgodnie ze słowami apostoła: „Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie” (1Kor 10,31). więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Błogosławić komuś to dobrze mu życzyć, ale w sensie chrześcijańskim znaczy wzywać imienia Bożego nad drugim człowiekiem czy nad przedmiotem. Kiedy czynimy na sobie znak krzyża, wzywamy imienia Bożego nad sobą - i w tym samym duchu rodzice wzywają imienia Bożego nad swoimi dziećmi - mówi ks. dr Łukasz Celiński. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Mądra miłość i zasady

Nasze pokolenie, które urodziło się, kiedy nie było komputerów, internetu, mówi o nadużywaniu mediów elektronicznych. Natomiast nasze dzieci przekonują, że to styl życia. Chcę uświadomić, iż to nie do końca jest tylko styl życia… - mówi dr Iwona Ulfik-Jaworska, psycholog i psychoterapeutka z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, mama czworga nastolatków.

Współczesna młodzież to pokolenie określane jako iGeneration - zaczęło poznawać świat, kiedy był już z nimi iPhone. - Dzieci od pierwszych miesięcy swojego życia mają dostęp do mediów elektronicznych. Często nie potrafią jeszcze chodzić czy mówić, a już korzystają ze smartfonów i tabletów - zauważa I. Ulfik-Jaworska. Obecność mediów elektronicznych ma kolosalny wpływ na rozwój najmłodszych. - Dzieci z łatwością poruszają się w świecie nowoczesnych technologii, świetnie posługują różnymi aplikacjami, urządzeniami elektronicznymi. Na pewno o wiele lepiej niż my, dorośli - zaznacza psycholog. Te umiejętności niosą za sobą zarówno pozytywne, jak i negatywne konsekwencje. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Nasze pokolenie, które urodziło się, kiedy nie było komputerów, internetu, mówi o nadużywaniu mediów elektronicznych. Natomiast nasze dzieci przekonują, że to styl życia. Chcę uświadomić, iż to nie do końca jest tylko styl życia… - mówi dr Iwona Ulfik-Jaworska, psycholog i psychoterapeutka z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, mama czworga nastolatków. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Jan Paweł II nie był naiwny

Rozmowa z Pauliną Guzik, reżyserką i scenarzystką filmu „Szklany Dom - odpowiedź Jana Pawła II na kryzys wykorzystywania seksualnego w Kościele”, dziennikarką telewizyjną prowadzącą program „Między Ziemią a Niebem”.

Dokładnie w 102 rocznicę urodzin Jana Pawła II miała miejsce telewizyjna premiera Pani filmu pt. „Szklany dom - odpowiedź Jana Pawła II na kryzys wykorzystywania seksualnego w Kościele”. Powiedzieć, że to temat trudny, to jak nie powiedzieć nic. Dlaczego zdecydowała się go Pani podjąć?

Impulsem były przede wszystkim pojawiające się w przestrzeni publicznej pytania dotyczące pontyfikatu, w którym właściwie się wychowałam. Wszystkie szkoły skończyłam, kiedy papieżem był Jan Paweł II, znałam go z pielgrzymek, podziwiałam jego wielką charyzmę i zadawałam sobie pytania, jakie pewnie stawiały sobie tysiące Polaków: czy to możliwe, że Papież Polak, wielki kapłan, miał kryć przestępców seksualnych w sutannach? A że jako dziennikarz dysponuję odpowiednimi narzędziami, postanowiłam zbadać te kwestie. Znałam też ludzi, którzy posiadali wiedzę na ten temat i mogli udzielić mi odpowiedzi. Poprosiłam ich, by zostali bohaterami mojego filmu. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Rozmowa z Pauliną Guzik, reżyserką i scenarzystką filmu „Szklany Dom - odpowiedź Jana Pawła II na kryzys wykorzystywania seksualnego w Kościele”, dziennikarką telewizyjną prowadzącą program „Między Ziemią a Niebem”. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Muzyczna opowieść o unitach

22 maja w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białej Podlaskiej wybrzmiała nowa kompozycja Akatystu ku czci bł. Męczenników Unickich. To był historyczny moment dla naszej diecezji.

