Unici pokazali, że w życiu są rzeczy, sprawy, które mają większą wartość niż życie na ziemi. Jesteśmy pełni podziwu dla odwagi unitów i ich męstwa. Oni stawiają nam pytanie o naszą hierarchię wartości – mówił 17 stycznia bp Kazimierz Gurda.

Ordynariusz siedlecki przewodniczył uroczystej Mszy św. w rocznicę męczeństwa unitów w Drelowie. Z tej okazji młodzież z miejscowej szkoły przygotowała spektakl nawiązujący do wydarzeń sprzed 144 lat. W homilii bp K. Gurda podkreślał wagę wydarzeń sprzed lat, nawiązując do roku jubileuszu 200-lecia istnienia diecezji siedleckiej. - Unici tu mieszkający nie chcieli odejść od jedności z Ojcem Świętym, od sposobu wyrażania swojej pobożności, miłości do Pana Boga. Wszystko to stanowiło dla nich wielką wartość; tak wielką, że gotowi byli za nią oddać swoje ziemskie życie - mówił.

W dniach 7-13 stycznia siedlecka wspólnota Sióstr Pasjonistek św. Pawła od Krzyża gościła relikwie św. Bakhity, które pielgrzymują po domach sióstr zakonnych w Polsce od czerwca 2017 r.

Obecność relikwii - umieszczonych na czas peregrynacji w kaplicy domu zakonnego przy ul. Grabowej - dała okazję do zorganizowania spotkań modlitewnych mających na celu - z jednej strony - oddanie czci św. Bakhicie, z drugiej - uproszenie wstawiennictwa świętej za współczesne ofiary różnych form zniewolenia. Dla części osób zaproszonych do czuwania przy relikwiach było to pierwsze spotkanie z czarnoskórą świętą, umożliwiające jej lepsze poznanie. W modlitwie prowadzonej przez siostry pasjonistki, udział wzięła grupa Cristeros, jak też Świecka Wspólnota Pasjonistowska.

15 stycznia, w uroczystość św. Pawła Pierwszego Pustelnika, ojcowie paulini oddali cześć swemu patronowi.

- Cóż taki człowiek jak Paweł z Teb może powiedzieć nam, współczesnym? - pytał podczas porannej Mszy św. we włodawskim kościele o. Grzegorz Krzyżowski. - Wielu odpowie, że był człowiekiem naiwnym. A może to niektórzy z nas są naiwni, odrzucając miłość Boga? Św. Paweł uciekł na pustynię dla Chrystusa. Może rzeczywiście w pewnym momencie życia towarzyszyła mu myśl, że nie wytrzyma prześladowań. Wybrał warunki pustyni, aby zachować Chrystusa w sercu - mówił, zauważając, że Paweł wskazuje drogę zaufania Bogu - Temu, który nigdy nie zawiedzie.

„Pragniemy z radością okazać Tobie, Czcigodny Bracie, wdzięczną pamięć, wypowiedzieć życzenia i razem wyśpiewać Bogu chwałę za obfitość Jego łaski” - napisał papież Franciszek w telegramie skierowanym do bp. Henryka Tomasika z okazji 25-lecia sakry biskupiej.

W niedzielę 7 stycznia diecezja siedlecka świętowała srebrny jubileusz biskupa wywodzącego się z Łukowa, przez wiele lat posługującego w rodzinnej diecezji jako kapłan i biskup pomocniczy, od 2009 r. kierującego diecezja radomską. Uroczystości rozpoczęła o 13.00 Eucharystia w katedrze pod przewodnictwem bp. H. Tomasika. Na wstępie pasterz Kościoła siedleckiego Kazimierz Gurda przypomniał, że w uroczystość Objawienia Pańskiego upłynęło 25 lat, gdy św. Jan Paweł II w bazylice św. Piotra udzielił ks. prałatowi Henrykowi Tomasikowi, kapłanowi diecezji siedleckiej, święceń biskupich.

Fundacja „Kurs na Miłość” zaprasza na warsztaty „Nie daj złości za wygraną”, dotyczące trudnych emocji dziecka i rodzica. Odbędą się one w dniach 26-27 stycznia.

Będzie to już szósta edycja tego typu zajęć w Białej Podlaskiej. Fundacja organizowała je także w Nidzicy, Jabłoniu i Zakroczymiu. - Na warsztatach mówimy o tym, czym jest złość, skąd się bierze i co ją powoduje. Wspominamy o akceptacji złości i podajemy sposoby, jak sobie z nią radzić. Pokazujemy, jak asertywnie ją wyrażać i jak asertywnie się komunikować - mówi Joanna Chalimoniuk, która jest odpowiedzialna za te warsztaty. - Warsztaty nie są prowadzone metodą wykładową, ale ćwiczeniową. Uczestnicy wykonują polecone zadania i dzięki temu dochodzą do pewnych prawd. Dużo rozmawiamy, dzielimy się swoimi rodzicielskimi doświadczeniami, mówimy nie tylko o własnych problemach, ale też o sukcesach i radościach.

