Zwykle święci przedstawiani są w sposób majestatyczny, poważny. Tymczasem wielu to prawdziwe zgrywusy. Jeden z nich - św. Filip Neri podkreślał, że smutek to największy sprzymierzeniec szatana, a drogą wiodącą do nieba jest radość. Zatem przestańmy być tak śmiertelnie poważni!

Trzy lata temu w homilii na Niedzielę Palmową papież Franciszek powiedział: „Chrześcijanin nigdy nie może chodzić smutny ze zwieszoną głową, gdyż to byłoby oznaką braku nadziei lub braku miłości do Chrystusa. Albo też oznaką choroby, którą należałoby leczyć…

Po sześciu latach formacji seminaryjnej i tygodniowych rekolekcjach w sanktuarium maryjnym w Kodniu, w sobotę, 10 czerwca, w katedrze siedmiu diakonów przyjęło z rąk bp. Kazimierza Gurdy święcenia prezbiteratu. W tej ważnej uroczystości dla Kościoła diecezjalnego uczestniczyli: bp Piotr Sawczuk, moderatorzy seminaryjni, księża proboszczowie oraz rodziny neoprezbiterów.

Otaczamy dzisiaj w sposób szczególny naszymi modlitwami i naszą miłością kandydatów do święceń prezbiteratu. Prosimy dzisiaj Tego, który ich powołał, obdarzył ich swoją łaską i miłością, by obdarzał ich również darem uczestnictwa w Jego kapłaństwie.

Każdego dnia przed furtą domu zakonnego ss. albertynek przy ul. Cmentarnej 18 w Siedlcach od kilkunastu do kilkudziesięciu osób w zimie czeka na jedzenie, ubranie, dobre słowo. Siostry nie sprawdzają dokumentów, nie zdołają też dotrzeć do wszystkich problemów, tak często wstydliwie ukrywanych czy zatapianych w wódce. Ich zadaniem pozostaje tak podać przysłowiową kromkę chleba, by uszanować obdarowanego.

Kiedy kilkunastoletnia Dorota Kondracka w domu dziecka przy ul Niedziałka, gdzie dyrektorką była jej siostra cioteczna, spotkała pracujące tam ss. albertynki, pomyślała, że choć zakon ją wzywa, to raczej nie widzi się w tym zakapturzonym zgromadzeniu.

Wychodząc w procesji w uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej na ulice naszych miast i wsi, pragniemy dać świadectwo, że historia Jezusa to nie mit o zwycięzcy ani opowieść „ku pokrzepieniu serc”.

To rzeczywistość, która jest tak bardzo realna jak czerwcowa zieleń, zapach bzów i rozmiękczony promieniami słońca asfalt, po którym idą stopy ludzi kroczących w postawie uwielbienia za Chrystusem. Wychodzimy, aby pokazać innym, a może przede wszystkim samym sobie, że On tu jest! Żywy, Prawdziwy, Obecny.

„Bądźcie mocni w Panu - siłą Jego mocy” (Ef 6,10) - pod takim hasłem w uroczystość Bożego Ciała na miejskim lodowisku odbędzie się koncert uwielbieniowy „Siedlce dla Jezusa 2017”.

Do grona polskich miast, które w Boże Ciało zagrają dla Jezusa, dołączają Siedlce. Organizatorem koncertu połączonego z modlitwą uwielbienia Boga jest Odnowa w Duchu Świętym „Cały Twój” działająca przy parafii pw. św. Jana Pawła II. Goszczę w redakcji inicjatorów wydarzenia: Kamila Perkę oraz Małgorzatę Dyńkę.

Tak jak maj w Kościele katolickim jest uważany za miesiąc maryjny, tak w czerwcu czcimy Najświętsze Serce Pana Jezusa. Dlaczego akurat w tym czasie szczególnie Je adorujemy?