Hymn wyśpiewali bialski chór Schola Cantorum Misericordis Christi pod dyrekcją dr. Piotra Karwowskiego oraz pięciu kantorów. Do niedawna Akatyst ku czci naszych Męczenników śpiewany był do melodii wywodzącej się z tradycji wschodniej. Tekst tego hymnu powstał w drugiej połowie XX w. w środowisku księży marianów, a ostatecznym jego redaktorem i propagatorem był ks. Roman Piętka MIC, proboszcz parafii neounickiej w Kostomłotach. Nowa kompozycja opiera się na istniejącym tekście, ale ma inną, bardziej złożoną melodię. Została ona napisana przez Stanisława Szczycińskiego, kompozytora, śpiewaka i znawcę muzyki dawnej. Nazwa „akatyst” oznacza hymn, który jest śpiewany w postawie stojącej. To najsłynniejsza forma poetycka Kościoła bizantyjskiego. Pierwszym tekstem tego typu był Akatyst ku czci Bogurodzicy. Jego powstanie datuje się na V/VI w. Z czasem stał się on kanwą akatystów ku czci świętych i męczenników. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

22 maja w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białej Podlaskiej wybrzmiała nowa kompozycja Akatystu ku czci bł. Męczenników Unickich. To był historyczny moment dla naszej diecezji. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Modlitwa i posłanie

17 maja do Matki Bożej Horodyskiej po raz kolejny przybyli zelatorzy kół różańcowych z dekanatu wisznickiego. Spotkanie miało charakter formacyjny i było połączone z parafialnymi uroczystościami.

Tego dnia horodyscy wierni świętowali dwie rocznice: objawień Matki Bożej, do których doszło 17 maja 1550 r., oraz sprowadzenia do Horodyszcza nowej kopii obrazu Matki Bożej Żyrowickiej. Zgromadzonych powitał proboszcz miejscowej wspólnoty ks. Andrzej Głasek. Kolejnym punktem była konferencja wygłoszona przez ks. kan. Marka Matusika, proboszcza parafii w Wiśniewie. Kapłan na początku przywołał słowa bł. H. Koźmińskiego, który podkreślał: „Kiedy ludzie będą modlić się na różańcu, przynajmniej cząstka nieba przychyli się do ziemi”. Ks. M. Matusik swoją konferencję poświęcił Paulinie Jaricot. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

17 maja do Matki Bożej Horodyskiej po raz kolejny przybyli zelatorzy kół różańcowych z dekanatu wisznickiego. Spotkanie miało charakter formacyjny i było połączone z parafialnymi uroczystościami. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Wspomnienia wciąż żywe

Urodziła się w grudniu 1939 r. Wojenną pożogę przeżyła, ale naznaczyła ona jej życie. Bo pewnych rzeczy nie da się zapomnieć.

Krystyna Bachanek miała niespełna pięć lat, gdy jej rodzinną wieś - Kamieniec, który dziś znajduje się na terytorium gminy Wodynie w powiecie siedleckim - została spalona. O pani Krystynie - znanej i cenionej w Polsce oraz za granicą malarce, społeczniczce pisaliśmy na łamach „Echa Katolickiego” w ubiegłym roku. Podczas 50 lat artystycznej pracy zaprezentowała swoje obrazy na 30 wystawach indywidualnych i ponad 200 zbiorowych. Jest laureatką licznych nagród krajowych i międzynarodowych, a w 2017 r. została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi nadanym przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę. Choć swoje dorosłe i zawodowe życie związała z Warszawą, o rodzinnych stronach nigdy nie zapomniała. Wojenna pożoga zostawiła w niej tak trwały ślad, że słuchając jej wspomnień, odnosi się wrażenie, iż opowiada o czymś, co miało miejsce zaledwie kilka dni temu. Są one - niestety - wciąż żywe. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Urodziła się w grudniu 1939 r. Wojenną pożogę przeżyła, ale naznaczyła ona jej życie. Bo pewnych rzeczy nie da się zapomnieć. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Żyjemy w Polsce M

Żywy Różaniec bardzo szybko trafił na Podlasie i rozwinął się nie tylko dzięki staraniom duszpasterzy, ale także dzięki zaangażowaniu wielu świeckich zelatorów.

