Przyobleczeni w szatę Maryi

W tradycji zakonu karmelitańskiego szkaplerz nazywany jest „dłońmi Maryi”. Ci, którzy go przyjmują, zawierzają się Matce Bożej i zobowiązują do Jej naśladowania. W zamian otrzymują potężne obietnice.

Tradycja tzw. brązowego szkaplerza sięga XIII w. Noszą go i młodzi, i starsi. Owoce, które z tego wynikają, nierzadko zaskakują i wprawiają w zdumienie. - To nabożeństwo nie jest martwe. Widzę to w swojej posłudze. W ostatnich latach karmelitański szkaplerz przeżywa renesans - zauważa o. Mariusz Płuciennik, karmelita z Woli Gułowskiej. - Pandemia zabrała nam bliskość i osłabiła relacje, trudno więc dziwić się, że ludzie szukają wsparcia w „dłoniach Maryi”. Nie bez znaczenia są także przywileje przypisywane jego noszeniu. Jeden z nich głosi, iż ten, kto go pobożnie nosi, w pierwszą sobotę po śmierci zostanie wzięty do nieba. Dziś myślimy nie tylko o tym, co tu i teraz, często rozważamy nad naszą przyszłością.

To nabożeństwo pokazuje, że nasze życie nie kończy się fiaskiem. Owszem, jest śmierć, ale po niej – zgodnie z obietnicą – jeśli tylko pobożnie będziemy nosić ten znak, staniemy się mieszkańcami nieba – mówi i przyznaje, że choć w tutejszym sanktuarium posługuje dopiero od trzech dni, już zdążył przyjąć do szkaplerza kilka osób.

 

Naśladować Matkę

Wszystkim, którzy przystępują do Rodziny Szkaplerznej, poleca się, by każdego dnia odmawiali modlitwę „Pod Twoją obronę…”. – Prosimy, by modlili się nią nie tylko za siebie, ale i za tych, którzy noszą szkaplerz. W Woli Gułowskiej odmawiamy ją po każdej Mszy św., a na końcu dodajemy wezwanie: „Orędowniczko Szkaplerza Świętego, módl się za nami” – tłumaczy o. Mariusz. – Ludzie pytają o ten tytuł, jest więc okazja, by powszechnie opowiadać o tym znaku opieki Maryi – podkreśla karmelita i zwraca uwagę, że osoby przyjmujące szkaplerz zobowiązane są do jego pobożnego noszenia. ...

Agnieszka Wawryniuk