Bp Henryk Tomasik – nowym biskupem radomskim
63-letni bp Tomasik pochodzi z Łukowa. Święcenia kapłańskie przyjął w 1969 r. po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach, a sakrę biskupią 6 stycznia 1993 r. z rąk Jana Pawła II w bazylice św. Piotra w Rzymie. Jego biskupią dewizą są słowa modlitwy ,,Przyjdź Królestwo Twoje”. W Konferencji Episkopatu Polski bp Tomasik przewodniczy Radzie ds. Duszpasterstwa Młodzieży. Ponadto jest członkiem Komisji Wychowania Katolickiego, a także Komisji ds. Polonii i Polaków za granicą oraz członkiem Rady ds. Rodziny. Z ramienia KEP jest delegatem ds. Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Wcześniej, w latach 1974-1992 był duszpasterzem akademickim w Siedlcach, prowadził m.in. konwersatoria dla studentów, spotkania modlitewne i biblijne. Od 1974 r. jest wykładowcą filozofii w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach. Doktorat z nauk filozoficznych uzyskał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1984 r.
Bp Tomasik, który w zeszłym roku obchodził 15-lecie posługi biskupiej, bywa nazywany ,,biskupem, który wierzy w młodzież”. Wielokrotnie organizował przygotowania i wyjazdy polskiej młodzieży na Światowe Dni Młodzieży (ŚDM) m.in. do Toronto, Kolonii, Sydney. Teraz przygotowuje udział młodych Polaków w XXVI ŚDM w Madrycie w 2011 r. Z ramienia Konferencji Episkopatu Polski bp Tomasik jest opiekunem Krajowego Biura ŚDM, powołanego przez sekretarza generalnego KEP w 1995 r. Do jego zadań należy koordynacja przygotowań, zgłoszeń oraz uczestnictwa polskich grup w światowych oraz europejskich spotkaniach młodych organizowanych pod patronatem Papieskiej Rady ds. Świeckich. Bp Tomasik mocno zaangażował się w promowanie idei Światowych Dni Młodzieży oraz inspirowanie spotkań młodych w diecezjach. Jest organizatorem spotkań duszpasterzy, które odbywają się w ramach Krajowego Forum Duszpasterstwa Młodzieży.
MOIM ZDANIEM:
BP ZBIGNIEW KIERNIKOWSKI
Decyzją Ojca Świętego Benedykta XVI, ks. biskup Henryk Tomasik, dotychczas biskup pomocniczy naszej diecezji, przechodzi do diecezji radomskiej jako jej ordynariusz i tym samym podejmuje zupełnie nowe zadania. Przy tej okazji składamy bp. Henrykowi jak najlepsze życzenia i gratulacje, by ta nominacja okazała się dla niego doświadczeniem mocy Boga w prowadzeniu tamtejszego Kościoła. Gratulacje – dlatego, że jest to wyróżnienie i nałożenie zadania, które staje się bardzo mocno wyzywające, bardzo mocno dające szansę do tego, by jako pasterz wziąć całkowitą odpowiedzialność za powierzony sobie lud i jemu służyć. Przy tej okazji też składamy ks. biskupowi podziękowanie za jego służbę biskupa pomocniczego, a wcześniej jeszcze jako prezbitera w łonie naszego Kościoła siedleckiego.
Zapewne doświadczenie, które ma jako biskup pomocniczy, pracujący przy trzech kolejnych ordynariuszach naszej diecezji, zaowocuje w pracy w Kościele radomskim. Swą posługę biskupią bp Henryk rozpoczął za czasów bp. Jana Mazura, potem bp. Jana Wiktora Nowaka i teraz przez siedem lat współpracował ze mną. Ten czas na pewno był dla niego doświadczeniem różnych form pracy i współpracy. Poza tym ważne jest jego doświadczenie jako tego, który pracował z młodzieżą i z ramienia Konferencji Episkopatu zajmował się duszpasterstwem i organizowaniem życia młodzieżowego łącznie ze Światowymi Dniami Młodzieży. To doświadczenie zapewne też pozwoli mu wnikać w głębię wyzwań, jakie staną przed nim jako biskupem diecezjalnym, aby odpowiadać na problemy, jakie dzisiaj dotykają współczesnego człowieka.