Diecezja siedlecka, zwana jeszcze 30 lat temu podlaską, została utworzona w 1818 r. za pontyfikatu papieża Piusa VII. W jej skład weszło 118 parafii należących wcześniej do diecezji: poznańskiej, płockiej, krakowskiej, łuckiej i chełmskiej. W 102 parafiach posługiwali wówczas księża diecezjalni, a w 16 zakonnicy. Od 1507 r. posługę duszpasterską w Orchówku pełnili augustianie; w Stężycy od r. 1596 franciszkanie konwentualni. Zakon dominikański posiadał w diecezji podlaskiej trzy klasztory: w Janowie Podlaskim od r. 1602, w Terespolu od r. 1697 i w Zofiborze od r. 1722; podobnie franciszkanie bernardyni - w Łukowie od r. 1628, w Jeleńcu od r. 1742 i w Krześlinie od 1743. W Woli Gułowskiej od r. 1633 posługują ojcowie karmelici; franciszkanie reformaci przybyli w 1672 r. do Węgrowa (wówczas należał do diecezji podlaskiej) - a do Białej Podlaskiej w 1761. Poczesne miejsce w historii diecezji mają ojcowie paulini, którzy w naszej diecezji utworzyli dwa klasztory: we Włodawie w 1688 r. oraz w Leśnej Podlaskiej w 1727. Do kasaty zakonów przez carat w ramach represji po powstaniu styczniowym w 1864 r., w Łukowie posługiwali od 1696 r. ojcowie pijarzy, prowadząc słynne łukowskie kolegium, oraz ojcowie marianie do dziś obecni w Goźlinie (od r. 1776) i w Skórcu (od r. 1781). więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Żywy Różaniec bardzo szybko trafił na Podlasie i rozwinął się nie tylko dzięki staraniom duszpasterzy, ale także dzięki zaangażowaniu wielu świeckich zelatorów. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Bez intencji

Skumulowanie w majowo-czerwcowym terminie trzech okoliczności rodzinnych, czyli świąt matki, dziecka i ojca, to bardzo dobry powód, żeby wypuścić nagromadzone nadpsute powietrze i celebrować rodzinne więzi.

Okazuje się jednak, że nawet tak zacna kumulacja może - zamiast celebracji - spowodować w rodzinnych relacjach pewien rodzaj dodatkowego napięcia. I wynikającego mniej ze złych intencji, a bardziej z zawiłości języka. Albo może raczej zasiedziałości pewnych sformułowań, które - gdyby je niczym włos albo i zapałkę podzielić na czworo - mogą przywieść do zaskakujących wniosków. A jak już się raz tę zapałkę albo i ten włos podzieli… Dzień Dziecka generuje w wielu rodzinach pewien rodzaj dyskusji: co podarować latorośli, żeby i nie zbankrutować, i zadowolić oną. Najprościej byłoby po prostu ją zapytać, ale dużo lepiej jest tylko podpytać, poobserwować i w dniu uroczystym wyskoczyć (czemu mi się tu filip z konopi wcina?) z satysfakcjonującym dziecię upominkiem. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Skumulowanie w majowo-czerwcowym terminie trzech okoliczności rodzinnych, czyli świąt matki, dziecka i ojca, to bardzo dobry powód, żeby wypuścić nagromadzone nadpsute powietrze i celebrować rodzinne więzi. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Czy odlecą?

Po tej relacji nie spodziewałam się fajerwerków. Ot, żeby po prostu nie wchodzić sobie w drogę - każdemu z nas wystarczyłoby przestrzeni do życia. Chociaż wiele bliskich mi osób ostrzegało przed konsekwencjami mojej otwartości na nową znajomość, górę wzięło miękkie serce.

