Kryzys powołań czy kryzys powołanych?
Czy w Polsce zabraknie księży?
Nie jestem prorokiem. Nikt z ludzi nie zna przyszłości ani jej nie przewidzi. Kto z nas dwa lata temu sądził, że Białoruś będzie usiłowała złamać zdolność Polski do obrony własnych granic? Albo że w sąsiadującym z nami kraju wybuchnie krwawa wojna, a Rosjanie będą zachowywać się jeszcze bardziej bestialsko niż ich dziadkowie w czasie II wojny światowej? Nie wiem, czy w Polce zabraknie księży. Wiem natomiast, że z roku na rok maleje liczba seminarzystów, którzy przygotowują się do kapłaństwa. W konsekwencji spada liczba duchownych posługujących w naszych parafiach. Należy uważnie odczytywać ten znak czasów po to, by wyciągać uczciwe wnioski. Liczba księży w danym kraju to jeden z ważnych wyznaczników postawy społeczeństwa w sferze duchowej, moralnej i religijnej.
Pierwszym seminarium duchownym dla przyszłych kapłanów jest dom rodzinny. Malejąca liczba kandydatów do stanu duchownego prowadzi do pytania o to, jakie są nasze rodziny i w jaki sposób funkcjonują nasze parafie.
Jak reaguje Ksiądz na pustoszejące seminaria?
Mobilizuję siebie i innych ludzi – duchownych i świeckich – do ofiarnego i pogłębionego działania na rzecz troski o nowe, święte powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Trzeba uświadomić sobie, że nie mamy do czynienia z kryzysem powołań, ponieważ Bóg wciąż powołuje młodych ludzi do kapłaństwa, podobnie jak większość dziewcząt i chłopców do małżeństwa. Problem leży gdzie indziej. Chodzi o kryzys tych młodych ludzi, którzy nie odpowiadają na otrzymane powołanie. Spora część nastolatków żyje daleko od Boga i własnego sumienia. Naśladują postawę syna marnotrawnego, czyli roztrwaniają to, co w nich Boże i dobre: mądrość, wolność, miłość, czystość, uczciwość, świętość. Jednak kryzys dotyka nie tylko dzieci i młodzież, ale też wielu rodziców i małżonków, którzy nie radzą sobie z dotrzymaniem małżeńskiej przysięgi miłości, wierności i uczciwości. W konsekwencji trudno im wypełnić zobowiązania rodzicielskie. ...
Jolanta Krasnowska