W przysłowiach ludowych zawarte są zarówno prognozy meteorologiczne, jak i rady dotyczące rozpoczynania lub kończenia prac gospodarskich.

Zalecenia te zazwyczaj związane są z imionami popularnych świętych Kościoła katolickiego. Dziś wiele zwyczajów i przysłów zostało zapomnianych, ale niektóre z nich pozostały w pamięci mieszkańców starszego pokolenia. Okres letni i prace żniwne zamykał dzień św. Bartłomieja (24 sierpnia). Od tego momentu rozpoczynano przygotowania do jesiennych zajęć polowych, zbioru chmielu i miodobrania. W tym dniu przepowiadano pogodę i przyszłoroczny urodzaj. Utrwaliły to liczne przysłowia, np. „Św. Bartłomiej żniwa przytłumi” czy „Po św. Bartłomieju pełno golizny w polach”.

„Córa królewska wchodzi pełna chwały, odziana w złotogłów. W szacie wzorzystej wiodą ją do króla, za nią przywodzą do Ciebie dziewice, jej druhny. Z weselem ją wiodą i w uniesieniu, wstępują do królewskiego pałacu…” (Ps 45,14-16)

Malują Miriam w królewskich szatach. Na Jej wizerunki nakładają kosztowne korony i sukienki. W ręce wkładają złote berło. Mówią o Niej: Królowa aniołów, Królowa męczenników, Królowa dziewic, Królowa rodzin. Te wszystkie królewskie tytuły spina w klamrę jeszcze jeden: Królowa nieba i ziemi. W wielu kościołach można zobaczyć freski lub obrazy przedstawiające scenę, w której Bóg Ojciec i Jezus Chrystus nakładają na głowę Maryi koronę. Nad nimi wznosi się Duch Święty w postaci gołębicy.

W niedzielę 20 sierpnia na cmentarzu parafialnym przy ulicy Brzeskiej w Międzyrzecu Podlaskim odbyły się coroczne uroczystości odpustowe ku czci św. Rocha.

Tradycyjnie co roku gospodarzem uroczystości odpustowych ku czci św. Rocha jest jedna z czterech międzyrzeckich parafii. W tym roku była to parafia św. Józefa. Międzyrzeczanie przygotowywali się do odpustu już kilka dni wcześniej, porządkując groby swoich bliskich. Dla wielu dzień odpustu kojarzy się z chwilą zadumy, ale też rodzinnymi spotkaniami, co na stałe wpisało się już w tradycję miasta. Proboszcz parafii św. Józefa ks. kan. Henryk Skolimowski podkreśla, że sierpniowe uroczystości na cmentarzu różnią się od tych, które przeżywamy 1 listopada.

W bardzo młodym wieku zrozumiały sens całkowitego zawierzenia Jezusowi. Każda z nich została postawiona przed radykalnym wyborem…

I choć ich życie zostało brutalnie przerwane, bezwarunkowa miłość do Jezusa prowadzi je dzisiaj na ołtarze. Veronica Antal za życia była prostą rumuńską dziewczyną z bardzo biednej okolicy. Rodzice spędzali większość czasu w pracy i na polu, dlatego wychowaniem dziewczynki zajmowała się przede wszystkim babcia. To ona przekazała wnuczce wiarę, ucząc ją prostych modlitw. W wieku 19 lat Veronica złożyła prywatne śluby czystości jako tercjarka franciszkańska. Nie mogła wstąpić do zakonu, bo komunistyczne władze zlikwidowały katolickie zgromadzenia. Wstąpiła do założonego przez św. Maksymiliana Kolbego Rycerstwa Niepokalanej.

„Każdemu głodnemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, a nagiemu odzież. Jak nie można dużo, to mało…” - uczył św. Brat Albert.

Spuściznę założyciela realizują m.in. członkowie Towarzystwa Pomocy jego imienia. Koło w Kąkolewnicy świętowało 20 rocznicę powstania. Swój jubileusz Koło Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta w Kąkolewnicy obchodziło 5 sierpnia. Działalność koła ukierunkowana jest na wparcie osób, które znajdują się w trudnej sytuacji życiowej. Kąkolewnicki oddział funkcjonuje od 2003 r. i jest jedynym kołem Towarzystwa działającym na terenie powiatu radzyńskiego. Założycielem oraz pierwszym prezesem koła w Kąkolewnicy był śp. Henryk Woch. Obecnie oddziałem kieruje Danuta Wiśniewska, a jego wiceprezesem jest Andrzej Cap.