Właściwie kiedy się zorientowałam, że sprawy poszły za daleko, było już za późno na reakcję mieszczącą się w granicach prawa. Kilka tygodni temu na moim balkonie zagnieździł się gołąb. Na miejsce pobytu wybrał niewielką doniczkę. Wystarczyło, że nie było mnie kilka dni, by w tym czasie gołąb poczuł się na tyle swobodnie, żeby złożyć dwa jaja. Początkowo wydawało mi się, że ich wysiadywaniem zajmuje się tylko matka. Dla mnie wszystkie gołębie wyglądają podobnie: są po prostu szare. A w gnieździe zawsze był tylko jeden. Postanowiłam zasięgnąć wiedzy, czy to możliwe, żeby gołębica była samotną matką. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Po tej relacji nie spodziewałam się fajerwerków. Ot, żeby po prostu nie wchodzić sobie w drogę - każdemu z nas wystarczyłoby przestrzeni do życia. Chociaż wiele bliskich mi osób ostrzegało przed konsekwencjami mojej otwartości na nową znajomość, górę wzięło miękkie serce. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Podziel się zamiast wyrzucać

Jadłodzielnie to kolejna po zniczodzielniach inicjatywa Nadziei dla Siedlec - nieformalnej grupy zrzeszającej osoby, które wspólnymi siłami chcą działać dla rozwoju miasta.

Kiedy jedni próbują, inni zakasują rękawy i biorą się do roboty. Na początku maja jeden z radnych miejskich zaapelował o powstanie w mieście jadłodzielni i złożył stosowny wniosek do prezydenta miasta. Andrzej Sitnik odpowiedział, że w tym roku nie ma na to szans, bo inicjatywa nie została uwzględniona w budżecie miasta i obiecał zająć się sprawą w przyszłym roku lub przekazać do organizacji pozarządowych. Mimo to 23 maja w mieście pojawiły się dwie lodówki. Inicjatywa wpisuje się w akcję ogólnopolską, jaka działa pod szyldem Foodsharing już w kilku miastach. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Jadłodzielnie to kolejna po zniczodzielniach inicjatywa Nadziei dla Siedlec - nieformalnej grupy zrzeszającej osoby, które wspólnymi siłami chcą działać dla rozwoju miasta. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Szkolny jubileusz

Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 obchodziła jubileusz 25-lecia nadania jej imienia 1 Pułku Strzelców Konnych.

- Ćwierć wieku temu wybór patrona był ważnym wydarzeniem w życiu placówki - mówił dyrektor szkoły Adam Wyskwar. - Patron, jakim jest 1 Pułk Strzelców Konnych, czyni nas wyjątkowymi. Jednak imię to nie jest tylko zaszczytem, ale przede wszystkim zobowiązaniem do pielęgnowania pamięci o tych, których udziałem stała się walka o wolność ojczyzny - zapewnił, przybliżając historię pułku. Brał on udział w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919-20 oraz kampanii wrześniowej 1939 r. Przydział do Garwolina otrzymał w 1922 r., a dwa lata później - sztandar ufundowany przez społeczeństwo powiatu garwolińskiego. Wręczył go ówczesny prezydent RP Stanisław Wojciechowski. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 obchodziła jubileusz 25-lecia nadania jej imienia 1 Pułku Strzelców Konnych. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Wendy zmieniła jej życie

Amelia Modrzewska, szóstoklasistka z Zespołu Placówek Oświatowych nr 1, gra jedną z głównych ról w musicalu ,,Piotruś Pan” na deskach warszawskiego Teatru Studio Buffo. Jej aktorski debiut to owoc ciężkiej pracy i niewiarygodnego talentu.

Śpiew towarzyszy Amelce od najmłodszych lat, zajmując w jej. życiu bardzo ważne miejsce. Mama dziewczynki zdradza, że talent wokalny i taneczny dostrzegła u córki, kiedy ta była małym dzieckiem. - Jako malutka dziewczynka przygotowywała przedstawienia teatralne dla rodziny. Swoją miłością do występów zaraziła także młodszego brata - przyznaje Agnieszka Modrzewska. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Amelia Modrzewska, szóstoklasistka z Zespołu Placówek Oświatowych nr 1, gra jedną z głównych ról w musicalu ,,Piotruś Pan” na deskach warszawskiego Teatru Studio Buffo. Jej aktorski debiut to owoc ciężkiej pracy i niewiarygodnego talentu. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Chcę dawać ludziom radość

Moje obrazy mają służyć odbudowaniu więzi z naturą i jej sakralizacji. Przyroda to nasze życie. Jeśli utracimy z nią kontakt, utracimy życie - mówi malarka Urszula Pietras.

