Historia piękna i budująca
Główne uroczystości odbyły się o 17.00. Mszy św. odpustowej przewodniczył bp Kazimierz Gurda. W wygłoszonej homilii ksiądz biskup m.in. nawiązał do początków istnienia parafii, zachęcając do kontynuowania tradycji. Zwrócił również uwagę na mocno zakorzeniony w parafii kult Maryi, przybliżył też historię odpustu Porcjunkuli. Po Mszy św. wszyscy przybyli wzięli udział w procesji wokół kościoła. Na zakończenie pasterz diecezji udzielił zgromadzonym błogosławieństwa. Przygotowania do świętowanie parafianie milanowscy rozpoczęli już 31 lipca, włączając się w 40-godzinne nabożeństwo; uczestniczyli również w Mszy św. i wieczorze wspomnień. W środę 1 sierpnia uczestniczyli m.in. w procesji na cmentarz grzebalny, gdzie modlili się za zmarłych ze swoich rodzin i tych, którzy przez lata tworzyli parafię milanowską. Licznie stawili się również na odpustowej sumie.
Pytany o rangę jubileuszu proboszcz ks. Sławomir Matejek przyznaje: nie jest to wprawdzie setna rocznica, ale również znaczna. – Zależało mi na przypomnieniu historii parafii. Przygotowania programu słowno-muzycznego rzucającego światło na jej dzieje podjęła się nauczycielka Marzena Zawisza, autorka scenariuszy wielu sztuk i akademii. Podczas wieczoru wspomnień dorośli, młodzież i dzieci przybliżyli najważniejsze wydarzenia, jak też sylwetki zasłużonych dla parafii proboszczów – relacjonuje. – Myślę, że uczestnicy tego spotkania poprzedzającego główne uroczystości jubileuszowe byli zadowoleni. Swoją wiedzę miałem okazję uzupełnić również i ja, ponieważ funkcję proboszcza pełnię zaledwie od dwóch lat – stwierdza ks. S. Matejek, 14 z kolei proboszcz milanowskiej parafii. I dodaje: – Współcześnie my też bazujemy na tej lokalnej historii, nie można jej zatracić. Tym bardziej że jest ona różnorodna, bogata i bardzo budująca dla nas i dla następnych pokoleń.
Wierni Bogu
Proszony o charakterystykę parafii, ksiądz proboszcz zaznacza, że chociaż część jej społeczności liczącej ponad tysiąc osób stanowią rolnicy, nie jest to typowa parafia wiejska. Milanów – dawna posiadłość Potockich i Czetwertyńskich – jest obecnie miejscowością gminną. Do ubiegłego roku funkcjonowała tutaj szkoła ponadgimnazjalna i większość mieszkańców zdobywała w niej wiedzę ukoronowaną egzaminem maturalnym.
Mówiąc o przywiązaniu mieszkańców tych terenów do wiary, ks. S. Matejek podkreśla przede wszystkim maryjny rys lokalnego Kościoła. Potwierdzeniem jest ranga obydwu odpustów ku czci Matki Bożej. W parafii działa sześć kół Żywego Różańca, które każdego powszedniego dnia, pół godziny przed rozpoczęciem Mszy św., odmawiają Różaniec, podtrzymując wieloletnia tradycję. – Wierni nie zapominają o Eucharystii – zaznacza. I zwraca uwagę na bardzo dużą liczebnie grupę służby liturgicznej ołtarza – ok. 40 osób. Tworzą ją w milanowskiej parafii nie tylko dzieci i młodzież, ale też starsi mieszańcy. W parafii działają również od wielu lat Akcja Katolicka, Chór „Beati Cantores” i Koło Przyjaciół Katolickiego Radia Podlasie.
Krótko o historii
Murowany kościół wybudowany został w latach 1856-1872 z fundacji Julianny Wandy Caboga, właścicielki Milanowa, według projektu Henryka Marconiego. Jego poświęcenie odbyło się w roku 1871. Pełnił on funkcję kaplicy pałacowej i przyszpitalnej. Połączony był korytarzem ze szpitalem, również ufundowanym przez J.W. Cabogę, a obsługiwanym przez Siostry Miłosierdzia Św. Wincentego à Paulo (szarytki). Do posługi siostrom i chorym ustanowiony był stały kapelan.
W 1871 r. dobra Milanów przeszły na wnuczkę fundatorki – Marię i jej męża księcia Włodzimierza Światopełk-Czetwertyńskiego, którzy stali się kolatorami kościoła i szpitala oraz opiekunami unitów z okolicznych wsi w czasie prześladowania unii. Z tego właśnie powodu w 1876 r. kościół i szpital zostały zamknięte, a siostry szarytki usunięte. Wskutek zabiegów właścicieli szpital otwarto jako jedyną taką placówkę między Parczewem a Radzyniem; kuratorem został książę Włodzimierz. Siostry powróciły jego staraniem w 1905 r., po ukazie tolerancyjnym. W tym samym roku otwarty został kościół. Już od 1919 r. mieszkańcy Milanowa ubiegali się o utworzenie parafii. Po ofiarowaniu kościoła na usługi ludności wsi Milanów przez księżnę M. Światopełk-Czetwertyńską, dekretami bp. Henryka Przeździeckiego nastąpiło najpierw utworzenie w Milanowie filii duszpasterskiej, a następnie – dekretem z 25 sierpnia 1928 r. – erygowanie samodzielnej parafii. Jej pierwszym Proboszczem został ks. Franciszek Szymkus.
LA