Beatyfikacja s. Marty Wieckiej
Uroczystości beatyfikacyjnej przewodniczył we Lwowie sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone. Przypominając koleje życia nowej błogosławionej, zauważył on, że stała się ona „przykładem wiary, nadziei i miłości”. Jej życie „było proste i pokorne, wszędzie gdzie pracowała”. S. Marta „wyróżniała się miłością do Chrystusa i bliźniego, całkowicie ofiarując się służbie ludziom”, do tego stopnia, że zaczęli ją nazywać „Świętą Siostrą ze Śniatyna”. To w tamtejszym szpitalu okazał się jej heroizm, gdy w zamian za świeckiego pracownika szpitala przeprowadziła dezynfekcję izolatki po chorobie tyfusu, co ostatecznie było przyczyną jej śmierci. „Ten heroizm samoofiary katolickiej zakonnicy nie został zapomniany” – zaznaczył kard. Bertone, wskazując, że „grób siostry Marty był nie tylko miejscem kultu, ale niejednokrotnie w powojennych latach zastępował świątynię”, do której „przychodzili na modlitwy wierni wszystkich wyznań chrześcijańskich”.
(xaa)