Arcyważna rola rodziny

W święto Świętej Rodziny Kościół nie tylko stawia nam rodzinę z Nazaretu za wzór życia, ale po raz kolejny z zadziwieniem podkreśla, że Bóg właśnie w rodzinie chciał zamieszkać wśród nas.

Ta święta, a zarazem tak ludzka i normalna rodzina stała się dla Pana Jezusa szkołą wiary, modlitwy i pracy – najlepszą szkołą życia. Pod czujnym okiem Maryi i Józefa „Jezus czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi”. Kościół wskazuje jednocześnie na arcyważną rolę rodziny we wzrastaniu i dojrzewaniu każdego człowieka. Rodzina to nie tylko osoby, to przede wszystkim relacje.

Św. Łukasz w dzisiejszej Ewangelii opisuje jedno z wydarzeń z życia Świętej Rodziny. Rodzice Jezusa wraz z 12-letnim synem zgodnie z obowiązującym zwyczajem religijnym udali się na coroczną pielgrzymkę do Jerozolimy. Po skończonych uroczystościach młody Jezus pozostaje w świątyni, a nieświadomi rodzice orientują się o zaginięciu syna dopiero w drodze powrotnej. Szczęśliwie, po trzech dniach poszukiwań, odnajdują go w świątyni, a następnie razem wracają do Nazaretu, gdzie troszczą się o wychowanie Jezusa. W opisywanym wydarzeniu Ewangelista „między wierszami” podaje nam co najmniej pięć cech Świętej Rodziny, które mogą stanowić wzór postępowania również dla wielu współczesnych rodzin.

Po pierwsze, małżonkowie są razem: na pielgrzymce, w kryzysie zagubienia dziecka i w poszukiwaniu go. Wspierają się, a nie obwiniają wzajemnie. Po drugie, przekaz wiary stanowi dla nich istotny element całościowego wychowania dziecka. Z tego powodu zabierają syna na coroczne pielgrzymki do oddalonej blisko 150 km Jerozolimy (mimo zapewne trudnych warunków) i przyprowadzają dziecko do świątyni. Po trzecie, w wychowaniu stawiają dziecku wymagania i – gdy jeszcze nie jest samodzielne – sami decydują, co dla niego jest dobre: „poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany”. Po czwarte, kryzysy przeżywają jako szansę na poprawę i umocnienie relacji, a nie jako porażkę i pierwszy krok ku rozejściu. Po piąte, w Świętej Rodzinie od początku jest pozostawiona przestrzeń na działanie Pana Boga, jest zasłuchanie w Jego natchnienia i szacunek wobec Jego woli. Pomimo że Maryja i Józef nie rozumieli, co znaczy, że Jezus „jest w tym, co należy do Jego Ojca”, jednak dali pierwszeństwo Panu Bogu.

Niech Święta Rodzina wspiera i inspiruje współczesne rodziny, aby stawały się miejscem otwartości na działanie Pana Boga i przekazu wartości, takich jak wiara, miłość czy szacunek do życia.

Ks. Mariusz Świder