Na pątniczym szlaku

Zbliża się miesiąc sierpień. W Polsce to tradycyjny czas, kiedy - wyruszając na pątniczy szlak - w szczególny sposób czcimy Maryję.

Maj i sierpień to dwa wyjątkowe miesiące w ciągu roku. Właśnie wtedy uczęszczamy na poświęcone Królowej Polski nabożeństwa oraz pielgrzymujemy do najbardziej znanego w naszym kraju sanktuarium maryjnego w Częstochowie. W tym roku pielgrzymi z Podlasia wyruszą już po raz dwudziesty dziewiąty, by pokłonić się Jasnogórskiej Pani. Niektórzy pierwszy raz, inni któryś z kolei. Wielu z nich z pewnością pyta, jaka będzie tegoroczna pielgrzymka. Czy Bóg ich wysłucha? Czy staną się lepszymi ludźmi? Czy w ich życiu coś się zmieni? Pytań, jak widać, jest wiele, ale i na pątniczy szlak udają się różni ludzie. Jedni – by o coś prosić, drudzy – by spojrzeć na siebie z dystansem i zastanowić się nad swym dalszym życiem. Są też tacy, dla których pielgrzymka jest dobrym sposobem spędzenia wakacyjnego czasu. Nie ulega jednak najmniejszej wątpliwości, że wszyscy ci ludzie przeżywają rekolekcje w drodze, mają szansę się zmienić, zobaczyć, jak działa duża religijna wspólnota, którą przecież tworzą wędrujący pątnicy. Pielgrzymka to okazja do zamanifestowania wiary, szansa na wewnętrzne doskonalenie się i pogłębienie własnej formacji religijnej. Nic więc dziwnego, że w sierpniu podążają do Częstochowy tłumy ludzi, by w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny pokazać, że są katolikami w pełnym tego słowa znaczeniu.

Trochę historii

Pierwsza zorganizowana pielgrzymka udała się na Jasną Górę w 1434 r. Wówczas to Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, w tradycji wschodniej zwany Ikoną Matki Bożej (Bogurodzicy), przeniesiono z Krakowa do Częstochowy. Stało się tak, gdyż cztery lata wcześniej sanktuarium zostało napadnięte i niemal doszczętnie zniszczone przez grupę zawodowych przestępców pod wodzą kilku polskich szlachciców. ...

Marcin Gomółka