Nadstaw ucho, otwórz serce!
Bez Boga jesteśmy jak radio, które gubi fale. Zaczynamy szumieć, trzeszczeć i łapać po kilka sygnałów. Mamy w sobie coraz więcej zakłóceń. Bez Boga jesteśmy jak rozstrojony instrument, na którym nie da się zagrać czystych dźwięków. Niestety, coraz częściej nie wychwytujemy naszego fałszowania. Latem warto zatroszczyć się nie tylko o wytchnienie dla ciała. Trzeba też na nowo zaopiekować się swoim duchem. Św. Augustyn powtarzał, że niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu. Dotyczy to nie tylko wieczności, ale też życia na ziemi. Czas urlopowo-wakacyjny jest zaproszeniem do postawienia sobie ważnych pytań: Za czym podążam? Co mnie kształtuje? W czym szukam spełnienia? Czego naprawdę pragnę? W czym się zatracam? Dlaczego tak dużo słuchamy np. o polityce, epidemii, nowinkach technicznych i modowych, o tym, co się dzieje w życiu innych, a tak mało o Jezusie? Dlaczego słuchamy tego, co wprawia nas w zdenerwowanie, zazdrość, złość czy rezygnację, a odwracamy się od treści, które przynoszą nadzieję i pocieszenie? Dobra Nowina jest naprawdę na wyciągniecie ręki.
„Kto często bierze do ręki Biblię i karmi się nią codziennie, ten stopniowo zaczyna rozumować w sposób nadprzyrodzony” – pisał bł. ks. Jakub Alberione. Dlaczego patrzymy na świat przez pryzmat cudzych opinii, komentatorów, mediów i różnej maści specjalistów od wszystkiego? A może warto wreszcie popatrzeć na życie w świetle słowa Bożego? Nie wykręcajmy się tłumaczeniem, że nie mamy czasu albo że nie rozumiemy Pisma Świętego. Przekonałam się do opinii, że czytanie Biblii można porównać do czerpania wody wiklinowym koszykiem. Każdy powie – nie da się, to bez sensu. Z jednej strony to prawda, ale zauważmy, że im częściej zanurzamy koszyk w wodzie, tym bardziej staje się on nasiąknięty wilgocią. Z czasem wiklina napęcznieje i otwory w koszyku będą robiły się coraz mniejsze. ...
Agnieszka Wawryniuk