Idźcie i bądźcie świadkami radości wiary, nadziei, która rozgrzewa wasze serca, miłości, którą wnosicie we wszystko.

Jaśniejcie światłem Chrystusa. Słuchajcie Go, abyście i wy stali się światłością świata. I nie lękajcie się, bo Pan was miłuje i idzie obok was - powiedział papież Franciszek w Lizbonie podczas Mszy św. wieńczącej Światowe Dni Młodzieży. Spotkanie młodych katolików z całego świata trwało w stolicy Portugalii od 1 do 6 sierpnia. Centralne wydarzenia ŚDM poprzedziły Dni w diecezjach. Młodzież z diecezji siedleckiej pojawiła się w Portugalii już pod koniec lipca. Zamieszkała w miejscowościach w okolicach Porto. - Nasza 45-osobowa grupa spędziła czas w parafii Freamunde oraz Modelos. Zostaliśmy zakwaterowani u rodzin.

Dobrowolnie oddał swoje życie, aby uratować inne. Podkreślał rolę pokuty w drodze do zbawienia. Po latach wciąż porusza sumienia.

O. Maksymilian Kolbe - dziś święty, męczennik, wizjoner, prekursor, gorliwy rycerz Niepokalanej. Miłość do drugiego człowieka stała się przyczynkiem do podjęcia najodważniejszej decyzji w życiu. To już o nim wiemy. Jakim jednak widzieli i odbierali go ludzie mu współcześni, żywi świadkowie jego obecności? Dalsza rodzina, koledzy ze szkolnej ławki, pierwsi współbracia, przełożeni, biskupi? Jaki był naprawdę? Jak wyglądała droga do aktu heroizmu, do świętości? Odpowiedzią jest książka „Ojciec Kolbe nie wszystkim znany”, która ukazała się po 44(!) latach.

Czymże jest mądrość? Czy jest to suma treści wyczytanych z książek, podręczników akademickich? Treści wygooglowanych w sieci? Wiedzy zdobytej podczas studiów, „zaliczenia” kolejnych egzaminów, podyplomówek? Bez wątpienia to ważne jej elementy. Ale nie wszystkie.

Wiele lat temu podczas spotkania ze studentami KUL prof. Aleksander Krawczuk (nie pamiętam kontekstu wypowiedzi) zwrócił uwagę na nieadekwatność konstrukcji tekstu liturgicznego, który podczas Eucharystii bezpośrednio następuje po słowach modlitwy „Ojcze nasz” (w tym przypadku nie kończymy jej słowem „Amen”), a który poszerza sens Modlitwy Pańskiej. Fachowo nazywamy go embolizmem (gr. emblismos - włączenie, wstawka).

Wyjeżdżała z Kodnia jako Wygnanka, a wracała jak prawdziwa Królowa - w czci i należnych honorach od swoich dzieci, w asyście biskupa, kapłanów i podlaskiego ludu. Na Jej powitanie wyszły dziesiątki tysięcy wiernych.

Wygnanie trwało aż 52 lata. Ku radości Podlasiaków wizerunek ich Matki nie trafił na Jasnej Górze do magazynu, ale do samej bazyliki - kaplicy Pana Jezusa. Paulini zatroszczyli się, by regularnie odprawiano przed nim Msze św. i nabożeństwa maryjne. Bardzo upodobali sobie ten obraz, bo też postarali się, aby jego naturalnych rozmiarów kopia zawisła w ich klasztorze. Wizerunek Matki Kodeńskiej, który do dziś wisi w jasnogórskim wieczerniku, jest z kolei dawną zasłoną oryginalnej ikony, wykorzystywaną w czasach, gdy obraz przebywał w częstochowskiej bazylice.

Umiarkowanie jest dobre nie tylko w jedzeniu i piciu. Warto o nim pamiętać również w kontekście życia duchowego. Tutaj także obowiązuje zasada: co za dużo, to nie zdrowo.

Kiedy jedni zadowalają się niedzielną Mszą, dorocznymi rekolekcjami w parafii i okazjonalną spowiedzią, a drudzy w ogóle rezygnują z jakichkolwiek duchowym praktyk, inni żyją w ciągłym religijnym tournee. Jeżdżą z rekolekcji na rekolekcje, biorą udział w licznych warsztatach, ciągle uczestniczą w Mszach z modlitwą o uzdrowienie sprawowanych w różnych miejscach i odmierzają czas różańcami czy pompejankami. Duchowe punkty „nabijają” czytaniem dziesiątek książek religijnych, braniem na siebie kolejnych modlitewnych zobowiązań i przynależnością do kilku wspólnot równocześnie.