Zdaniem s. Marii Bernadety Wysockiej nie jest to przypadek i sam Jezus wybrał ten miesiąc. - Największe bowiem objawienie, tzw. wielkie objawienie, miało miejsce 16 czerwca 1675 r. Św. s. Małgorzata Maria Alacoque usłyszała wówczas słowa: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, aż do wyczerpania i wynoszenia się, by im dać dowody swej miłości”. Chrystus prosił ponadto o ustanowienie święta ku Jego czci w piątek po oktawie Bożego Ciała, które zazwyczaj wypada w czerwcu - tłumaczy wizytka.

Zakończyły się zgłoszenia na rekolekcje oazowe w diecezji siedleckiej. Na różne stopnie formacyjne i rekolekcje Domowego Kościoła wybiera się w te wakacje z naszej diecezji ok. 740 osób - dzieci, młodzież, dorośli oraz rodziny.

Jednak mimo że czekamy już na rekolekcje wakacyjne, w Ruchu nie ma tzw. martwego sezonu. Do końca czerwca w grupach i kręgach Domowego Kościoła prowadzona jest formacja oazowa, której szczytem są letnie rekolekcje. Duchowym przygotowaniem do oaz są z pewnością: diecezjalna pielgrzymka Ruchu Światło-Życie do grobu czcigodnego sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego - założyciela ruchu, w związku z 30 rocznicą jego śmierci, oraz Centralna Oaza Matka (2-5 czerwca).

Ciągnęło nas, by wrócić do Medjugorie. Miałam nadzieję, że wrócę całkiem zdrowa. Dotarły do mnie tylko dwa słowa w języku chorwackim i z nimi wróciłam do Warszawy. Wtedy stało się coś przedziwnego: moja choroba się zatrzymała - mówi Dorota Szczerba, teolog i autorka wielu książek, która wydarzeniami w tej małej bośniackiej wiosce zajmuje się od 20 lat.

Po raz pierwszy do Medjugorie pojechała w 1994 r. W przypadające 22 sierpnia święto Matki Bożej Królowej wraz z mężem znaleźli się na Podbrdo, stając się świadkami objawienia. - Półtora metra dzieliło nas od widzącego Ivana. Mogliśmy obserwować jego poważną, skupioną twarz. Mówił do kogoś, widać było, jak poruszał ustami. Jednak głos był „odcięty”, cisza stała się głęboka.

„(…) proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością, (…) abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy” - apelował św. Jan Paweł II.

Słowa te przywołuje także Urszula Własiuk, prezes Fundacji Szlaki Papieskie. Zaznacza, że widzi w nich żarliwe przesłanie i głębokie pragnienie Papieża Polaka, któremu bardzo zależało na tym, by jego rodacy doceniali to, co mają u siebie. - Przy wyznaczaniu szlaków zawsze współpracujemy z miejscowymi ludźmi. Widzimy, jak bardzo chcą się angażować w upamiętnianie i zachowywanie miejsc naznaczonych obecnością Ojca Świętego.

W setną rocznicę objawień Matki Bożej w Fatimie papież Franciszek przybył 12 maja z 24-godzinną pielgrzymką do tamtejszego sanktuarium maryjnego. Wyniósł na ołtarze dwoje z trojga uczestników wydarzeń z 1917 r. - Franciszka i Hiacyntę Marto.

Była to kulminacja obchodów jubileuszowych. W Fatimie zgromadziło się ponad pół miliona wiernych z 55 krajów świata. Najliczniejszą po Portugalczykach grupę stanowili Polacy. Była to już szósta papieska wizyta w tym miejscu - wcześniej przyjeżdżali tam trzej inni papieże: bł. Paweł VI (1967 r.), św. Jan Paweł II (1982, 1991 i 2000) oraz Benedykt XVI (2010). Ta, 19 podróż zagraniczna Franciszka odbywała się pod hasłem: „Z Maryją, pielgrzym nadziei i pokoju”.