Na większą chwałę Boga
Prepozytem kapituły został ks. prałat Ryszard Andruszczak, który będzie ją organizował. Pozostali członkowie to duchowni, którzy w szczególny sposób związani są z wydarzeniami z 1984 r. w Miętnem. Kanonikami gremialnymi zostali: ks. Stanisław Bieńko i ks. Sławomir Żarski. Godność kanonika honorowego otrzymali: ks. Andrzej Banasiuk, ks. Henryk Bujnik, ks. Jan Madej i ks. Marek Skwierczyński. Podstawowym zadaniem kapituły – jak mówił po zakończeniu Mszy św. bp Kiernikowski – będzie promocja nauczania związanego z tajemnicą krzyża tak, by znalazło ono swoje odzwierciedlenie w życiu społecznym. Dekret erygujący kapitułę odczytał ks. prałat Julian Jóźwik – proboszcz parafii MB Częstochowskiej w Garwolinie. „W uznaniu historycznego znaczenia Garwolina jako regionalnego ośrodka życia religijnego, społecznego i patriotycznego, jak też doceniając jego obecną rolę w organizacji duszpasterstwa w zachodniej części diecezji siedleckiej, niniejszym – na większą chwałę Boga Wszechmogącego, dla uświetnienia celebracji liturgicznych oraz ku pożytkowi wiernych nadaję kościołowi parafialnemu Przemienienia Pańskiego w Garwolinie tytuł kolegiaty i – zgodnie z kanonem 503 Kodeksu Prawa Kanonicznego – eryguję przy nim kapitułę kolegiacką. Na mocy kanonu 116, kapituła z chwilą powstania stanowi publiczną osobę prawną, a jej struktura i funkcjonowanie są określone w zatwierdzonym statucie – napisał w dekrecie pasterz Kościoła siedleckiego.
Uroczysta inauguracja Kapituły nastąpi 6 sierpnia 2011 r., w święto Przemienienia Pańskiego. Przy kolegiacie Przemienienia Pańskiego powstanie ponadto Diecezjalny Konwent Edukacyjny osób świeckich „Lux Christi”.
Biskup siedlecki zapowiedział również powstanie nowej parafii na przedmieściach Garwolina w rejonie Sulbin.
Wprowadzenie do statutów kapituły kolegiackiej w Garwolinie (fragmenty)
„Miasto Garwolin ma długą historię i bogatą tradycję. Pierwsza o nim wzmianka pochodzi z 1386 r., na początku zaś XV w. miało już prawa miejskie. W tym czasie istniał drewniany kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i założona została przy nim rzymskokatolicka parafia, pozostająca aż do rozbiorów w strukturach diecezji poznańskiej. Garwolin bardzo ucierpiał w czasie najazdów szwedzkich, kiedy to życie straciło 90% mieszkańców. W późniejszym okresie powoli odzyskiwał swoje znaczenie i nabierał charakteru ośrodka różnych rzemiosł, między innymi dzięki swemu położeniu przy trasie z Warszawy do Lublina.
Po pożarach, jakim uległo kilka kolejnych drewnianych kościołów, w 1839 r. został wzniesiony w Garwolinie kościół murowany, któremu nadano tytuł Przemienienia Pańskiego. Przetrwał on zaledwie 50 lat, ponieważ na skutek niedoskonałości budowlanych oraz działania żywiołów przyrody musiał zostać rozebrany. Od 1890 r. budowano nowy, trzynawowy, okazały kościół w stylu neobarokowym, który po dziesięciu latach, 5 lipca 1900 r. został konsekrowany przez biskupa Franciszka Jaczewskiego pod tym samym tytułem, co poprzedni. W okresie obu światowych wojen był plądrowany przez okupantów. Szczególnie ucierpiał na skutek bombardowania niemieckiego w okresie kampanii wrześniowej 1939 r., po czym został nawet na krótki czas zajęty przez władze okupacyjne na przejściowy obóz jeniecki. W czasie II wojny światowej Garwolin w znacznym stopniu uległ zniszczeniu. Także kościół parafialny podzielił los miasta, spalił się jego dach i legły w gruzy trzy wieże. Przez kolejne lata mieszkańcy Garwolina ofiarnie i z wielką troską chronili i zabezpieczali swój kościół przed dalszą dewastacją. Udało się go wyremontować w latach powojennych, staraniem ks. Adama Dawidczyka. Kolejny etap upiększania kościoła przypadł na czas posługi proboszczowskiej ks. Kazimierza Miszczaka. W latach 80 XX w. ks. Henryk Bujnik doprowadził do przeprowadzenia gruntownego remontu. Między innymi przykryto wówczas dach miedzianą blachą i zmieniono wystrój prezbiterium. Prace były kontynuowane w okresie posługi ks. Stanisława Maksymowicza. Obecny proboszcz ks. Ryszard Andruszczak dostosował przestrzeń prezbiterium do wymogów liturgicznych i położył nowy granit. Kościół Przemienienia Pańskiego w Garwolinie jest dziś jednym z piękniejszych obiektów sakralnych w regionie, a skupiony wokół niego ośrodek duszpasterstwa i administracji ma dominujące znaczenie w zachodniej części diecezji siedleckiej.
Duchowe dziedzictwo Garwolina tworzone było przez modlitwę i trud wielu pokoleń, nabierało jednak szczególnej wyrazistości w czasach zewnętrznego zniewolenia. Na podkreślenie zasługuje świadectwo mężnej wiary okazane przez mieszkańców miasta w okresie zaborów. Odpowiadając na apel bp. Beniamina Szymańskiego, który w 1861 r. oddał diecezję w opiekę Matce Bożej, zawiesili oni Jej obrazy nad drzwiami swoich domów. Władze carskie posiłkując się wojskiem i policją nie były w stanie wymóc na garwolińskich parafianach, wspieranych przez swego proboszcza ks. Jana Wierzbickiego, usunięcia religijnych znaków. Nie bacząc na szykany, stanęli w obronie swojej katolickiej tożsamości.
Docenić też trzeba rolę parafii garwolińskiej w czasie obrony krzyży w leżącym wówczas na jej terenie Zespole Szkół Rolniczych w Miętnem. Odbiła się szerokim echem w naszej Ojczyźnie i za granicą odważna postawa uczniów, rodziców oraz niektórych nauczycieli tej szkoły, którzy na przełomie 1983 i 1984 r., wsparci przez biskupa siedleckiego Jana Mazura i miejscowych duszpasterzy, domagali się obecności znaku naszego zbawienia w szkolnych salach, a pośrednio też oparcia wysiłków oświatowych i wychowawczych na wartościach chrześcijańskich. W 20 rocznicę tamtych wydarzeń, przy kościele Przemienienia Pańskiego w Garwolinie stanął okazały pomnik, a Miętne pozostaje symbolem nieugiętej postawy moralnej wobec nacisków władzy cywilnej, domagania się prawa do wolności sumienia, a przede wszystkim umiłowania krzyża.
Garwolin jest również znaczącym miejscem na mapie szkolnictwa katolickiego. Przy parafii Przemienienia Pańskiego działa Katolickie Liceum Ogólnokształcące oraz Katolickie Gimnazjum. Szkoły prowadzone w duchu chrześcijańskim mają swój początek w 1996 r., a dzisiaj ciesząc się bardzo dobrą opinią w mieście, zapewniają wykształcenie i wychowanie na wysokim poziomie ponad 250-osobowej grupie młodzieży”.
ks. Mateusz Czubak