Kościół radomski wita nowego ordynariusza
– Ojciec Święty Benedykt XVI mianował dotychczasowego biskupa pomocniczego diecezji siedleckiej, Henryka Tomasika, biskupem radomskim – te słowa usłyszeli księża dziekani oraz profesorowie i alumni seminarium duchownego w Radomiu zgromadzeni w seminaryjnej kaplicy w samo południe 16 października. Komunikat Nuncjusza Apostolskiego w Polsce odczytał bp Stefan Siczek.
Prezydent Radomia Andrzej Kosztowniak zauważył, że dzień ogłoszenia papieskiej nominacji został wybrany nieprzypadkowo. Podkreślił, że 16 października to dzień wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Przypomniał, że bp Tomasik był przyjacielem Jana Pawła II, współorganizował także spotkania Papieża z młodzieżą. – Cieszę się, że diecezją będzie kierował człowiek, który znał Jana Pawła II i jest przyjacielem młodzieży. Dzisiaj potrzebujemy ducha siły wtłoczonego w serca młodych ludzi – powiedział prezydent Kosztowniak.
Biskup senior Edward Materski zaznaczył, że od wielu lat zna biskupa nominata. – Znam jego zapał i opiekę, jaką otacza młodzież, to gorliwy duszpasterz, dlatego Bogu dziękujemy za nominację i modlitwą będziemy wspierać biskupa nominata – powiedział bp Materski. Z kolei rektor Wyższego Seminarium Duchownego ks. Jarosław Wojtkun zauważył, że diecezja siedlecka, z której wywodzi się bp Tomasik, słynie z prężnej działalności duszpasterskiej młodzieży. – Z pewnością te wzorce jeszcze bardziej przeniesiemy na grunt diecezji radomskiej. Nasza radość jest tym większa, bowiem nasi alumni wywodzą się ze środowisk duszpasterskich, którymi od wielu lat opiekuje się biskup nominat – podkreślił. Natomiast dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Biskupiej ks. Grzegorz Senderski podkreślił, że do Kościoła radomskiego przychodzi człowiek mający ogromne doświadczenie duszpasterskie. – Ma 16 lat praktyki biskupiej, zna doskonale Kościół w Polsce, z całą nadzieją patrzymy na tę nominację – powiedział ks. Senderski.
Dziękuję za wszystko
Rozmowa z bp. Henrykiem Tomasikiem, nowo mianowanym ordynariuszem radomskim
Księże Biskupie, w imieniu redakcji i czytelników „Echa” serdecznie gratuluję nominacji na biskupa radomskiego. Kiedy Ksiądz Biskup dowiedział się o tej decyzji Ojca Świętego?
W ostatnich dniach września zadzwonił do mnie abp Kowalczyk – Nuncjusz Apostolski, informując, że moja osoba jest brana pod uwagę przy obsadzeniu biskupstwa radomskiego. Następna, już oficjalna, rozmowa w nuncjaturze miała miejsce 10 października i wówczas dowiedziałem się, że nominacja będzie ogłoszona 16 października.
Jaka była reakcja Księdza Biskupa?
Po pierwsze zaskoczenie. Jest to zupełnie nowa sytuacja. Wiem, że w duchu wiary trzeba przyjąć każdą nominację w kontekście ewangelicznego „Posyłam was”. Dlatego z wiarą w pomoc Bożą, pomoc Matki Bożej i z ufnością, że ludzie pomogą, przyjąłem tę decyzję.
A czy znana jest już data Ingresu do katedry radomskiej?
Ingres odbędzie się w sobotę 14 listopada o godzinie 11.
Czy Ksiądz Biskup już wie coś o diecezji radomskiej, z jakimi zadaniami przyjdzie się zmierzyć, jakie czekają wyzwania?
W oparciu o kilka przeprowadzonych rozmów mam już ogólny obraz diecezji, ale szczegóły trzeba będzie dopiero poznawać po kolejnych kontaktach, już po objęciu kanonicznym diecezji. Kanoniczne objęcie diecezji dokonuje się przez przedstawienie Kolegium Konsultorów danej diecezji w obecności kanclerza kurii dokumentów Stolicy Apostolskiej. Natomiast ingres ma charakter liturgicznego wejścia w życie diecezji. Jest to oficjalne, ale także modlitewne rozpoczęcie pracy w diecezji, współpracy z księżmi biskupami, kapłanami, wiernymi.
