Rozmowa z dr hab. Jadwigą Kowalską, adiunktem w Katedrze Instrumentologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

W sobotę 1 kwietnia w siedleckiej katedrze wykonane zostanie wielkie dzieło francuskiego kompozytora Marcela Duprégo - „Droga krzyżowa” (Le Chemin de la Croix) do słów Paula Claudela. Co o samej kompozycji powinny wiedzieć osoby, które zechcą wybrać się na to spotkanie?

Dupré (1896-1971) był wybitnym przedstawicielem francuskiej szkoły organowej, znakomitym kompozytorem, wirtuozem i pedagogiem. „Droga krzyżowa” jest utworem, którego początki związane są ściśle z improwizacją. Kompozytora poproszono w Królewskim Konserwatorium w Brukseli w 1931 r. o wykonanie koncertu składającego się z utworów Bacha oraz o improwizacje do poematu P. Claudela „Droga krzyżowa”. Utwór był więc najpierw muzycznym, improwizowanym komentarzem do słów Claudela.

Miłość to jeden z motywów mojej twórczości, piszę także o upływającym czasie, przyrodzie i sacrum. Lubię też słuchać tekstów literackich innych twórców. Jestem smakoszem poezji - mówi Urszula Tom.

„W pasji tworzenia - kadrowania codzienności - odnajduję sens bycia tu i teraz” - to motto przyświecające jednej z poetek z naszego regionu. Przypadający 21 marca Światowy Dzień Poezji jest okazją do podpytania twórców o ich inspiracje i przewodnie motywy wierszy. „Moje wiersze nieuczone/ rymy zwykłe, proste, jasne./ One płyną prosto z serca/ i są tylko moje - własne./ Piękna jest zabawa słowem, nasza mowa tak bogata” - pisała w jednym ze swoich utworów poetyckich Helena Maczewska, poetka z Parczewa. Obdarzona optymizmem stara się przekazywać radość innym - zarówno najmłodszym, goszcząc w szkołach, jak i seniorom w ramach swojej działalności społecznej. Teksty poetyckie zaczęła tworzyć w latach 70, ale pierwszy tomik „W kalejdoskopie życia” wydała dopiero kilka lat temu.

W Galerii Podlaskiej w Białej Podlaskiej można oglądać wystawę „12 Bram Nowego Świata”.

To ekspozycja nowoczesnej ikony autorstwa Małgorzaty Dawidiuk. Artystka pochodzi z Wisznic. Jest absolwentką liceum plastycznego w Nałęczowie i Akademii Sztuk Pięknych im. I.E. Repina w Petersburgu. - W Rosji spotkałam się z ikoną niczym z osobą. Tam zrozumiałam, że będzie ona nie tylko przygodą, ale miłością mojego życia. Trwa to do dziś i w bardzo różnych formach. Przez 20 lat zajmowałam się ikonografią, tzn. podejmowałam się konserwacji ikon, wykonywałam ikonostasy do greckokatolickich i prawosławnych świątyń oraz całe malarskie wyposażenie cerkwi.

Rozmowa z Łukaszem Jaszczukiem i Grześkiem Aleksandrowiczem z zespołu Porozumienie.

Wasza formacja w tym roku obchodzi 20-lecie istnienia. Jubileusz uczcicie nową płytą zatytułowaną „TODAH”. Jaki będzie ten krążek?

Łukasz: Słowo „todah” znalazłem w jednym z felietonów Marcina Jakimowicza. W szerokim znaczeniu oznacza: „dzięki czynić” i „dziękczynienie”. Na pewno można w nim także zawrzeć uwielbienie takie, jakie my znamy, czyli wielbienie Boga za wielkie rzeczy, które czyni w moim życiu, wielbienie Go i dziękowanie Mu. Na tej płycie będziemy dziękować Bogu.

24 lutego w Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej otwarto wystawę poświęconą twórczości fotografika Mariana Gadzalskiego.

Artysta zasłynął zdjęciami, których bohaterami są konie. Ekspozycja powstała ze zbiorów bialskiego muzeum, zasobów fotograficznych stadniny koni w Janowie Podlaskim i pamiątek przekazanych przez rodzinę M. Gadzalskiego. Fotografik pochodził spod Piotrkowa Trybunalskiego. W wernisażu wzięły udział jego córki - Hanna i Aleksandra. - To pierwsza wystawa od śmierci naszego taty, dlatego jest dla nas taka szczególna. Dziś miałby 89 lat. Zginął tragicznie 38 lat temu. Ukończył szkołę pożarniczą, ale nie był strażakiem, a fotoreporterem. Ciągle dokształcał się w swoim fachu. Wyspecjalizował się w fotografowaniu koni.

