Modlitwą dzień zaczynam
Każdy zakon i zgromadzenie ma własny plan dnia. I nie chodzi tu o rygor, dyscyplinę czy narzucanie czegokolwiek z góry. Plan jest po to, by dobrze i pożytecznie zagospodarować czas otrzymany od Boga. Każda godzina i minuta to okazja do uświęcenia oraz służby. W wielu zgromadzeniach rytm dnia nadaje brewiarz.
– Liturgię godzin staramy się odmawiać wspólnie; to nasz przywilej. Ci, którzy pracują wśród innych ludzi, nie zawsze mają taką możliwość – tłumaczy s. Faustyna, klaryska z Sandomierza. Klaryski są zgromadzeniem klauzurowym. Dzień rozpoczynają o 4.45 od jutrzni i godziny czytań, potem uczestniczą w Mszy św. Modlitwa wypełnia im większą część dnia.
– W Karmelu, do którego należę, stawiamy nacisk na to, by codzienność przeżywać we wspólnocie – mówi o. Mariusz Wójtowicz, karmelita z Krakowa. – Łączy nas przede wszystkim codzienna Eucharystia, która w większych wspólnotach celebrowana jest w tzw. chórze zakonnym (wewnętrznej kaplicy), a w mniejszych – w kościele. O wyznaczonych godzinach uczestniczymy w modlitwie brewiarzowej, która ogarnia cały dzień. Ważne jest, by spotkanie z Bogiem na modlitwie było jednocześnie spotkaniem się całej wspólnoty – dodaje.
Przy Jezusie
W zakonie karmelitańskim istotnym punktem dnia jest modlitwa wewnętrzna (medytacja), podczas której każdy zakonnik z pomocą słowa Bożego spotyka się z Bogiem w zażyłej rozmowie serca. I chociaż czyni to w sposób indywidualny, to jednak z ciągłym staraniem, by być w obecności swoich współbraci – podkreśla zakonnik.
Od wspólnej modlitwy dzień rozpoczynają także siostry ze Zgromadzenia Uczennic Boskiego Mistrza. – Zaczynamy od wspólnej jutrzni, medytacji i Mszy św. Stałym punktem dnia jest również adoracja Najświętszego Sakramentu. Mamy przeznaczone na to półtorej godziny. W miarę możliwości w naszych wspólnotach podejmujemy też nocną adorację. ...
Agnieszka Wawryniuk