We wrześniu 1917 r. metropolita warszawski Aleksander Kakowski wydał następującą odezwę do duchowieństwa. Zarządzamy, aby we wszystkich kościołach całej archidiecezji w dniu 14 października kapłani zebrani na prymarii i na sumie ludowi zapowiedzieli, iż nazajutrz tj. 15 października, przypada wiekowa rocznica zgonu Tadeusza Kościuszki, którą uroczyście obchodzi naród polski.

W sam zaś dzień 15 października, o godzinie 10.00 rano, po wezwaniu wiernych z biciem we wszystkie dzwony, odprawią Mszę św. na intencję pomyślności naszej Ojczyzny. Ze Mszą św. należy połączyć egzortę, czyli kazanie, w którym mówca kościelny przypomni ludowi wiejskiemu doniosłość postaci bohatera ojczystego, jego trudy i cierpienia. Zaznaczyć należy, że z prawem do bytu mamy święte nieprzedawnione prawo do niepodległości.

Chociaż upłynęło już pół wieku od wypadków marcowych, nadal odkrywamy nowe fakty, które - wskutek późniejszych wydarzeń - uległy zapomnieniu. Znamy wprawdzie przyczyny, tło i skutki protestów studenckich, ale nasza wiedza o wystąpieniach młodzieży studiującej i uczącej się w mniejszych ośrodkach, nadal jest niewielka.

Jedną z takich miejscowości były Siedlce, które liczyły wówczas niespełna 40 tys. mieszkańców. Miasto było wprawdzie znaczącym ośrodkiem szkolnictwa, ale w tym czasie na jego terenie poza Seminarium Duchownym nie było żadnej wyższej uczelni. Tym większe mogło być zaskoczenie władz partyjnych i funkcjonariuszy bezpieki, że po demonstracjach, które 11 marca 1968 r. przetoczyły się przez Warszawę, pojawiły się w Siedlcach antyrządowe ulotki i plakaty. Odręcznie wykonane ulotki i plakaty, jak czytamy w materiałach operacyjnych, obok wyrazów solidarności ze studentami Warszawy, zawierały „hasła wrogie, którymi usiłowano poderwać autorytet naczelnym organom Władzy Ludowej”.

Cytowane w poprzednim odcinku zdanie z ulotki TRS o łapankach nocami i wywożeniu ludności gdzieś na roboty odpowiadały prawdzie. W kwietniu 1917 r. oddział żandarmerii wojskowej z Parczewa wkroczył do odległego o 15 km Ostrowa. Żołnierze wyciągali z łóżek młode dziewczyny, mówiąc, że ładne są dla niemieckich oficerów, a brzydsze pojadą do niemieckich fabryk.

Próba obrony dziewcząt zakończyła się pobiciem i aresztowaniem mężczyzn z ich rodzin. Gdy w tej sprawie interweniował miejscowy proboszcz, nauczyciel i pisarz gminy, również ich aresztowano. 1 maja 1917 r. siedleccy działacze robotniczy Baraniecki i Dziewulski, członkowie PPS, zorganizowali nielegalny pochód, co przypłacili nie tylko aresztowaniem, ale wysłaniem do obozu jeńców. Działacze patriotyczni z niektórych miast, podobnie jak rok wcześniej, zdołali uzyskać od okupantów pozwolenie na uczczenie święta 3 maja.

W pamięci ludzi pozostał jako świetny organizator, dobry gospodarz, wspaniały katecheta zatroskany o piękno liturgii i wagę głoszonego słowa. 12 marca mija miesiąc od śmierci ks. kan. Stanisława Dadasa, dziekana włodawskiego, proboszcza parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Włodawie.

Podczas uroczystości pogrzebowych w mowie pożegnalnej w imieniu rady parafialnej Janusz Kloc zaznaczył: „Prowadził nas jak dobry ojciec, który uczy swoje dziecko chodzić. Nie ściskał naszych rąk twardo i zdecydowanie, lecz delikatnie asekurował, nadając odpowiedni kierunek. Przychodziliśmy do niego po wsparcie, po radę i niejednokrotnie ludzką życzliwą rozmowę. Był wszędzie tam, gdzie go potrzebowaliśmy - jako duszpasterza, kapelana, a nawet partnera w realizacji ważnych przedsięwzięć”. Na łamach „Echa Katolickiego” zamieszczamy garść wspomnień o duszpasterskiej posłudze śp. kan. S. Dadasa.

Siedlecki Komitet Narodowy zorganizował 7 listopada 11 1916 r. wiec w Gimnazjum Podlaskim. Padły tam pierwsze opinie o akcie 5 listopada. Były wobec niego krytyczne. Referaty do młodzieży wygłosili: Józef Małowieski i nieznany bliżej Baraniecki.

Na sali pojawili się po cywilnemu dwaj legioniści z I brygady, którzy zapowiedzieli dalszą organizację Legionów Polskich. O odgłosach aktu z 5 listopada w społeczeństwie siedleckim tak zapisał Sz. Ciekot: „Jak w całym kraju, tak i my nie zachłysnęliśmy się tą niemiecką niepodległością Polski. Nikt Niemcom nie wierzył - przynajmniej takich było mało - żeby oni to robili szczerze - to raz, a wreszcie nam nie wystarczała taka Polska, jaką nam Niemcy ofiarowali”. Ponieważ okupanci po akcie wydali odezwy do ludności o wstępowaniu do Polskiej Siły Zbrojnej, a odzew był żaden, szef powiatu garwolińskiego zwołał zebranie księży, chcąc się dowiedzieć, jak podziałała proklamacja na społeczeństwo i jakie stanowisko zajmuje ono wobec akcji werbunkowej.

