Syzyfowa praca?

Prace nad nową listą lektur szkolnych dobiegły końca - 13 sierpnia minister MEiN podpisał nowe rozporządzenia. Poprzedziły je konsultacje społeczne i badania ekspertów. Medialny hejt płynący ze strony lewicowych mediów trwa od miesięcy. I nie zanosi się na to, by w najbliższym czasie ustał.

Najbardziej boli wprowadzenie do zestawu lektur szkolnych fragmentów utworów literackich Karola Wojtyły/Jana Pawła II: „Przekroczyć próg nadziei”, „Tryptyk rzymski”, „Pamięć i tożsamość”, jak też encykliki „Fides et ratio” oraz dramatu (w całości) pt. „Przed sklepem jubilera”. Odrazę lewactwa budzi też propozycja wprowadzenia do kanonu lektur szkolnych dzieł Zofii Kossak-Szczuckiej (m.in. „Pożoga. Wspomnienia z Wołynia 1917-1919”), Juliusza Słowackiego („Listy do matki”), wspomnień Witolda Pileckiego („Raport Witolda”), jak też „Zapisków więziennych” kard. Stefana Wyszyńskiego i - szerzej ujmując problem - książek promujących postawy patriotyczne i zawierających w swojej treści silny walor wychowawczy. Kilkanaście dotychczasowych lektur zostało usuniętych - zastrzeżenia MEiN budziły warstwa składniowo-leksykalna języka, zawartość merytoryczna (np. kreacja świata przedstawionego, promowane idee czy wzorce życia) i inne aspekty.

Gama zarzutów kierowanych do ministra MEiN Przemysława Czarnka (obficie podlanych hejtem) była, jak się łatwo domyśleć, do bólu przewidywalna: „wciskanie” elementów wyznaniowych do edukacji, promowanie Jana Pawła II („patrona pedofili”, zwolennika patriarchalnego modelu rodziny), promowanie zaściankowości i modeli wychowawczych rodem ze średniowiecza, podszytego nacjonalizmem patriotyzmu itd. Padały też propozycje nowych lektur, które – w opinii tych środowisk powinny wejść do kanonu – pokazujących różnorodność i wielobarwność świata, wzmacniających tolerancję dla inności, ze szczególnym uwzględnieniem LGBTQ+.

Czyli, prosto rzecz ujmując, „nihil novi sub sole”. ...

Ks. Paweł Siedlanowski