W kolumnie kościoła pw. Dziesięciu Tysięcy Rycerzy Męczenników w Trzebieszowie od 150 lat spoczywa serce bp. Józefa Twarowskiego - powierzone w depozyt tak bliskiej mu parafii. Gdyby mury mogły przemawiać, zapewne dowiedzielibyśmy się także o trudzie wznoszenia świątyni powstałej w roku powstania styczniowego - 1863.

W opinii Jana Rzewuskiego, autora monografii „Parafia rzymskokatolicka i dobra ziemskie w Trzebieszowie w latach 1790- 1939”, której promocja miała miejsce w październiku br., ta data dowodzi wyjątkowości i samej budowli, i ludzi, którzy w tak niesprzyjających okolicznościach porwali się na budowę kościoła. - To ewenement - podkreśla z uznaniem. - Formalną zgodę na budowę kościoła uzyskano 13 marca 1862 r. w Warszawie.

To Boże dzieło - mówi o trwającej już 12 lat, a dobiegającej końca budowie świątyni proboszcz dęblińskiej parafii „na Wiślanej” ks. Andrzej Kania.

Parafia Chrystusa Miłosiernego w Dęblinie erygowana została 24 czerwca 1986 r. Funkcję kościoła parafialnego pełni od ponad 30 lat zabytkowy drewniany kościół - dawna cerkiew unicka z pierwszej połowy XVIII w., przeniesiona z Łosic do Dęblina w latach 1928- 1929, przez wiele lat służąca jako kościół parafii św. Piusa V. Wzniesienia nowego, murowanego kościoła podjął się w 2005 r. ówczesny proboszcz parafii ks. Jan Romaniuk. Decyzję poparł ordynariusz diecezji bp Zbigniew Kiernikowski. Znamienne hasło towarzyszące przedsięwzięciu - „Budujemy kościół Chrystusowi Miłosiernemu” - mówi zarazem o rozwoju kultu Pana Jezusa Miłosiernego.

Dramat rzezi niewiniątek ma miejsce także dzisiaj i czasami, niestety, z naszym udziałem. Dlatego tak ogromne znaczenie ma fakt, czy stajemy po stronie życia, czy po stronie śmierci - podkreślił bp Piotr Sawczuk podczas Mszy św. inaugurującej Marsz dla Życia, który 28 grudnia już po raz 20 przeszedł ulicami miasta.

Święto Młodzianków, czyli dzieci betlejemskich pomordowanych na rozkaz Heroda, jest szczególną okazją do refleksji, modlitwy ekspiacyjnej i zadośćuczynienia za występki przeciw ludzkiemu życiu. Tego dnia ulicami wielu miast przechodzą marsze stanowiące publiczną manifestację przywiązania do tej najwyższej wartości. W Siedlcach odbył się on już po raz 20. W tym roku przyświecało mu hasło „Otoczmy Różańcem Życie”.

Rozmowa z ks. kan. Grzegorzem Suchodolskim, proboszczem parafii katedralnej pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Siedlcach.

W katedrze trwają intensywne prace remontowe i konserwatorskie. Stanowią one kontynuację tego, co rozpoczęli moi poprzednicy. Ks. prałat E. Filipiuk odnowił całą elewację: uzupełnione zostały ubytki w cegłach i założone nowe żaluzje w oknach wież. Teraz skupiamy się na wnętrzu katedry. Są dwa główne motywy, które zadecydowały o tak szybkim tempie prac. Pierwszy związany jest z rokiem jubileuszowym diecezji siedleckiej i uroczystościami z udziałem episkopatu całej Polski, zaplanowanymi na 9 czerwca. Tego dnia w katedrze odprawiona zostanie Msza św. dziękczynna za 200-lecie istnienia naszej diecezji, kończąca Konferencję Episkopatu Polski, która wcześniej, przez dwa dni będzie obradowała w Janowie Podlaskim.

Już ponad 50 lat siedleckie ss. sakramentki wypiekają wigilijne opłatki. Teoria wydaje się prosta: trochę wody i mąki. Tymczasem praktyka jest już nieco skomplikowana. Mąka musi być najwyższej jakości, woda bardzo zimna, temperatura pieczenia odpowiednia, a każda porcja na wskroś omodlona. Wtedy wypiek jest idealny.

Najczęściej są białe, zawsze kruche i bardzo cienkie. Mają kształt mniejszych i większych prostokątów. Na każdym znajduje się wizerunek nawiązujący do tematyki Bożego Narodzenia. Właściwie nie mają smaku. 24 grudnia nie może ich zabraknąć na stole. Bo to od połamania się nimi rozpoczyna się w polskich rodzinach wieczerzę wigilijną. Nazwa „opłatek” pochodzi od łacińskiego „oblatum” i oznacza to, co podarowane; dar ofiarny. Sam zwyczaj obdarowywania się chlebem wywodzi się z czasów pierwszych chrześcijan. Pieczywo specjalne, przypominające dzisiejsze opłatki, a zastępujące podczas Eucharystii przaśny chleb, pojawiło się w kościołach katolickich w X-XI w.