Stanął przed Panem
Uroczystej Eucharystii przewodniczył biskup siedlecki Zbigniew Kiernikowski. Wraz z pasterzem Kościoła siedleckiego Mszę św. koncelebrowało ok. 120 kapłanów. Uczestniczyła w niej rzesza wiernych.
W homilii Ksiądz Biskup, nawiązując do słów psalmu: „Pan moim światłem i zbawieniem moim”, mówił o nadziei życia wiecznego. – Ks. Krzysztof wielokrotnie wołał do Pana: „Będę szukał oblicza Twego, Panie. Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy, nie odtrącaj w gniewie Twojego sługi. Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj”. Ufamy, że ta jego modlitwa została wysłuchana i ogląda dobra Pana w krainie żyjących. Dzisiaj składamy Bogu dzięki za posługę ks. Krzysztofa, za jego troskę o wierność powołaniu, za jego wewnętrzne zmagania, przezwyciężanie słabości, pokorne proszenie o pomoc. Wszyscy staniemy przed Panem. Oby Pan zastał nas czuwających, gdy przyjdzie. Niech nas wszystkich umacnia nadzieja, że ks. Krzysztof ogląda oblicze Pana, a my jesteśmy jeszcze w drodze na spotkanie z Nim. Jezus ma władzę nad naszym życiem i śmiercią, bo miał odwagę umrzeć za grzeszników. Stąd płynie nasza nadzieja na życie wieczne. „Pan obrońcą mego życia”. On każdemu z nas gwarantuje błogosławieństwo na zawsze – mówił pasterz kościoła siedleckiego.
Na zakończenie Eucharystii kapłani i przedstawiciele parafian pożegnali ks. Krzysztofa Sidorczuka. – Drogi Księże Proboszczu, twoje niespodziewane odejście wzbudza w naszych sercach smutek i żal. Byłeś proboszczem parafii Szaniawy przez prawie 18 lat. Ty ją tworzyłeś. Zapamiętaliśmy ciebie jako kapłana otwartego na drugiego człowieka. Będzie nam brakowało twojej obecności wśród nas. Dziękujemy ci za wszelkie dobro, które spływało na nas przez twoje kapłańskie dłonie. Odpoczywaj w pokoju wiecznym – mówił w imieniu parafian Andrzej Nurzyński.
– My, jego przyjaciele ze szkoły, będziemy wspominać ks. Krzysztofa jako wspaniałego człowieka, z którym spędziliśmy wiele pięknych chwil. Zawsze mogliśmy liczyć na jego życzliwość i kapłańskie słowo nadziei. Jego życiowy optymizm i pogoda ducha były dla nas przykładem zachowań w sytuacjach trudnych. Ks. proboszcz szeroko i aktywnie uczestniczył w życiu szkoły. Finansował obiady dla kilku uczniów, kupował nagrody, organizował i dofinansowywał wycieczki. Był gotowy nieść pomoc człowiekowi znajdującemu się w potrzebie. Pogrążeni w bólu i smutku pragniemy być ze zmarłym w jego ostatniej drodze. Pamięć duchowa i modlitewna pozostanie nadal między nami, aż do spotkania w wieczności. Drogi Księże Proboszczu! Spoczywaj w pokoju! – mówiła Danuta Kornas, dyrektor Szkoły Podstawowej w Szaniawach.
– W imieniu kapłanów, którzy zostali wyświęceni w roku 1983, Zmarłego pożegnał ks. kanonik Bernard Błoński, zaś w imieniu duchowieństwa dekanatu łukowskiego pierwszego – dziekan, ks. kanonik Antoni Pietruszka.
Kondukt żałobny na cmentarz odprowadził ks. prałat Jan Jaworski. W ostatniej drodze ks. Krzysztofowi towarzyszyła rodzina, kapłani oraz licznie zgromadzeni parafianie.
Życiorys
Ks. Krzysztof Sidorczuk urodził się 29 czerwca 1957 r. w Międzyrzecu Podlaskim i ochrzczony został w miejscowym kościele parafialnym św. Mikołaja. Jego rodzicami byli Kazimierz i Irena z domu Płudowska. Już od 1963 r. był ministrantem. Pogłębiał i rozwijał swoje zaangażowanie w formacji oazowej oraz został włączony w posługę lektora przez bpa Jana Mazura. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego i uzyskaniu świadectwa maturalnego zgłosił się w 1976 r. do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach, bo jak pisał w podaniu: „Chcę służyć Bogu, Kościołowi i ludziom w kapłaństwie”.
Już na początku studiów seminaryjnych został powołany do służby wojskowej. W latach 1976-78 przebywał w specjalnej jednostce kleryckiej w Bartoszycach. Po odsłużeniu wojska powrócił do seminarium zahartowany wewnętrznie i gotowy do dalszej formacji do kapłaństwa. Świecenia kapłańskie otrzymał 4 czerwca 1983 r. w katedrze siedleckiej z rąk bpa Jana Mazura. Posługę duszpasterską jako wikariusz pełnił w następujących parafiach: Knychówek – od 1 lipca 1983 r., Terespol – od 10 grudnia 1984 r., Stoczek Łukowski – od 25 sierpnia 1988 r.
Proboszczem nowo utworzonej parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Szaniawach w dekanacie łukowskim został 1 lipca 1992 r. Od 24 sierpnia 1996 r. pełnił również funkcję dekanalnego wizytatora nauki religii w dekanacie. Przez kilka miesięcy na przełomie 2001 i 2002 był także administratorem parafii Zarzecz, w związku z zawakowaniem tej parafii po śmierci miejscowego księdza proboszcza.
Jako pierwszy proboszcz parafii Szaniawy posługiwał gorliwie wiernym przez prawie 18 lat. Był pierwszym proboszczem tej parafii. Oprócz zasadniczej posługi duszpasterskiej, podjął także liczne prace remontowo-gospodarcze. Dzięki wsparciu parafian wybudował nową plebanię parafialną. Dokonał przebudowy prezbiterium w świątyni i wymiany posadzki, wstawił nowe ławki oraz przeprowadził inne prace modernizacyjne, tak wewnątrz, jak i wokół kościoła parafialnego.
Zmarł nagle, w nocy z 1/2 czerwca 2010 r. Przeżył 53 lata, w tym 27 w kapłaństwie.
ks. Mateusz Czubak