Żelazo żelazem się ostrzy

Wspomnienie św. Józefa, ziemskiego opiekuna Jezusa i męża Maryi, to dobra okazja, aby przez pryzmat jego obecności i roli w historii zbawienia spojrzeć na duchową kondycję współczesnego mężczyzny.

Faktem jest, że nigdy w historii - może z wyjątkiem wielkich wojen, które osierociły miliony osób - nie było tak dużo żon bez mężów i dzieci bez ojców. Bardzo często dzieje się tak z powodu kryzysu męskości. Współczesna kultura, propagowany styl życia nakierowane są na destrukcję rodziny, wypaczenie jej istoty. Nie ma co do tego wątpliwości. Mężczyzna odkrywa w sobie podstawowe powołanie, którym jest ojcostwo, ale zarazem napotyka tysiące przeszkód, które nie pozwolą mu go zrealizować.

Chce być sobą! Walczyć, oddawać życie za innych, ale zewsząd słyszy, że to nie ma sensu. Lepiej odpuścić! Brać z życia, ile się tylko da, ponieważ inni za niego tę walkę podejmą, dostarczając jednocześnie gotowców, półproduktów, rozwiązując za niego problemy. Zatem rezygnuje z walki. Staje się niewolnikiem, biorcą, a niewolnik nigdy nie będzie przywódcą. Jeśli nie jest w stanie zawalczyć o siebie – nie obroni też swoich najbliższych. Nie da się kochać innych, będąc niewolnikiem.

Facet musi stać się wojownikiem

Problem w tym, że męstwa, odwagi, wytrwałości nie da się nauczyć z książek. Mężczyznę może tego nauczyć tylko drugi mężczyzna: ojciec, przyjaciel, kolega, duchowy mistrz. Rola matki jest inna. Zdarza się jednak, że w rodzinie (z różnych powodów: nieobecność fizyczna bądź mentalna męża, niewydolność jako ojca rodziny, nieodpowiedzialność, wycofanie, nałogi itp.) tę rolę przejmuje kobieta. Staje się ojcem i matką jednocześnie. Mając silną osobowość, zaczyna dominować w domu. Mówi się niekiedy, że dokonuje się wtedy „duchowa kastracja” – chłop nie ma nic do gadania, jego rola sprowadza się do regularnego przynoszenia do domu zarobionych pieniędzy. ...

Ks. Paweł Siedlanowski