W narracji głównych mediów Kościół zwykle przedstawiany jest jako beneficjent państwowych dotacji i ulg, przy jednoczesnym zwolnieniu z obowiązków fiskalnych.

Pamiętamy niedawne gwałtowne dyskusje nt. reorganizacji Funduszu Kościelnego, zarzuty o drenaż publicznej kasy, wulgarne oskarżenia o chciwość itp. Po dokładnym zbilansowaniu działalności Kościoła okazuje się jednak, iż rzeczywistość odbiega znacząco do stereotypów. Kościół od lat daje niepomiernie więcej, niż otrzymuje.

6 stycznia - w uroczystość Objawienia Pańskiego - ulicami polskich miast i wsi przejdą Orszaki Trzech Króli. Liczba organizujących je miejscowości wzrasta z każdym rokiem. Uczestnicy jasełek zgodnie podkreślają, że stają się one okazją do radosnej manifestacji wiary, zaś praca nad ich przygotowaniami jest udanym sposobem na integrację lokalnych środowisk.

Polska tradycja orszakowa została zainaugurowana przed ośmiu laty. Kluczem do sukcesu okazał się m.in. sposób zaadresowania inicjatywy. W przygotowanie ulicznych jasełek angażują się zarówno dzieci, jak i dorośli. Pomysłodawcami zaszczepienia idei na lokalny grunt bywają zaś parafie na równi z przedstawicielami stowarzyszeń i fundacji.

Decyzja o założeniu rodziny, otwartość na życie to sprawa bardzo osobistego, intymnego wyboru. Nikt nie ma prawa narzucać komukolwiek liczby posiadanych dzieci. Z drugiej strony jednak konieczne jest ciągłe przypominanie roli rodziny wobec społeczeństwa, jej praw, ale też i obowiązków.

Jak trudno jest dziś funkcjonować rodzinom posiadającym kilkoro dzieci, nie trzeba nikogo przekonywać. