Bądźcie świadkami Jezusa
W sobotę 13 czerwca siedmiu diakonów Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej przyjęło święcenia kapłańskie. Uroczystą Mszę św. wraz z biskupem siedleckim koncelebrowali: ks. kan. Piotr Paćkowski - rektor WSD, oraz ks. kan. Krzysztof Skwierczyński - ojciec duchowny kleryków. Zgromadzili się również rodzice, krewni, przyjaciele, proboszczowie neoprezbiterów, osoby życia konsekrowanego, alumni oraz wszyscy ci, którzy trudzili się nad formacją przyszłych duszpasterzy. Biskup siedlecki w homilii wskazywał, że dzień święceń to moment, w którym kandydaci do święceń publicznie wyrazili swoje pragnienie, aby pójść za Panem Jezusem. Dzień święceń to dzień pełen radości, ale i tajemnicy wobec historii życia, która jest przed przyszłymi kapłanami. To historia, którą księża będą pisać nie sami, lecz wspólnie z Tym, który ich powołał i obdarzył łaską sakramentu kapłaństwa.
– Drodzy diakoni, kandydaci do święceń kapłańskich! Ta Jezusowa modlitwa obejmuje także i was. Jezus modli się za was, swoich apostołów i uczniów XXI w. On was powołał i przygotował do wypełniania Jego misji zbawiania świata – mówił biskup, podkreślając, że dzisiaj trzeba przypominać światu o Prawdzie, którą jest Jezus Chrystus. Wzorem w tym mają być apostołowie. – Bycie świadkiem to coś więcej niż bycie tylko głosicielem Słowa Bożego. Świadek bowiem potwierdza swym życiem prawdę, którą głosi. Piotr apostoł prawdę o Jezusie Zbawicielu potwierdził, oddając za nią swe życie. Takich świadków – męczenników w historii Kościoła będzie bardzo wielu – mówił biskup.
Być świadkiem
Biskup siedlecki zwracał się do diakonów, którzy zechcieli być włączeni w misję Jezusa przez sakrament kapłaństwa. – Zostaliście wzięci ze świata przez Jezusa. Pozwoliliście się z tego świata wziąć, odpowiedzieliście pozytywnie na Jego wezwanie. Staliście się Jego uczniami i dzisiaj wchodzicie w ścisłą współpracę z Nim, czego cechą charakterystyczną będzie wasza wierność Jezusowi aż do oddania życia dla Niego i do tych, do których was pośle – zaznaczał bp K. Gurda.
Nowi księża zostaną posłani do przyszłych parafii umocnieni Duchem Świętym, aby wszystkim głosić prawdę o zbawieniu dokonanym przez Jezusa Chrystusa. – Chciałbym, abyście byli nie tylko głosicielami, ale także świadkami Jego śmierci i zmartwychwstania – zwracał się do przyszłych prezbiterów bp Kazimierz. W tym świadectwie potrzeba gotowości do przyjęcia cierpienia za prawdę, a także czasem do oddania życia. Stawania po stronie Boga i Jego prawdy zawsze kosztuje. Pan Jezus przyjął cierpienie i oddał życie za zbawienie człowieka i świata. Biskup Siedlecki wskazywał na potrzebę gotowości w przyjmowaniu wszystkiego, co będzie ich spotykać, z zachowaniem czystego sumienia. – Ostateczne zwycięstwo będzie należało do Chrystusa i wraz z Nim i do was – podkreślił bp K. Gurda.
– Zawierzcie wasze kapłaństwo i posługiwanie Maryi. Ona towarzyszyła Jezusowi w dziele zbawienia człowieka i świata. Ona towarzyszy wszystkim, którzy przez wiarę w Jezusa, a szczególnie przez sakrament święceń zostają złączeni z Jej Synem. Zawierzcie swoje kapłańskie posługiwanie naszym bł. Męczennikom z Pratulina. Patrzcie na życie świadków Jezusowej prawdy, do których należał nasz sługa Boży bp Ignacy Świrski – zakończył bp Kazimierz.
Moment święceń
Obrzęd święceń rozpoczął się po homilii. Kandydaci wobec biskupa i wszystkich wiernych wyrazili gotowość do pełnienia swego posłannictwa zgodnie z wolą Chrystusa i Kościoła. Następnie modlitwą Litanii do Wszystkich Świętych wszyscy błagali o Bożą łaskę dla kandydatów. Podczas tej modlitwy kandydaci padali na twarz, aby w znaku leżenia krzyżem doświadczać uniżenia wobec Pana Boga i oddania się Jemu w poczuciu własnej słabości. Przez nałożenie rąk biskupa i modlitwę święceń został udzielony kandydatom dar Ducha Świętego do pełnienia urzędu posługiwania prezbiterów. Razem z biskupem wszyscy prezbiterzy nałożyli ręce na kandydatów, aby wyrazić przyjęcie ich do prezbiterium siedleckiego.
Po tym obrzędzie neoprezbiterzy z pomocą księży proboszczów włożyli na siebie szaty liturgiczne – stułę i ornat, będące zewnętrznym znakiem posługi, którą odtąd będą pełnić w liturgii. Kolejne znaki w czasie święceń wyjaśniały posługę kapłańską. Namaszczenie rąk oznacza szczególne uczestnictwo prezbiterów w kapłaństwie Chrystusa; wręczenie im chleba i wina wskazuje na ich funkcję przewodniczenia w sprawowaniu Eucharystii oraz na obowiązek naśladowania Chrystusa ukrzyżowanego. Pocałunek biskupa stanowił niejako pieczęć potwierdzającą przyjęcie przezeń jego nowych współpracowników i wprowadzenie ich w posługiwanie.
Uwielbienia Boga
Na zakończenie liturgii neoprezbiterzy wyrazili swą wdzięczność. Dziękowali Panu Bogu za dar życia, zbawienia i świętej wiary. – Niech będzie uwielbiony Bóg za dar kapłańskiego powołania, którym obdarzył nas, słabych i grzesznych. Niech będzie uwielbiony za to, że powołał nas, abyśmy stali się głupcami w oczach świata i głosili zgorszenie Chrystusowego Krzyża. Tylko w nim jest zbawienie! – mówił przedstawiciel neoprezbiterów.
Słowa podziękowania zostały skierowane w stronę wszystkich, których Pan Bóg postawił na drodze życia nowo wyświęconych, tych, którzy pomogli im ukształtować sumienie i rozpoznać powołanie oraz wspierali ich w jego realizacji. – Niech będzie uwielbiony Bóg, Dobro Najwyższe i Źródło Wszelkiego Dobra, teraz i na wieki wieków. Amen! – zakończył ks. Kacper Rysak.
Neoprezbiterzy i parafie z których pochodzą: ks. Paweł Borychowski – parafia św. Małgorzaty w Ulanie, ks. Marcin Janowski – parafia Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Szaniawach, ks. Adam Klimek – parafia św. Antoniego w Kotuniu, ks. Mateusz Kopeć – parafia św. Leonarda w Liwie, ks. Marek Maleńczuk – parafia Narodzenia NMP w Białej Podlaskiej, ks. Sławomir Ochnik – parafia Przemienienia Pańskiego w Garwolinie, ks. Kacper Rysak – parafia św. Józefa w Międzyrzecu Podlaskim.
ks. Marek Weresa