Charków walczy i pracuje
Wojska ukraińskie już trzeci tydzień wytrzymują rosyjskie ataki. Od początku wojny Charków, leżący 45 km od granicy z Rosją, znajduje się pod ciężkim ostrzałem artyleryjskim i rakietowym, zwłaszcza w nocy. Metropolia jest praktycznie otoczona. Mimo że pojawiły się grupy dywersyjne, miasto wciąż jest pod kontrolą ukraińskiej armii. Charków to drugie co do wielkości miasto na Ukrainie. Liczy 1,5 mln mieszkańców. Przed wojną tętniło życiem, głównie z powodu studentów z całego świata - w mieście znajduje się kilkanaście uniwersytetów. Charków ma ogromne znaczenie gospodarcze, ale także symboliczne dla Ukrainy. W latach 1918-1934 był stolicą Ukraińskiej Republiki Radzieckiej.
Od trzech i pół roku w Charkowie pracuje ks. Mikołaj Bieliczew ze zgromadzenia księży marianów, który studiował w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. – Obecna sytuacja jest ciężka. Nie beznadziejna, ale ciężka – opisuje. – Teraz, kiedy rozmawiam z panią, nie słychać wybuchów, ale ostatni był dosłownie pół godziny temu – dodaje kapłan, który większą część dnia i noce od wybuchu wojny spędza w schronie w piwnicy. To właśnie nocami dochodzi do największych bombardowań w mieście. – Bomby i pociski spadają praktycznie we wszystkich rejonach miasta. Odczuwamy silny stres, kiedy nad nami leci odrzutowiec i nie wiemy, w co celuje – zaznacza ks. Mikołaj. – Przez tych kilka dni nauczyłem się, że kiedy słyszę samolot, to padam na podłogę tam, gdzie stoję. Kilka dni temu prawie przez cały dzień, z małymi przerwami, trwały ataki: jak nie artyleria, to samoloty. Spokojnie bywa między 9.00 a 11.00, bo wtedy żołnierze mają przerwę na śniadanie. Najgorzej jest wieczorem i po północy. ...
Kinga Ochnio