Jak zaznacza, pielęgnowanie pasji, szacunek do natury i drugiego człowieka, czyli podchodzenie z miłością do wszystkiego, co nas otacza, to jej przesłanie. - Stąd na moich obrazach ważki i motyle. Są symbolem kruchości, ulotności, czegoś efemerycznego, a jednocześnie trudnego do zniszczenia i tego, co się odradza, a także wolności, szczęścia, miłości, piękna. Ostatnio zaczęłam cykl inspirowany wojną. Znajdują się na nich motyle, pająki, człowiek, dziecko - istoty, które bardzo cierpią na skutek nienawiści człowieka. Odnosi się to nie tylko do sytuacji granicznych, jaką jest wojna, ale również takich, w których jeden drugiego niszczy psychicznie kosztem swego narcyzmu czy też dążenia do władzy. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Moje obrazy mają służyć odbudowaniu więzi z naturą i jej sakralizacji. Przyroda to nasze życie. Jeśli utracimy z nią kontakt, utracimy życie - mówi malarka Urszula Pietras. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Biodro do naprawy

Mówi się, ze endoproteza stawu biodrowego jest jednym z największych osiągnięć współczesnej medycyny. Dlaczego?

- Choroba zwyrodnieniowa jest drugą po chorobach serca przyczyną inwalidztwa. Wprawdzie nie zagraża życiu, ale w znacznym stopniu ogranicza funkcjonowanie człowieka - mówi Dariusz Pilipiuk, ordynator oddziału urazowo-ortopedycznego Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Białej Podlaskiej. - Narastające dolegliwości bólowe i ograniczenie możliwości poruszania się prowadzą do izolacji pacjenta i w istotny sposób wpływają na jego funkcjonowanie. Możliwości leczenia, jakie daje dzisiaj protezoplastyka stawu biodrowego, nie tylko w istotny sposób znoszą dolegliwości bólowe i poprawiają sprawność, ale też umożliwiają dalsze pełne funkcjonowanie, łącznie z kontynuacją pracy zawodowej. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Mówi się, ze endoproteza stawu biodrowego jest jednym z największych osiągnięć współczesnej medycyny. Dlaczego? więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

Ceny dyktuje rynek

W markecie można kupić truskawki po 17 zł za łubiankę, czyli za 2 kg. Ja bym się tymi dużymi cenami za niektóre gatunki za bardzo nie ekscytował, dlatego że te owoce pochodzą z upraw szklarniowych i to jest bardzo niewymierne porównanie - mówi Mirosław Maliszewski, prezes Związku Sadowników RP.

Zaznacza, że jeśli chodzi o truskawki polskie - te ceny nie wynikają absolutnie z zapotrzebowania rynkowego, bo to jest ekskluzywny towar, który bardziej leży na półce czy na straganie, niż jest kupowany. - Natomiast my, producenci, boimy się tego, że siła nabywcza konsumentów jest coraz mniejsza. Inflacja zabiera im znaczną część przychodów. Obawiamy się, że nie będzie chętnych do zapłacenia za wczesne owoce, które są z reguły droższe, ceny, która nas, producentów, by satysfakcjonowała. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS

W markecie można kupić truskawki po 17 zł za łubiankę, czyli za 2 kg. Ja bym się tymi dużymi cenami za niektóre gatunki za bardzo nie ekscytował, dlatego że te owoce pochodzą z upraw szklarniowych i to jest bardzo niewymierne porównanie - mówi Mirosław Maliszewski, prezes Związku Sadowników RP. więcej w wersji papierowej » Dostęp SMS