Był Chrystusem dla innych
W jakich okolicznościach poznała Pani postać sługi Bożego abp. Fultona Sheena? Po raz pierwszy zetknęłam się z postacią arcybiskupa po lekturze jego krótkiego biogramu umieszczonego na blogu Breviarium. Autor dosłownie w kilku akapitach zdołał do tego stopnia zafrapować mnie postacią abp. Sheena, że od razu zamówiłam kilka książek, które przeczytałam jednym tchem i zapragnęłam od razu sięgnąć po następne (na szczęście napisał ich aż 66), by jak najwięcej czerpać z jego wiary i mądrości, by móc uświęcać się jego nauczaniem. Abp Sheen jest w Polsce osobą mało znaną. Tymczasem w latach 60 w Stanach Zjednoczonych jego audycje radiowe i programy telewizyjne biły rekordy popularności. Jego program „Warto żyć” ponoć miał większą oglądalność niż nadawane w tym samym czasie koncerty Franka Sinatry... Co tak przyciągało słuchaczy i widzów?
To prawda, programy telewizyjne abp. Sheena nadawane były równocześnie z występami Sinatry oraz programami rozrywkowymi Miltona Berle, powszechnie uważanego za ojca amerykańskiej telewizji. Trudno było uwierzyć, że półgodzinny program katechetyczny katolickiego arcybiskupa może rywalizować z dwiema gwiazdami popkultury. A jednak już w ciągu kilku miesięcy dorównał im oglądalnością. We wtorkowe wieczory, w które nadawane były jego programy, amerykańskie ulice dosłownie się wyludniały. Był niesłychanie utalentowanym oratorem, miał fenomenalny głos, przenikliwe oczy, które zdawały się zaglądać do wnętrza duszy widza, nie bez znaczenia był jego strój – występował zawsze w doskonale skrojonej sutannie, w pasie biskupim i piusce, w pektorale oraz w farioli – amarantowej pelerynie biskupiej. Mawiał o kapłanach: „Ubieramy się dla Boga. Jesteśmy Jego przedstawicielami”. I faktycznie słuchacze widzieli w nim ambasadora Jezusa Chrystusa.
Abp Sheen otrzymał prestiżową nagrodę Emmy za najlepszy program USA. ...
Kinga Ochnio