O duszy nauczycielstwa
Na pewno to jeden z zawodów, co do których słowa: misja, powołanie, empatia - nawet jeśli brzmią patetycznie - nigdy nie będą na wyrost. Wypracować taki model nauczyciela, który sprawdzi się w pracy z dziećmi, próbowano od zarania dziejów, każda epoka swój. Mistrz, mentor, przewodnik, aż po przyjaciela, kumpla, eksperymentatora- każdy z nich oparty był na przekonaniu, że mieć wiedzę, to mało. Żyjący na przełomie XIX i XX w. polski pedagog, twórca psychologii wychowawczej, autor traktatu „O duszy nauczycielstwa” Jan Władysław Dawid, pisząc o pożądanych cechach nauczyciela, uczulał, że winna go cechować „miłość dusz ludzkich” pojmowana jako wychodzenie poza siebie. „Wychowawca, który nie wtłacza, a wyzwala, nie ciągnie, a wznosi, nie ugniata, a kształtuje, nie dyktuje, a uczy, nie żąda, a zapytuje” - to ideał opisany przez Janusza Korczaka.
Zestaw cech pedagoga wypracowany przez klasyka polskiej dydaktyki Wincentego Okonia obejmuje rozumienie relacji między ludźmi, wiedzę na temat nauczania i wychowania oraz bycie twórczym. Z kolei nade wszystko „złoże życzliwości” powinno cechować nauczyciela zdaniem autorki „Listów do młodego nauczyciela” Marii Grzegorzewskiej.
Współcześnie zestaw cech pedagoga idealnego opracowała prof. dr hab. Helena Słotwińska z Katedry Katechetyki Integralnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tworzą go: inteligencja, wiedza, uporządkowany przekaz, umiejętność przekazywanej wiedzy, panowanie nad mową, podzielność uwagi, autorytet, życzliwość, takt pedagogiczny, znajomość wychowanków, pragnienie wychowawczego wpływu. ...
LI