Ile paciorków, tyle historii

Choć były święta Bożego Narodzenia, a w domu czekali goście, nie mogła przestać myśleć o historii, jaką usłyszała podczas kazania. To był impuls, którego owocem jest książka „Cuda Różańcowe”.

Był 2008 r., Boże Narodzenie. Kapłan podczas homilii opowiedział historię o Wigilii z 1914 r., podczas której żołnierze wrogich armii walczących gdzieś w Europie pojednali się ze sobą i postanowili zaprzestać walk. - Ksiądz, który głosił to kazanie, właściwie tylko o tym zdarzeniu napomknął, nie zdradzając żadnych bliższych informacji - wspomina Aleksandra Polewska, autorka książek dla dzieci i dorosłych. - Temat zaintrygował mnie do tego stopnia, że kiedy wróciłam do domu, pełnego gości zresztą, natychmiast usiadłam przed komputerem i zaczęłam szukać w internecie wiadomości o tej niezwykłej, wojennej wigilii.

Efektem poszukiwań była historia z Ypres w dzisiejszej Belgii. A. Polewska dotarła m.in. do listu jednego z żołnierzy, który uczestniczył w tej Wigilii. Miał na imię Tom, był Szkotem i opisał swojej siostrze ze szczegółami wszystko, co wówczas się wydarzyło. Ta historia była jednak dopiero początkiem. – Wkrótce zaczęłam zastanawiać się, czy w przeszłości wydarzyły się też inne cudowne rzeczy – przyznaje A. Polewska. – Historia fascynowała mnie od dzieciństwa, nawet myślałam o studiach archeologicznych. Aż tu nagle odkryłam, że także ona może być scenerią cudów…

Pani Ola przypomniała sobie opowieść swoich dziadków, jak przed wybuchem II wojny światowej na nocnym niebie pojawiła się tajemnicza łuna. – Skojarzyłam ją z jednym z proroctw fatimskich – tłumaczy, dodając, że postanowiła sprawdzić, czy łuna była widoczna także w innych miejscach. Efekty śledztwa wprawiły ją w zdumienie, bo okazało się, że owa łuna była największą i najbardziej zagadkową zorzą polarną jaką zarejestrowano, a pisały o niej amerykańskie, angielskie, holenderskie, austriackie, a nawet australijskie gazety. ...

JAG