13 czerwca świętowano 350-lecie fundacji bialskiego kościoła i klasztoru, którym patronuje św. Antoni z Padwy. Obchody były połączone z dorocznym odpustem.

Świątynia i przylegający do niej klasztor powstały z inicjatywy księcia Michała Kazimierza Radziwiłła oraz jego małżonki Katarzyny z Sobieskich. Pierwotny kompleks był drewniany. Murowany wzniesiono w latach 1672-84. Jego pierwszymi gospodarzami byli ojcowie reformaci, którzy posługiwali w Białej Podlaskiej aż do powstania styczniowego. Potem kościół zamieniono w cerkiew, a klasztor w szkołę cerkiewną. W okresie II wojny światowej Niemcy zorganizowali tu magazyn wojskowy. Klasztor użyczał też swojej powierzchni na potrzeby szkoły. W latach międzywojnia świątynia była kościołem garnizonowym 34 Pułku Piechoty. Świątynię rekoncyliowano w 1944 r. Przez 25 lat jej rektorem był ks. Edward Barbasiewicz, prefekt gimnazjalny, opiekun harcerstwa i wybitny duszpasterz. W latach 60 z inicjatywy bp. Ignacego Świrskiego opiekę nad obiektem objęli bracia mniejsi kapucyni, którzy posługują w nim do dziś.

Wypełniając chętnie wolę Bożą, w duchu miłości służcie z radością Bogu i ludziom - wskazywał bp Grzegorz Suchodolski, w homilii podczas święceń diakonatu. Nowo wyświęconych zachęcał, aby ofiarowaną przez Boga łaskę uczynić darem radosnym w służbie całego Kościoła siedleckiego.

W sobotę 5 czerwca biskup pomocniczy udzielił w katedrze święceń diakonatu trzem alumnom Wyższego Seminarium Duchownego. Klerycy, którzy przyjęli święcenia diakonatu, to: Mateusz Pasek z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zarzeczu Łukowskim, Bartosz Švăbik z parafii Najświętszego Zbawiciela w Rykach oraz Jakub Wąsowski z parafii św. Jana Chrzciciela w Parczewie. Czas bezpośredniego przygotowania obejmował rekolekcje, które klerycy odbyli w kodeńskim sanktuarium pod przewodnictwem ks. kan. Krzysztofa Skwierczyńskiego - ojca duchownego WSD. Na początku homilii bp Grzegorz podziękował klerykom za gotowość i uległość wobec łaski, jaką Bóg ich obdarzył. Słowa wdzięczności skierowane zostały również wobec rodziców kleryków. - Bez nich by was tutaj nie było. Razem z nimi cieszymy się, że ich trud kształcenia i wychowania przybiera dziś tak konkretną formę daru dla Boga, dla świata i dla Kościoła. Bóg zapłać! - dziękował biskup.

Szczęśliwa kobieta to szczęśliwa żona, matka, koleżanka. Jesteśmy o tyle silniejsze, kiedy możemy coś z siebie dać. I kiedy przekonamy się, jak wielkim szczęściem jest bycie blisko Pana Boga - mówi Renata Kosieradzka z Duszpasterstwa Kobiet Diecezji Siedleckiej „Umiłowana”.

To kontynuacja drogi formacyjnej funkcjonującej wcześniej pod nazwą „Urzekająca”. „Umiłowana” - nawiązuje do fragmentu „Pieśni nad pieśniami”, kiedy oblubieniec zwraca się do oblubienicy słowami: „O jak piękna jesteś, jakże wdzięczna, umiłowana, pełna rozkoszy!”. Każda z kobiet powinna poczuć, że jest umiłowaną oblubieńca - Boga. Formacja kobiet odbywa się w trzech ośrodkach w diecezji: Siedlcach, Garwolinie i Białej Podlaskiej. Spotkania mają podobną formułę: adoracja Najświętszego Sakramentu, Msza św., konferencja stanowa, a po niej okazja do spotkania i rozmów. - W świecie pełnym chaosu i braku czasu, przy zachwianym systemie wartości, bardzo potrzebna jest formacja oparta na prawdzie Bożej niezmiennej, która rozwiązuje wiele naszych problemów. Eucharystia ukazuje nam sens służby i poświęcenia - zauważa Łucja Jakubiuk, liderka z Białej Podlaskiej, gdzie spotkania w ramach DK odbywają się w drugi czwartek miesiąca przy parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.

