Śladami św. Antoniego
Wręcz przeciwnie. Władze kościelne zapraszają laikat do aktywnego angażowania się w bieżące życie Kościoła, do uczestnictwa w różnych ruchach i stowarzyszeniach oraz do praktykowania szeroko pojmowanego apostolstwa. Udział osób świeckich, ich zaangażowanie i podejmowane inicjatywy wspomagają osiąganie celów pastoralnych, jakie wyznaczają sobie duszpasterze odpowiedzialni za określone grupy czy asystenci kościelni sprawujący pieczę nad ruchami i stowarzyszeniami. Świeccy interesujący się życiem Kościoła, uczestniczący w nim i działający w obszarze formacyjnym, ewangelizacyjnym lub charytatywnym są apostołami współczesności.
Budują wewnętrzne relacje pomiędzy życiem doczesnym, wypełnianiem ról rodzinnych, zawodowych i społecznych a wiarą wyznawaną słowem i poświadczaną czynem w realiach życia codziennego.
W kościele sanktuaryjnym w Orchówku, po długiej przerwie, ma zostać reaktywowane Bractwo św. Antoniego. Inicjatorem tego przedsięwzięcia jest o. Jacek Romanek, obecny gwardian i kustosz sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia.
Od wielu lat
W dawnych czasach życie religijne w kościołach skupiało się w różnorodnych bractwach i stowarzyszeniach religijnych. Bractwo św. Antoniego ma w Polsce wieloletnią historię sięgającą 1664 r. W sanktuarium MBP w Orchówku działało ono obok Arcybractwa Matki Bożej Pocieszenia.
Początek Bractwu św. Antoniego w Polsce dało breve apostolskie papieża Aleksandra VII z 18 stycznia 1664 r. Warunki przyjęcia, jak również obowiązki członków reguluje statut. Mogą do niego wstępować wierni świeccy Kościoła rzymskokatolickiego będący osobami pełnoletnimi. Rodzice lub opiekunowie dzieci niepełnoletnich mogą je zapisywać do bractwa, polecać szczególnej opiece św. Antoniego, przejmując na siebie obowiązki odmawiania przypisanych bractwu modlitw i uiszczania opłat członkowskich aż do momentu uzyskania pełnoletniości tych dzieci. ...