Nie zawsze wyciągam z plecaka aparat fotograficzny. Często w trakcie swoich wypraw po prostu obserwuję otaczającą mnie piękną przyrodę - mówi Tomasz Kozłowski z miejscowości Mordy.

I podkreśla: - Fotografowanie powinno odbywać się z zachowaniem szacunku dla otaczającej przyrody i istot ją zamieszkujących. Nie powinno się robić zdjęć za wszelką cenę. Nim naciśnie spust migawki, zastanawia się nad odpowiednim fotograficznym ujęciem fragmentu świata, który w danym momencie go zaciekawił. - Zdjęcia można robić z wysokości wzroku czy nawet leżąc na ziemi - opowiada pasjonat. - Jeśli ustawiam aparat na długim czasie naświetlania, obserwowany przeze mnie płynący strumień będzie na zdjęciu rozmazany, ale jednocześnie uchwycę jego ruch.

Trwają przygotowania do otwarcia wystawy poświęconej historii lokalnej piłki nożnej.

W związku z tym jej inicjatorzy - Muzeum Regionalne oraz MKP Pogoń Siedlce - zwracają się z prośbą o udostępnianie pamiątek, fotografii i eksponatów z dawnych lat. Przedstawiciele obu stron podpisali w środę 15 lutego list intencyjny zawierający szczegóły współpracy. - To nie będzie nasze pierwsze spotkanie z historią siedleckiej Pogoni. Często bowiem w naszych murach gościmy historyków oraz studentów, którzy szukają tu inspiracji do tematów prac naukowych o dziejach Siedlec i regionu. Jedna z osób interesowała się postacią płk. Kazimierza Hozera, twórcy piłki nożnej w naszym mieście. Choć finalnie praca na ten temat nie powstała, to prezesa Wojskowego Klubu Sportowego 22 pułku piechoty Siedlce, występującego w latach 1932-34 na poziomie ligi krajowej, uhonorował Siedlecki Klub Kolekcjonerów. Wydał on serię pocztówek, m.in. z wizerunkiem płk. Hozera oraz uczestnikami historycznego meczu o awans - tłumaczył dyrektor muzeum Sławomir Kordaczuk. Jak dodał, podczas prac nad książką „100 spotkań z historią. Dziewczyny tamtych dni” osobiście rozmawiał z córką pułkownika - Janiną, która wspominała ojca jako wielkiego miłośnika piłki. K. Hozer dzielił się swoją pasją z córką, którą zabierał na każdy mecz rozgrywany w Siedlcach przed wojną.

Malowała „od maleńkości” i marzyła o szkole plastycznej. I choć nie ukończyła jej od razu, pasja Hanny Więcek rozwijała się swoim torem.

- Życie układało się, a raczej nie układało tak, jak bym chciała - przyznaje malarka i rzeźbiarka, ale bez cienia żalu czy wyrzutu. Najpierw skończyła szkołę rolniczą, potem studium nauczycielskie nauczania początkowego, a dopiero po latach przyszedł czas na studia podyplomowe w zakresie sztuk. Mimo tych przeciwności pasja pozostała, przynosząc i spełnienie, i dostrzeżenie, bo H. Więcek zdobywała wiele nagród i wyróżnień, m.in. pierwszą nagrodę na XII Ogólnopolskim Biennale Twórczości Plastycznej Nauczycieli (Świdnik 2014), wyróżnienia w konkursie malarskim ,,Złączyć swoje życie z Ukrzyżowanym” (Siedlce 2012) czy wyróżnienie specjalne w XIII Ogólnopolskim Biennale Twórczości Plastycznej (Zamość 2016). Tłumy gości na ostatnim wernisażu jej wystawy w Łukowskim Ośrodku Kultury, który miał miejsce 10 lutego, są potwierdzeniem, że prace H. Więcek warto zobaczyć. Ona sama zapytana, skąd takie zainteresowanie, skromnie odpowiada: „No właśnie nie wiem…”. Ale po chwili dodaje, że ma mnóstwo przyjaciół, znajomych i chyba w ten sposób dali jej do zrozumienia, że jednak lubią i ją, i jej obrazy. - W moim życiu trafiam na bardzo dobrych ludzi - zauważa.