Być jak św. Paweł
Wszystko zaczęło się od lektury Listu do Rzymian, dzięki której bł. J. Alberione rozpoznał św. Pawła jako najlepszego znawcę oraz interpretatora Chrystusa. Założyciel odkrył, że Apostoł Narodów najlepiej głosił Jezusa, który jest Drogą, Prawdą i Życiem. O obraniu go na patrona naszej rodziny zadecydowały także inne cechy i cnoty tegoż świętego.
Dla J. Alberionego liczył się fakt, że był on apostołem, że wytrwale głosił Ewangelię i że pragnął ją zanieść tam, gdzie jeszcze nie była znana. Św. Paweł nie zrażał się trudnościami i przeciwnościami. Odznaczał się ogromną gorliwością apostolską i zażyłością z Jezusem. Potrafił te dwie dziedziny życia pogodzić i w sobie zharmonizować; był w stanie napisać: „Żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus”. Św. Paweł wykorzystywał do ewangelizowania dostępne mu środki. Głosił Dobrą Nowinę ustnie, ale także pisząc listy. Naszemu założycielowi bardzo droga była idea ewangelizacji przez media, więc uznał św. Pawła za prekursora apostolstwa dobrego druku. Ponadto św. Paweł jako ewangelizator zanosił Chrystusa do różnych kultur. Był prekursorem budowania mostu pomiędzy chrześcijaństwem a światem pogańskim. Przeszczepiał słowo Boże i osobę Jezusa Chrystusa w serca pogan bez pośrednictwa przyjmowania przez nich wiary żydowskiej. Te fakty sprawiały, że stał się patronem najbardziej odpowiadającym temu, co nosił w sercu i co odkrywał jako wolę Bożą wobec siebie i rodzącego się dzieła nasz założyciel.
Cała RŚP żyje według duchowości paulińskiej. ...
Agnieszka Wawryniuk