Przyszedł nad Jordan Chrystus Pan
Kąpiel nam ustanowił tam / By grzech nasz był zmywany; /A gorzką śmierć́ utopił sam / Przez swoją krew i rany, / Dając nam żywot nowy”.
J.S. Bach swoją kantatę „Christ unser Herr zum Jordan kam” BWV 7, skomponował wiosną roku 1724 z myślą o uroczystości narodzin Jana Chrzciciela przypadającej 24 czerwca. Warstwę tekstową oparł na hymnie M. Lutra, z którego zacytował wprost pierwszą i ostatnią zwrotkę. Choć utwór powstał w kontekście protestanckim, może być inspirującym dla nas rozwinięciem treści święta Chrztu Pańskiego.
Na przestrzeni siedmiu krótkich części i przy użyciu charakterystycznych dla siebie środków muzycznych, kompozytor ilustruje wydarzenia z nad Jordanu – usłyszymy m.in. falujące wody rzeki, moment pojawienia się Chrystusa, objawienie Trójcy Świętej – płynnie łącząc je z odkupieńczym dziełem Chrystusa, z którego wypływa moc sakramentalnego chrztu. Warto zwrócić uwagę na piątą część dzieła, gdzie głos Chrystusa został wpleciony w recytatyw basowy. Na tle wyraźnie wolniejszego tempa Jezus przypomina nam o naszej powinności apostolskiej płynącej ze chrztu św. (por. Mt 28,19).
Chrystus jako Bóg-człowiek nie potrzebował chrztu nawrócenia od Jana. Wszedł w wody Jordanu, by niejako obarczyć się ludzkim grzechem i w swoim ciele przybić je do krzyża. To właśnie w śmierci Chrystusa zostaliśmy oczyszczeni i odkupieni od wszelkiej nieprawości (por. Tt 2,13-14). To właśnie przelana Krew Chrystusa otworzyła przed nami perspektywę wieczności, czyniąc nas Bożymi dziećmi i dziedzicami Boskiej obietnicy wieczności.
„Wodę jedynie okiem swym / Widzisz, gdy ta jest lana, / Lecz tylko wiara dostrzeże w tym / Moc krwi Chrystusa Pana. / I jest dla wiary woda ta / Krwią Pana zabarwiona; / Zmyta nią będzie wina zła, / Co była popełniona / Przez was i przez Adama”. Wsłuchując się w dźwięki kantaty mistrza barokowej polifonii, pamiętajmy o wdzięczności Panu Bogu za swój chrzest.
Ks. dr Piotr Radzikowski