Dziękujemy wam siostry, że tak licznie gromadzicie się w sanktuarium bł. Męczenników Podlaskich w Pratulinie. Wasza obecność pokazuje, jak bardzo tęsknimy za źródłem życia, które jest w Eucharystii i miejscach świętych, także w wydarzeniach, które tworzą Kościół diecezji siedleckiej - mówił bp Grzegorz Suchodolski 30 maja.

Tegoroczna pielgrzymka rozpoczęła się śpiewem pieśni ku czci bł. Męczenników Podlaskich, podczas którego na ołtarz wniesione zostały ich relikwie. Wszystkich powitał diecezjalny duszpasterz rodzin ks. kan. dr Jacek Sereda. Nawiązując do hasła - „W Tobie jest życie”, przypomniał, że Eucharystia jest zawsze źródłem siły. Nie zabrakło też ciepłych slow powitania kustosza pratulińskiego sanktuarium ks. kan. Jacka Guza, który zachęcał do śpiewu i modlitwy. Konferencję pt. „Życiodajna moc Eucharystii” wygłosił ks. Paweł Broński. Przypomniał, że Jezus obiecuje każdemu, kto będzie spożywał Jego ciało, moc życia. Chociaż dzisiaj wiele kobiet ostentacyjnie i hałaśliwie pokazuje swoją przebojowość, to prawdziwa moc jest zawsze darem Ducha Świętego, a jej źródłem Eucharystia - sakrament, w którym Chrystus ofiaruje nam samego siebie, umiera i zmartwychwstaje z miłości do człowieka. Cud przemiany chleba i wina w Ciało i Krew Pana Jezusa wymaga wiary. Jej wzorem jest Maryja - Niewiasta Eucharystii.

Przez dwa dni figura Matki Bożej Fatimskiej z sanktuarium na zakopiańskich Krzeptówkach gościła w parafii Bożego Ciała w Siedlcach. Był to czas modlitwy i łaski, a także wzruszających momentów, gdy ludzie w dziecięcy sposób, z prostotą i czułością stawali przed Maryją, jak staje się przed matką.

Do kościoła przy ul. Monte Cassino Matka Boża przybyła punktualnie o 15.00 w piątek 28 maja. - Przychodzisz dzisiaj do naszej parafialnej w wspólnoty. Cieszymy się z tego i przyjmujemy Cię z wielką radością. Ty znasz każdego z nas po imieniu, znasz doskonale nasze rodziny, dzieci, młodzież, dorosłych, ludzi chorych i cierpiących, bezrobotnych i bezdomnych. Ty wiesz o naszych sukcesach i porażkach, wzlotach i upadkach. Wiesz o wszystkim, czego nam brakuje, co nas boli. Znasz nasze cierpienia i dążenia. Mamy wiele dobrych pragnień, ale sami nie potrafimy ich zrealizować. Liczymy więc na Twoją pomoc. Fatimska Pani, Tobie oddaję dziś całą naszą parafię. Wypraszaj w czasie tego nawiedzenia potrzebne nam łaski, Natchnij wszystkich do przemiany serc - tymi słowami powitał Matkę Bożą proboszcz parafii Bożego Ciała ks. prałat Stanisław Wojteczuk. Figurę Matki Bożej ustawiono obok obecnego w Eucharystii Jezusa. - W kościele Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Turynie znajduje się malowidło przedstawiające wizję św. Jana Bosko: wzburzone morze i okręt symbolizujący Kościół.

