Spotkanie młodości i radości
Pomysł ustanowienia Światowych Dni Młodzieży mógł pojawić się jedynie w umyśle człowieka, który doskonale rozumiał młodych i znał ich problemy. Jan Paweł II był duszpasterzem młodzieży przez wiele lat i nigdy o niej nie zapominał. Rozpoczęcie pontyfikatu nie mogło zakończyć jego kontaktów z nimi.
Cykliczne spotkania młodych poprzedziły dwa międzynarodowe – w 1984 r. i 1985 r. Pierwsze odbyło się w ramach dobiegającego wówczas końca Roku Odkupienia, którego ustalony wcześniej program przewidywał, że w Niedzielę Palmową 1984 r., a więc na tydzień przed oficjalnym zamknięciem Roku, odbędzie się w Rzymie Jubileusz Młodych. Z tej okazji przybyło do „wiecznego miasta” około 600 tys. młodzieży z całego świata. Wielki sukces tego wydarzenia, a także ogłoszenie przez ONZ następnego roku Międzynarodowym Rokiem Młodzieży, sprawiły, że Ojciec Święty postanowił ustanowić coroczne spotkania młodych. Pierwsze „numerowane” ŚDM odbyły się w 1986 r. w Rzymie.
Ustalić zasady
Według ustaleń Jana Pawła II ŚDM mają odbywać się co roku w Niedzielę Palmową. Powinny być obchodzone na przemian: w jednym roku w Kościołach partykularnych wokół biskupa diecezjalnego, w tym w Rzymie pod przewodnictwem papieża, natomiast w roku następnym – oprócz obchodów Niedzieli Palmowej w poszczególnych diecezjach – miało odbywać się ogólnoświatowe spotkanie młodych z Janem Pawłem II w wyznaczonym Kościele lokalnym (zazwyczaj w miesiącach wakacyjnych – ze względu na uczącą się młodzież). Papież ogłaszał datę i miejsce kolejnych światowych dni zwykle na zakończenie obchodów Niedzieli Palmowej na Placu św. Piotra. Głównym inspiratorem i organizatorem ŚDM na szczeblu światowym jest Papieska Rada Świeckich (szczególnie jej młodzieżowa sekcja) współpracująca z komitetami narodowymi. ...
Agnieszka Wawryniuk