Wołanie z czyśćca
Miłość ofiarowująca się za drugich należy do samej istoty chrześcijaństwa - stwierdza w książce „Eschatologia - śmierć i życie wieczne” ks. prof. Józef Ratzinger, późniejszy papież Benedykt XVI, dodając w dalszej części: „Nauka o czyśćcu mówi, że śmierć nie stanowi granicy dla tej miłości. Możliwość pomagania drugim, obdarzania drugich nie gaśnie dla chrześcijanina z chwilą śmierci, obejmuje całą »Communio sanctorum« (łac. obcowanie świętych) po tej i po tamtej stronie”.
Dlatego Kościół gorąco zachęca do pomocy duszom w czyśćcu cierpiącym. W kanonie 1032 Katechizmu Kościoła Katolickiego czytamy: „Nauczanie to opiera się także na praktyce modlitwy za zmarłych, o której mówi już Pismo Święte: Dlatego właśnie (Juda Machabeusz) sprawił, że złożono ofiarę przebłagalną za zabitych, aby zostali uwolnieni od grzechu (2 Mch 12,45). Kościół od początku czcił pamięć zmarłych i ofiarował im pomoc, a w szczególności Ofiarę eucharystyczną, by po oczyszczeniu mogli dojść do uszczęśliwiającej wizji Boga. Kościół zaleca także jałmużnę, odpusty i dzieła pokutne za zmarłych: Nieśmy im pomoc i pamiętajmy o nich. Jeśli synowie Hioba zostali oczyszczeni przez ofiarę ich ojca, dlaczego mielibyśmy wątpić, że nasze ofiary za zmarłych przynoszą im jakąś pociechę? Nie wahajmy się nieść pomocy tym, którzy odeszli, i ofiarujmy za nich nasze modlitwy”. W jednym z prywatnych objawień czytamy, że każdy uczynek miłości ofiarowany zmarłym jest jak szklanka wody podana spragnionemu.
Msza św. i modlitwy
Ile kar czyśćcowych gładzi jedna Msza św., nie wiadomo. Wiadomo jednak, że Eucharystia sprawowana w intencji zmarłego ma szczególną wartość. ...
MD