Jezus Chrystus – Król Wszechświata
Wcielenie Syna Bożego nadało nowy sens idei oraz rzeczywistości Królestwa Bożego. Chrystus uczynił je centralnym tematem swego nauczania, przedmiotem posłannictwa uczniów. Pan Jezus, nazwany „Królem Izraela”, ukazał mesjańskie posłannictwo jako całkowicie odmienne od doczesnych, politycznych wyobrażeń i nadziei narodu wybranego. Odszedł, gdy po rozmnożeniu chleba tłum chciał Go obwołać królem. Zaakceptował wprawdzie triumfalną manifestację podczas wjazdu do Jerozolimy, ale jej pełne znaczenie stało się zrozumiałe dopiero w kontekście męski, śmierci krzyżowej i zmartwychwstania.
Królewska godność Chrystusa została objawiona paradoksalnie podczas Jego męki. Pan Jezus zapytany przez Piłata „Czy Ty jesteś królem żydowskim?”, odpowiedział mu: „Tak, Ja nim jestem”. Dodane następnie wyjaśnienie i świadectwo: „Królestwo moje nie jest z tego świata (…) Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie”, stanowi nie tylko podkreślenie przepaści dzielącej panowanie Mesjasza i doczesnej, politycznej władzy cesarza, ale jest także ujawnieniem natury królestwa Bożego. Dostęp do niego zależy od wypełniania woli Bożej, a szczególnie przestrzegania przykazania miłości. W blasku zmartwychwstania objawił się królewski majestat Chrystusa oraz eschatologiczny charakter królestwa Bożego, które jednak jest zarazem rzeczywistością aktualną.
Paruzja jako powrót Króla królów będzie manifestacją Jego ostatecznego zwycięstwa i panowania. ...