Bóg pisze o mnie

Św. Łukasz w dzisiejszej Ewangelii przedstawia Jezusa rozpoczynającego swą publiczną działalność nauczycielską. Po czterdziestodniowym pobycie na pustyni i zwycięskiej walce z pokusami Jezus prowadzony „mocą Ducha Świętego” powraca do Galilei.

„Wieść o nim rozeszła się po całej okolicy”. Jezus jednak nie wraca do swoich dawnych zajęć, lecz zajmuje się głoszeniem nauki na wzór ówczesnych rabinów, którzy uczyli ludzi, m.in. jak należy zachowywać Prawo, oraz wyjaśniali, jaki sens jest ukryty w zapowiedziach prorockich.

Ewangelia akcentuje, że w pierwszej kolejności Jezus naucza w synagogach galilejskich. Synagoga (z gr. synagoge – gromadzenie, miejsce zebrań) była szczególnym miejscem, w którym Żydzi w szabat gromadzili się na czytanie pism świętych, rozważanie słowa Bożego i na modlitwę wspólnotową. Jezus umiejętnie wykorzystuje te wspólne nabożeństwa i głosi naukę o królestwie Bożym. Jego przepowiadanie spotyka się z wielkim entuzjazmem i podziwem słuchających Go (por. Łk 4,15).

Przybywa również do Nazaretu, miejscowości, „gdzie się wychował”. W dzień szabatu zwyczajowo udaje się do synagogi. Po otrzymaniu zwoju proroka Izajasza Jezus rozpoczyna czytanie, a następnie objaśnianie świętego tekstu (Iz 61,13): „Duch Pański spoczywa na mnie, ponieważ mnie namaścił i posłał mnie…”. Te prorockie słowa, które Jezus odnosi wprost do siebie, okazują się być tekstem programowym wyrażającym bardzo wyraźnie naturę i sens Jego misji: pochodzi od Boga („Duch Pański nade mną”), jest Chrystusem („namaścił mnie”) posłanym do wszystkich ludzi przez Boga („abym ubogim niósł dobrą nowinę”). Jego przyjście przeniesie uwolnienie („abym zniewolonych uczynił wolnymi”) i błogosławieństwo Boże („rok łaski od Pana”).

Słowo, które znajdujemy w Biblii, jest bardzo często słowem, które opowiada o nas, które pokazuje nam, jacy jesteśmy. Jednocześnie to samo słowo opisujące historię konkretnych ludzi daje nam wskazania, jak żyć jeszcze lepiej. Na przykład gdy czytam o przeróżnych perypetiach Narodu Wybranego podążającego przez pustynię z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej, wielokrotnie widzę siebie odchodzącego i powracającego do Boga, dokładnie tak jak Izraelici. Za każdym razem, gdy otwieramy Biblię, sam Bóg poucza nas, jak nie zmarnować danych nam szans.

Podobnie możemy się uczyć od świętych. 23 stycznia – od bł. Męczenników Podlaskich, w których życiu i postawie dostrzegamy męstwo i wierność Kościołowi.

KS. MARIUSZ ŚWIDER