Pod hasłem „Służyć Panu z radością” w sobotę 22 maja odbył się w diecezji siedleckiej I Kongres Służby Liturgicznej. - To hasło jest wezwaniem, byśmy potrafili odnaleźć wielką radość w służbie przy ołtarzu - podkreślił bp Kazimierz Gurda.

Kongres rozpoczął się w siedleckiej katedrze. Dzięki transmisji udział w tej części, obejmującej powitanie, słowo biskupa siedleckiego, konferencję formacyjną oraz świadectwa ministrantów i lektorów parafii katedralnej, wzięli także przedstawiciele służby liturgicznej ołtarza z 26 dekanatów naszej diecezji, łącznie ok. 800 osób: ministranci każdego stopnia, lektorzy, członkowie schol dziecięcych i młodzieżowych, katecheci, siostry zakonne i opiekunowie służby liturgicznej. Spotkanie rozpoczął śpiew hymnu ministrantów - „Króluj nam, Chryste”. Diecezjalny duszpasterz służby liturgicznej ks. Tomasz Koprianiuk w krótkiej modlitwie prosił Ducha Świętego, by kongres ubogacił wszystkich uczestników. - To czas, kiedy możemy uczyć się wspólnej drogi służby liturgicznej. Wielkie wydarzenie w przededniu Zesłania Ducha Świętego. Mamy nadzieję, że po trudach pandemii On nas ożywi - zaznaczył. Podzielił się też świadectwem swojej posługi, podkreślając, że praca z dziećmi i młodzieżą daje możliwość bycia z tymi, którzy nie muszą, ale chcą, dlatego rodzi dużo dobra, radości i satysfakcji.

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Maciejowicach obchodzi w tym roku 200 rocznicę poświęcenia kościoła. Jubileuszowej Eucharystii celebrowanej 23 maja, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, przewodniczył bp Kazimierz Gurda, a okolicznościowy list przesłał Prezydent RP.

Uroczystości jubileuszowe poprzedziły trzydniowe rekolekcje pod przewodnictwem ks. Pawła Siedlanowskiego, diecezjalnego duszpasterza chorych i dyrektora Siedleckiego Hospicjum Domowego dla Dzieci. Głównym punktem niedzielnych obchodów była uroczysta Eucharystia koncelebrowana pod przewodnictwem biskupa siedleckiego, który przed nabożeństwem poświęcił okolicznościową tablicę. Umieszczona na niej została myśl kard. Stefana Wyszyńskiego „To nie krzyż się chwieje, to świat się chwieje i toczy - krzyż stoi!”. W homilii bp K. Gurda nawiązał do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. - Wydarzenia z Wieczernika, zarówno Ostatnia Wieczerza, jak i Zesłanie Ducha Świętego, związane są z życiem Kościoła. Apostołowie napełnieni Duchem Świętym wychodzą z Wieczernika, aby głosić całemu światu z radością i odwagą Dobrą Nowinę o zbawieniu człowieka dokonanym przez Jezusa, przez Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie, a tym, którzy uwierzą, udzielać będą chrztu w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego - mówił biskup. Przypomniał też historię maciejowickiej świątyni.

Podniosłe dźwięki marsza ułanów i płatki kwiatów słały drogę przed wielkim orędownikiem. 16 maja parafia św. Piusa V Papieża w Dęblinie przyjęła patronat oraz relikwie św. Jana Pawła II.

