Ból, który nie umiera

Najpierw tylko płakałam, później przyszła depresja. Odkąd pojednałam się z Bogiem, wrócił pokój w sercu, ale nie przekreślił on żalu. Nie ma dnia, bym nie zastanawiała się, jakim człowiekiem byłby mój syn, gdybym pozwoliła mu się urodzić.

Nie ustają echa debaty na temat obywatelskich projektów tak w sprawie liberalizacji, jak i zaostrzenia prawa aborcyjnego. Chrześcijanie - jak ufam - nie muszą wyrabiać sobie poglądu na kwestię prawa do życia, gdyż wiedzą, że jest ono święte i należy mu się ochrona od chwili poczęcia do naturalnej śmierci.

Jedną ze znanych osób, która odważyła się dać świadectwo prawdzie, jest aktorka Dominika Figurska. Jako matka pięciorga dzieci zbierała podpisy w centrum stolicy pod projektem ustawy chroniącej życie. W rozmowie z Małgorzatą Terlikowską dla portalu Telewizji Republika mówiła m.in.: „Zwolennicy aborcji mają jakieś bielmo na oku, nie dociera do nich żaden argument”. Opowiadała, jak podchodziła do rodzin, np. matek z trójką dzieci. „Oni mnie gonili” wspominała. „Ja mówię: «przecież pani ma dzieci», a ona fuczy: «ale to moja sprawa, ile ich mam». Bardzo agresywne były też starsze kobiety, podejrzewam, że wiele z nich doświadczyło aborcji” – podsumowała.

Lubię o nim myśleć

Wyrzuty sumienia z powodu zabicia dziecka skutecznie, bo na lata odebrały radość z życia m.in. Krystynie. – W latach 70, kiedy przeprowadzałam zabieg, nie mówiło się o ciąży, ale zlepku komórek. Byliśmy na dorobku, tuż po ślubie… Wiem, marne to wytłumaczenie – usprawiedliwia się. Mówi o sobie jako matce trójki dzieci. – Młodsi, syn i córka, pozakładali już rodziny. Pierworodnego, bo lubię myśleć o nim jako o synu, odwiedzam przy cmentarnym krzyżu. To jego symboliczny grób – tłumaczy, opowiadając, jak za namową księdza, u którego się spowiadała, szukała miejsce, gdzie mogłaby zapalić symboliczny znicz.

Krystyna przyznaje, że poczucie winy wywołane aborcją przez lata było w niej uśpione. ...

WA