Posługa biskupa pomocniczego różni się nieco od bycia biskupem diecezjalnym. Jaka jest najistotniejsza różnica?
Jest trochę inna sytuacja prawna, jurysdykcyjna. Biskup diecezjalny podejmuje pełną odpowiedzialność za diecezję: za duszpasterstwo, za sprawy personalne, za szereg różnych rozstrzygnięć, dotyczących życia diecezji. Mam jednak nadzieję, że dotychczasowe doświadczenia będą mi w tym pomocne.
W jaki sposób?
Posługa biskupa pomocniczego daje orientację w sprawach duszpasterskich, personalnych, daje możliwość poznania problemów parafii, kapłanów, wiernych. Jest pewnym przygotowaniem do tego, aby dostrzegać szereg spraw i przy Bożej pomocy je rozwiązywać.
Ksiądz Biskup ma bardzo duże doświadczenie, jeśli chodzi o pracę z młodzieżą, nazywany jest „biskupem, który wierzy w młodzież”. Czy praca z młodzieżą będzie priorytetem także w Radomiu?
Chciałbym, aby była ona zaakcentowana w życiu diecezji. To sprawa przyszłości rodzin, diecezji, Kościoła. Jest ona skomponowana z sytuacją rodzin, sytuacją społeczną, całokształtem życia duchowego, środowiska.
A czy będzie mógł Ksiądz Biskup kontynuować swoją dotychczasową pracę z młodzieżą w Krajowym Biurze ŚDM i w Episkopacie?
Nie zostałem zwolniony z funkcji przewodniczącego Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży i ta forma pracy pozostanie. Ma ona dwa wymiary. Pierwszy, bardziej zasadniczy, to kontakt z księżmi, którzy zajmują się konkretnymi problemami duszpasterstwa młodzieży czy całym duszpasterstwem. A druga forma to kontakt z młodzieżą. Oczywiście, w tej chwili jest mniejszy niż wówczas, gdy pracowałem w duszpasterstwie akademickim. Niemniej jednak mam z nią cały czas kontakt.
Nawet teraz był Ksiądz Biskup na forum młodzieży polonijnej w Chicago…
To forum było wkomponowane w bardzo duże wydarzenie duszpasterskie w archidiecezji Chicago. Archidiecezja nazwała to „Festiwal wiary”. Jest to odpowiednik dużego zjazdu, poświęconego różnym wymiarom postawy człowieka, duszpasterstwa i w ramach tego festiwalu wiary miały miejsce spotkania grup polonijnych. Szczególnie ciekawe było spotkanie dużej grupy młodzieży przygotowującej się do sakramentu bierzmowania. Uczestniczyło w nim 850 osób, a trwało prawie cały dzień, więc mogłem podziwiać tę młodzież. Jestem pełen uznania dla pracy duszpasterskiej kapłanów tam pracujących, dla katechetów, którzy są w większości wolontariuszami, są zaangażowani w to, aby wprowadzać dzieci w wiarę i korzystają właśnie z języka polskiego. Te dzieci są dwujęzyczne, jedne mówią lepiej po polsku, inne po angielsku.
Wywodzi się Ksiądz Biskup z diecezji siedleckiej i zawsze pozostanie Podlasiakiem. Co chciałby Ksiądz Biskup przekazać kapłanom i diecezjanom siedleckim?
Bardzo serdecznie pozdrawiam: najpierw księdza biskupa ordynariusza. Z wdzięcznością wspominam poprzednich biskupów, którzy odeszli do wieczności. Pozdrawiam serdecznie wszystkich kapłanów. Bardzo dużo zawdzięczam moim wychowawcom seminaryjnym, księżom, z którymi podejmowałem pracę duszpasterską i innym, których spotkałem na swojej drodze. Pozdrawiam serdecznie wszystkich diecezjan: księży, siostry zakonne i wszystkich wiernych świeckich, z którymi w różny sposób i w różnych sytuacjach mogłem spotykać się, modlić, podejmować różne zadania duszpasterskie. Szczególnie gorąco pozdrawiam młodzież. Serdecznie dziękuję za całe dobro i życzliwość, jakiej tu doświadczyłem. I, oczywiście, proszę o modlitwę.
Na pewno jej nie zabraknie! Dziękuję za rozmowę.
(xaa)