Misyjne idee

W rzeczywistości Kościoła misyjnego potrzeby zawsze przerastają możliwości i już na samym początku pracy na misjach trzeba się z faktem tym pogodzić. Zazwyczaj nasze wysiłki przypominają zawracanie rzeki kijem, a niejednokrotnie najlepsze, co możemy zrobić, to po prostu być, słuchać, patrzeć, dając świadectwo o Bogu, który ukochał człowieka.

Nie nawrócimy wszystkich pogan, nie pomożemy wszystkim ubogim, nie zmienimy świata jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Tylko akceptując ten stan rzeczy można tu pracować. Nie oznacza to wcale, że w naszej posłudze jesteśmy bierni. Co to, to nie. Działamy raczej pomimo naszych ograniczeń. Jak? Oto kilka przykładów.

Ogród różańcowy

Zacznę od tego, że nasza parafia w Soubré nosi wezwanie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej (Notre Dame du Rosaire). Nie dorobiliśmy się jeszcze własnego kościoła (prace przy jego budowie trwają już od roku i potrwają jeszcze ze cztery lata), a jedynie kilkakrotnie rozbudowywanej kaplicy. Naokoło placu budowy stoi już za to 20 stacji różańcowych. Kiedy tu przyjechałem, główne prace z nimi związane zostały już ukończone i w udziale pozostało mi jedynie ich pomalowanie, co zajęło mi równe dwa miesiące i dało obraz ogromu pracy w nie włożonej. ...

KL