Nie mogę milczeć, gdy atakują rodzinę
Po pierwsze dlatego, że kiedy kierownikiem zakładu administracyjnego prawa gospodarczego i bankowego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego została Hanna Gronkiewicz-Waltz, zmuszono mnie po 37 latach pracy do odejścia z uczelni. Systematycznie ograniczano mój kontakt ze studentami, zabierając zajęcia, aż została mi tylko jedna grupa seminaryjna na dziennych studiach. Sytuacja, w jakiej postawiła mnie pani Waltz, była dla mnie nie do zaakceptowania, dlatego odeszłam z uczelni. Wówczas prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński zaproponował mi kandydowanie do sejmu z list PiS. Po katastrofie pod Smoleńskiem, w której zginęli wybitni członkowie tego ugrupowania, w partii powstała pewna luka. Zgodziłam się, ponieważ wydaje mi się, że wciąż mam dużo energii i uważam, iż mogę coś dobrego zrobić dla Polski.
Od wyborów parlamentarnych upłynęły dwa lata. Czy z perspektywy czasu i w kontekście nagonki, jaką na Panią przypuszczono w ostatnich miesiącach, było warto angażować się w politykę?
Te ataki tylko mnie zagrzewają, jestem człowiekiem walki. Kiedy byłam nauczycielem akademickim, lubiłam studentów, którzy ze mną dyskutowali, kłócili się, mieli przeciwne zdanie. Oczywiście pod warunkiem, że ich argumenty były merytoryczne. Jeśli uważam, że mam popartą wiedzą rację i głębokie przekonanie, iż coś jest słuszne i sprawiedliwe, wówczas nic nie jest w stanie mnie powstrzymać w działaniu. Czasami mam wrażenie, że polityka dała mi drugie życie.
Po Pani wystąpieniach dotyczących związków partnerskich wokół Pani wypowiedzi rozpętała się burza. Wykreowano Panią na negatywną bohaterkę internetu. Skala reakcji zaskakuje?
Szczerze? Nie czytam komentarzy w internecie. Zaglądam tylko na portale wpolityce. ...
Jolanta Krasnowska