Poza siebie

Świat, w którym żyjemy, przypomina czubek góry lodowej. „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu” - zwykł powtarzać tytułowy bohater „Małego Księcia” w słynnej powiastce Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. To prawda.

Natalka, podopieczna Siedleckiego Hospicjum Domowego dla Dzieci, choruje na rzadką chorobę genetyczną, która uniemożliwia jej samodzielne funkcjonowanie. Porusza się specjalnie przystosowanym wózkiem, jest otoczona serdeczną opieką najbliższych. Piękna dziewczynka o głęboko rozwiniętej inteligencji emocjonalnej! Od kiedy zaczęliśmy się spotykać, rodzice mieli jedno marzenie: Pierwsza Komunia córci! Najpierw planowaliśmy uroczystość w parafii - indywidualną, na wieczorowej Mszy św. Natalka niekoniecznie dobrze znosi hałas, duże zgromadzenie ludzi. Niestety, pandemia koronawirusa pokrzyżowała wszystko. Zbyt duże ryzyko. Zresztą i stan zdrowia Natalki się pogorszył. Postanowiliśmy, że dziewczynka po raz pierwszy przyjmie Pana Jezusa w domu, w gronie najbliższych, dokładnie w dzień swoich dziewiątych urodzin. Tak też się stało. Wiele rzeczy w życiu widziałem, ale Natalka udowodniła nam, że tak naprawdę mało wiemy o rzeczywistości, która nas otacza.

W czasie Mszy św. była delikatnie pobudzona: dużo emocji, najbliższa rodzina zgromadzona w niewielkim pokoiku i na korytarzu blokowego mieszkania, nowa sytuacja, ale też lekkie przeziębienie robiły swoje. Rozpoczęła się Msza św. Kiedy Natalcia przyjęła Jezusa w malutkim kawałeczku konsekrowanej Hostii, znieruchomiała… Uśmiechnęła się… I zobaczyliśmy nagle w niej niesamowitą, trudną do opisania, jasność!…

Było to tak nieziemskie zjawisko, tak bardzo uderzające, że na dłuższą chwilę zamilkliśmy. Jakby ktoś nagle uchylił drzwi do bardzo jasnego pomieszczenia. Jakby do ciemnego pokoju wpadł jasny snop światła! Patrzyliśmy na nią. Ona spoglądała w jeden punkt i promieniała. Kogo widziała? Można się tylko domyśleć…

 

***

Świat, w którym żyjemy, przypomina czubek góry lodowej. ...

Ks. Paweł Siedlanowski