Oto dzień, który Pan uczynił
W Księdze Wyjścia czytamy: „Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego” (Wj 20,10). W tym zdaniu zawarte jest sedno całej sprawy – nakaz świętowania i wypoczynku.
Z szabatem związane są stworzenie świata i wyjście z niewoli egipskiej. Jest on pamiątką wielkich dzieł Boga. Żydzi odznaczali się gorliwością w przestrzeganiu tego dnia. W Ewangelii wielokrotnie czytamy o tym, że faryzeusze oskarżali Jezusa o naruszenie prawa szabatu. On jednak powiedział, że „szabat został ustanowiony dla człowieka”, a „Syn Człowieczy jest panem szabatu” (Mk 2,27-28).
Ten szczególny dzień wyznawcy Chrystusa zastąpili świętowaniem niedzieli. „Pierwszy dzień tygodnia, w którym Jezus zmartwychwstał” stał się pamiątką zwycięstwa Pana nad złem i śmiercią. Nazywa się ją Dniem Pańskim, bo stała się pierwszym ze wszystkich świąt, jest poświęcona Bogu. Św. Justus określił ją dniem słońca, ponieważ wtedy Stwórca wyprowadził świat z ciemności. ...
Agnieszka Wawryniuk