By mogli spotkać Jezusa
Ten czas jest też doskonałym sposobem, aby poprzez ofiary materialne uczynić swoisty „most”, łączący polskie wspólnoty z terytoriami misyjnymi.
Wśród blisko 8 mld ludzi na świecie ciągle są „białe plamy” na mapie chrześcijańskiego życia, które wołają o Ewangelię. Nadal brakuje duchowych przewodników – kapłanów. Wiele jest też miejsc naznaczonych cierpieniem i krwią ludzi tylko dlatego, że zachwycili się Chrystusem i to spotkanie przemieniło ich życie… Z woli Ojca Świętego Piusa XI od roku 1926 w każdą ostatnią niedzielę października obchodzony jest w Kościele Światowy Dzień Misyjny. To czas łączności katolików na całym świecie. Tego dnia zarówno biedne, młode Kościoły, jak i te ugruntowane, bogate materialnie oraz posiadające kilkuwiekową tradycję wiary, razem świętują i modlą się o rozwój ewangelizacji. Zgromadzone tego dnia ofiary pieniężne przekazywane są do dyspozycji Ojca Świętego, który, posługując się Papieskimi Dziełami Misyjnymi, pomaga misjonarzom w 120 krajach świata.
To dzieło zaczyna się w sercu…
PDM to instytucja powołana do nieustannego budowania więzi wspólnotowych. – Każdego roku około miliona dolarów przeznaczamy na budowę nowych świątyń, wyposażenie szkół, zawiązywanie nowych lub utrzymywanie istniejących seminariów duchownych, wspieramy działalność misyjnych biskupów oraz kształcimy katechistów czyli najbliższych współpracowników misjonarzy – tłumaczy dyrekcja krajowa PDM. Dzieło to ma też swoją wewnętrzną misję, polegającą na uświadamianiu, że każdy z nas jest misjonarzem. – Nie wolno nam się usprawiedliwiać, że tylko pomoc materialna dla dzieci, adoptowanie kleryka czy ochrona amazońskich lasów sprawią rozwój dzieła misyjnego. Tylko osobiste świadectwo, życie Ewangelią oraz pełnienie woli Boga czyni nas prawdziwymi misjonarzami-uczniami – czytamy na stronie www.missio.org.pl. PDM każdego roku przygotowują wiele akcji i projektów, które służą rozwijaniu misyjnego dzieła w Kościele. Każdy z nas ma szansę, by się w nie włączyć!
Orędzie do świata
Dynamizm ewangelizacji rodzi się z rozmiłowania w Chrystusie, nie z zasobów materialnych, perspektyw naukowych czy obietnic politycznej zmiany. Tylko miłość Zmartwychwstałego jest władna obudzić nas ze snu do misyjnego zaangażowania. Stąd niedziela misyjna staje się „budzikiem” dla naszego serca. Nadzieją na to, że kolejni misjonarze w naszym imieniu pokonają najdalsze przestrzenie globu, aby głosić Jezusa.
Jak wejść na drogę misyjności? Pierwszym krokiem niech będzie dziękczynienie za łaskę chrztu św. Czas niedzieli misyjnej to dobra okazja, aby zrobić swoisty rachunek sumienia z naszego chrzcielnego zaangażowania. Kolejnym niech się stanie modlitwa za tych, którzy jeszcze nie spotkali Jezusa. Ostatnim zaś – zagłębienie się w orędziu papieża Franciszka na Światowy Dzień Misyjny, które zatytułował: „Nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli” (Dz 4,20). Nie wolno zostawić tylko dla siebie wielkiej radości, jaką jest orędzie Ewangelii. – Wszystko, co dotyczy Chrystusa, przypomina nam, że świat, w którym żyjemy i potrzeba jego odkupienia nie są obce temu, który wzywa nas do aktywnego zaangażowania w tę misję: „Idźcie na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie” (Mt 22,9). Nikt nie jest wykluczony, nikt nie powinien czuć się odłączony czy pozbawiony tej współczującej miłości – czytamy w orędziu.
Nie mówmy, że misje są daleko. One już zaczynają się w naszym sercu!
IZU