Ciało jak piękny instrument
Poprawia kondycję, wyzwala radość, dodaje energii, młodym pomaga nawiązywać relacje, a u starszych zwalcza depresję, pozwala zachować dobrą pamięć. Dlatego zajęcia taneczne to obowiązkowa oferta miejskich i gminnych ośrodków kultury czy klubów seniora. W Gminnym Ośrodku Kultury w Zbuczynie pasją do tańca, ruchu i aktywności fizycznej zaraża dzieci Agnieszka Kot, która prowadzi Formację Tańca Nowoczesnego „Slajd”. - Pracujemy już siedem lat w czterech grupach wiekowych i jesteśmy raczej zespołem amatorskim. Nie nastawiamy się na odnoszenie sukcesów, ale zajęcia rozwojowe - wyjaśnia. - Proponujemy formę ruchu, która wpływa na sprawność. Poza tym młody człowiek otwiera się na innych oraz uczy się współpracy, przełamuje też nieśmiałość - podkreśla A. Kot.
Słowa te potwierdza Renata Jakimiuk, która prowadzi zajęcia baletowe w Młodzieżowym Domu Kultury we Włodawie. – Chcemy np. wysoko podnosić nogę, ale jeśli nie zrobimy ćwiczeń rozciągających, niewiele to da i będzie wyglądać pokracznie. W tańcu traktujemy swoje ciało jak piękny instrument, który będzie grał przed widownią – mówi instruktor. – Ważne jest także współdziałanie w grupie, ponieważ zarówno w balecie, jak i tańcu współczesnym, mamy elementy partnerowania. Kiedy partnerka w tańcu oddaje swój ciężar ciała, musi zaufać podtrzymującej ją koleżance – dopowiada R. Jakimiuk, zwracając uwagę na jeszcze jeden aspekt: taniec, zwłaszcza balet, to lekcja dyscypliny. – Czasami naprawdę wiele razy trzeba wykonać np. przesunięcie nogą, aby wyrobił się określony nawyk. W błędzie jest ten, kto myśli, że od razu będzie chodził na palcach i cudownie się kręcił, dlatego dążę do tego, aby uczestnicy zajęć baletowych z powodzeniem stanęli na pointach – dodaje.
Element terapii
W Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym we Włodawie od 1994 r. funkcjonuje – założony przez Edytę Borkowską – zespół taneczny Iskierki. – Podjęłam się tego zadania, ponieważ zauważyłam, że taniec ma ogromne znaczenie w rozwoju dzieci: wyrabia poczucie rytmu, swobodę i płynność ruchów, jest istotnym elementem terapii – wyjaśnia opiekun artystyczny grupy. – Poprzez taniec moi podopieczni kształtują koordynację wzrokowo – ruchową, usprawniają całe ciało, nawiązują kontakty z innymi. Uczą się także tradycji, tolerancji, poszanowania drugiej osoby i wielu pozytywnych zachowań. Taniec bowiem łagodzi napięcia, tremę, pobudza do działania, stwarza warunki do rozwoju wyobraźni muzycznej i ruchowej – zauważa E. Borkowska.
Na zajęciach w SOSW najczęściej stosowane są metody ruchowej ekspresji twórczej, zabawowe, naśladowcze i aktywizujące, które stanowią rodzaj terapii dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną. Pani Edyta wciąż poszukuje inspiracji, proponując co roku nowy repertuar, który dobiera do możliwości ruchowych uczestników i ich zainteresowań. W programie jest nauka tańców narodowych, dyskotekowych czy towarzyskich oraz możliwość tworzenia własnych prostych układów. – Zainteresowaniem cieszą się tańce ze skrzydłami Isis oraz z wachlarzami fan veils. Dają one spektakularne efekty, ponieważ, poruszając nimi, tworzy się barwne obrazy do muzyki. Uczniowie wielokrotnie mieli możliwość zaprezentowania swoich umiejętności podczas uroczystości, brali udział w konkursach i festiwalach na terenie szkoły, powiatu czy województwa – podkreśla E. Borkowska.
Iskierki otrzymały m.in. grand prix na X Ogólnopolskim Festiwalu Artystycznym Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej „Śpiewaj z nami” w Tarnowie. Nagrody wytańczyli na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Integracyjnej w Radomiu i Wojewódzkim Przeglądzie Zespołów Artystycznych w Krasnymstawie.
Widowiskowy folklor
Zespołów pieśni i tańca, które prezentują na scenie tańce ludowe, w regionie jest sporo. Jednym z nich są Ulaniacy w Ulanie-Majoracie. W programie mają zarówno tańce lubelskie, rzeszowskie, opoczyńskie, jak i narodowe: polonez, kujawiak i krakowiak. Zespół uczestniczył m.in. w przeglądach w Lublinie, „Mazurskich figlach” w Ełku, uświetniał występami jubileusz szkoły polskiej w Mościskach na Ukrainie, brał udział w międzynarodowym przeglądzie w Pradze. – Piękne stroje przyciągają wzrok widzów i cieszą młodych tancerzy, którzy mogą się w nich pokazać na scenie – mówi kierownik artystyczny zespołu Eulalia Mikołajuk.
Jednym z instruktorów Ulaniaków był założyciel Lubelskiego Centrum Inicjatyw Tanecznych, animator, pedagog tańca, choreograf, współzałożyciel wielu zespołów i grup tanecznych Marcin Snuzik. – Folklor to najpiękniejsza forma tańca. Barwny, widowiskowy, doskonale prezentuje się na scenie i stanowi nieocenione narzędzie do promocji regionu – wylicza. Jak dodaje, LCIT pragnie rozbudzić artystyczne potrzeby zarówno dziecka, jak i jego rodziców, a także środowiska, w którym żyją. – Pragniemy roztańczyć właściwie wszystkich, niosąc ideę edukacji artystycznej i organizując warsztaty dla przyszłych instruktorów tańca oraz półkolonie, m.in. z Radzyńską Szkołą Tańca – zaznacza twórca LCIT.
Szacunek i zdrowa rywalizacja
Ponad 20-letnia łosicka tradycja tańca towarzyskiego to powód do dumy i jednocześnie zobowiązanie. Wypełnia je z powodzeniem tamtejszy dom kultury, który jest m.in. współorganizatorem Otwartego Turnieju Tańca Nowoczesnego o randze ogólnopolskiej. – Młodzież i dzieci poprzez taniec uczą się odwagi i pewności siebie – podkreśla Kaja Pawłowska, instruktorka tańca, twórczyni zespołu grup tanecznych dzieci, młodzieży i dorosłych „Indigo Dance Art”, choreograf indywidualnej metodyki nauczania tańca nowoczesnego. Prowadzi zajęcia w Łosickim Domu Kultury, Mrozach oraz Kotuniu, ucząc zdrowej rywalizacji na parkiecie, a także szacunku wobec innych i pokory. W swojej pracy łączy wszystkie style, dając młodym ludziom możliwość odnalezienia własnej ścieżki. – Staram się podchodzić do każdego indywidualnie – twierdzi. W programie zajęć są np.: tańce hip-hop, show dance, balet czy improwizacje. – Opanowanie technik nie jest trudne – zapewnia K. Pawłowska. – Młodzi uczą się np. przedstawiania za pomocą ruchu własnego ciała różnych opowieści i historii, które pokażą potem przed publicznością – dodaje.
Taniec kształci poczucie rytmu, rozwija koordynację ruchową i zapewnia dobrą sylwetkę, a zajęcia uczą pracy w zespole i tworzą społeczność, którą łączy wspólna pasja.
Joanna Szubstarska