Zawsze ufał Panu Bogu
Urodził się w Parczewie, w dniu 29 sierpnia 1902 r. jako pierwsze dziecko młodych, a zarazem bardzo pobożnych rodziców, Marianny i Piotra Nowickich. Należeli oni do III Zakonu Franciszkańskiego. Byli przy tym bardzo szanowanymi obywatelami: przewodniczyli prywatnym nabożeństwom w kościele, potrafili biegle czytać i pisać, a także pomagali innym osobom pisać podania i załatwiać sprawy urzędowe.
Dzieciństwo i młodość
Ksiądz Nowicki w dzieciństwie był ministrantem. Uratował też życie koledze, zasłaniając lufę karabinu wskazującym palcem prawej ręki, który następnie amputowano. Po skończeniu parczewskiej szkoły podstawowej, został wysłany przez rodziców do Liceum im. S. Staszica w Lublinie. Ukończył je z wyróżnieniem i wstąpił do Seminarium Duchownego Kurii Metropolitarnej w Lublinie, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie w dniu 14 czerwca 1924 r. Następnie na krótko wysłano go na zastępstwo na parafię, po czym za namową ówczesnego biskupa lubelskiego rozpoczął studia na Uniwersytecie we Fryburgu w Szwajcarii. Ukończył je obroną pracy doktorskiej na temat „Cnota wielkoduszności i wady jej przeciwne “. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako wychowawca młodzieży i nauczyciel lekcji religii w liceum im. Staszica – tego samego, do którego wcześniej uczęszczał.
Pod opieką Matki Bożej
W czasie wojny został aresztowany i przebywał jako zakładnik na Zamku w Lublinie. Został cudownie zwolniony zimą 1943 r. Tego dnia inni więźniowie odeszli do Dachau… O jego zwolnienie modlili się rodzice do Matki Bożej z Gruszką, której słynący łaskami obraz znajdował się wówczas w kaplicy pod dzwonnicą, na prawo od wejścia do kościoła św. ...
Czesław Kuzawiński