Długie miesiące oczekiwania wreszcie pozwoliły cieszyć się namacalną obecnością świętego. Wydarzenie miało się odbyć w październiku ub. roku, ale względy epidemiczne wzięły górę. Nikt jednak nie tracił ducha. - Mogliśmy jeszcze bardziej żarliwie przygotować się na świętowanie tego dnia - przyznaje proboszcz parafii ks. kan. Zbigniew Daniluk. I tak rzeczywiście było. 16 maja kościół wypełnił się mieszkańcami Dęblina. Stawili się przedstawiciele władz miasta, samorządu, parlamentu, wojska i harcerze. W takim dniu nie mogło też zabraknąć rycerzy św. Jana Pawła II z parafii w Stężycy. Wyjątkowego gościa parafianie powitali, wychodząc mu na spotkanie w procesji. Relikwie krwi św. Jana Pawła II symbolicznie przekazał na ręce bp. Kazimierza Gurdy kapelan parafii wojskowej w Dęblinie ks. płk Mariusz Stolarczyk. Natomiast u progu kościoła, jako gospodarz, przyjął i ucałował cząstkę krwi Papieża Polaka ks. Z. Daniluk. Ofiarowane miastu relikwie stanęły przy głównym ołtarzu. W tym miejscu nastąpiło ich oficjalne powitanie.

Rozpoczął się remont radzyńskiego kościoła Świętej Trójcy zaliczanego do architektonicznych pereł renesansu lubelskiego. Zakres prac obejmie sztukaterie wywnętrz świątyni oraz konserwatorski remont ścian. Renowację rozpoczęto od kaplic: północnej - pw. Matki Boskiej Różańcowej oraz południowej - pw. Pana Jezusa.

Budowniczym kościoła Świętej Trójcy wzniesionego w latach 1612-1641 był znany w XVII w. artysta i murator pochodzący z Saksonii - Jan Wolff, który zasłynął jako autor fantazyjnych dekoracji sklepiennych, tworzących skomplikowaną siatkę wzorów; jego sztukaterie uznawano za najwybitniejsze prace tego typu. Jego dziełem są dekoracje w kościołach m.in. w Uchaniach, Turobinie, Czemiernikach i w Radzyniu. - W radzyńskim kościele autor z rozmachem stworzył dekorację o znakomitych proporcjach. Kompozycja sztukaterii pokrywa w sposób zrównoważony całą powierzchnię sklepienia. Dominującymi elementami są ogromne rozety, gwiazdy z herbami i monogramami różniącymi się od siebie kształtem i wielkością. Dekorację sklepienia uzupełniają kapitele pilastrów znajdujących się na ścianach, bogato dekorowane liśćmi akantu - opisuje konserwator sztuki Zofia Kamińska, która już w 2018 r. opracowała program prac konserwatorskich i obecnie kieruje rozpoczętą na początku maja renowacją. Elementy sztukaterii znajdują się również nad portalami wejściowymi do obydwu kaplic bocznych i zakrystii, a także na balustradzie chóru i w kruchcie.

Trzeba przez pośrednictwo Maryi Królowej prosić Boga, aby w naszych rodzinach zapanowała miłość. Ona jest fundamentem i motywem każdego małżeństwa i każdej rodziny, szczególnie katolickiej - podkreślił bp Kazimierz Gurda podczas Diecezjalnego Dnia Rodziny, który odbył się w Parczewie.

W niedzielę 9 maja do bazyliki mniejszej przybyli narzeczeni, małżeństwa i rodziny z dziećmi. Tego dnia obchodzono także 20 rocznicę koronacji cudownego obrazu MB Królowej Rodzin. Tegoroczne spotkanie odbyło się pod hasłem „Pojednanie w małżeństwie”. Nawiązując do niego, diecezjalny duszpasterz rodzin ks. kan. dr Jacek Sereda przypomniał słowa śp. ks. Piotra Pawlukiewicza, który definiując małżeństwo, powiedział, że to wspólnota dwojga ludzi nieustannie sobie przebaczających. - Jeśli nie umiesz przebaczać, nie wchodź w związek małżeński. Nie sprawdzaj, czy twoja narzeczona/narzeczony potrafi powiedzieć: „kocham cię”. Nie sprawdzaj, czy będzie dobry w łóżku. Zamiast tego sprawdź, czy twoja dziewczyna/chłopak umie powiedzieć słowo: „przepraszam” - podkreślił diecezjalny duszpasterz rodzin.