Podczas zebrania sprawozdawczo-wyborczego włodawskiego koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej na kolejną kadencję prezesem został wybrany kpt Edmund Brożek. Z okazji 25 lat pełnienia zaszczytnej funkcji społecznej złożono mu życzenia.

W spotkaniu zorganizowanym 20 lutego w sali konferencyjnej starostwa powiatowego uczestniczyli członkowie zarządu koła: Marianna Galewska, Marzena Trociuk, Danuta Wieliczko, Mariusz Zańko, Anna Samczuk, Wiesław Holaczuk, Alina Szczepanik, Wiesława Bylina i Zbigniew Woszczyński. Obecny był wicestarosta powiatu włodawskiego Adam Panasiuk oraz sekretarz Stowarzyszenia Rodzina Katyńska we Włodawie Leszek Głogowski. Aktualnie koło włodawskie ŚZŻAK liczy 42 członków. Edmund Brożek, syn Jana i Antoniny, urodził się 21 lutego 1926 r. w Dominiczynie (obecnie gm. Urszulin). Od początku II wojny światowej w domu Brożków odbywały się zebrania konspiracyjne Armii Krajowej. 4 lutego 1943 r. E. Brożek wraz z kilkoma osobami został aresztowany przez Niemców wskutek podejrzenia o przynależność do AK.

W czerwcu 1916 r. został zwołany w Warszawie zjazd Centralnego Towarzystwa Rolniczego. Z powiatu siedleckiego miało wyjechać trzech delegatów: Szczepan Ciekot, Stanisław Cielemęcki i Władysław Krukowski. Przed wyjazdem musieli złożyć podania do Komendanta Placu w Siedlcach. Opłata kosztowała ich 5 rubli w złocie.

Po zapłacie musieli się zgłosić do powiatowego Urzędu Zdrowia, aby zbadano ich i ich bieliznę. Gdy dostali świadectwo, że są zdrowi i czyści, bez insektów, otrzymali terminową przepustkę na wyjazd. Po przyjeździe do Warszawy musieli się zameldować w tamtejszej Komendzie Placu, a później, przed wyjazdem, wymeldować się. Podczas zjazdu w Warszawie ukonstytuowały się władze CTR, a delegaci po powrocie założyli - a raczej regenerowali - Okręgowe Towarzystwo Rolnicze w Siedlcach. Do jego zarządu weszli m.in.: A. Niedbalski. Sz. Ciekot, W. Krukowski i S. Cielemęcki. Jak zapisał Sz. Ciekot: Niemcy z opinią Towarzystwa liczyli się.

Represje, jakim poddani byli unici, miały jeden cel: sprawić, by wyrzekli się wiary katolickiej i przeszli na prawosławie. Niezłomnym, którzy mimo szykan i prześladowań trwali w łączności ze Stolicą Apostolską, sakramentalną pomoc nieśli misjonarze.

Rozdział książki ks. Kazimierza Dębskiego SDB poświęcony posłudze misjonarskiej głównie oo. jezuitów wśród mieszkańców Podlasia otwiera cytat z Księgi Amosa: „Oto nadejdą dni - mówi Pan - gdy ześlą głód na ziemię; nie głód chleba ani pragnienie wody, lecz głód słuchania słów Pańskich” (8,11). Na łamach opracowania „Bohaterstwo unitów podlaskich (1875-1905)” autor wspomina, że kiedy 4 maja 1875 r. zdrajca Marceli Popiel ogłosił akt przymusowego przejścia unitów na prawosławie, przez całe Podlasie szło potężne wołanie: „Pójdziemy raczej do kościołów łacińskich, ale nie damy sobie wydrzeć naszych świątyń i naszych obyczajów, a tym bardziej naszej wiary świętej!”.

W kwietniu 1916 r. społeczeństwo siedleckie otrzymało od gubernatora Wallenberga zezwolenie na zorganizowanie obchodów 125 rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Utworzył się komitet obchodów pod przewodnictwem prezesa Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Franciszka Godlewskiego.

Opracował on program uroczystości, który obejmował sześć punktów: 1. Uroczyste nabożeństwo w nowym kościele. 2. Nabożeństwo w synagodze. 3. Pochód narodowy. 4. Odczyty o Konstytucji 3 Maja. 5. Wieczór narodowy w Sali Towarzystwa Muzycznego. 6. Kwesta i sprzedaż znaczków i chorągiewek na rzecz ubogich uczniów. Przy najruchliwszych ulicach miasta rozlepiono wielkie plakaty informujące o projektowanym obchodzie. 3 Maja 1916 r. uroczystości siedleckie rozpoczęły się nabożeństwem w nowym kościele (obecnie katedra). Specjalne kazanie wygłosił ks. Koronat Piotrowski.

Do 23 lutego w Transgranicznym Centrum Dialogu i Kultur w Łosicach można oglądać wystawę „Śladami Sienkiewicza”, otwartą 9 lutego przez autora - Bogusława Niemirkę.

Wystawa - przygotowana w 2016 r. przez Instytut Badań Literackich PAN oraz Archiwum Państwowe w Siedlcach - upamiętnia 100 rocznicę śmierci wybitnego polskiego pisarza, noblisty Henryka Sienkiewicza. Jej twórcą jest B. Niemirka, znany z wielu inicjatyw historycznych i regionalnych. Wystawa gościła w wielu miastach Polski, jak też zagranicą. Do Łosic trafiła z inicjatywy Waldemara Kosieradzkiego, właściciela działającego tutaj Muzeum Historii i Tradycji. W. Kosieradzki wygłosił też słowo wprowadzające podczas spotkania inaugurującego otwarcie ekspozycji.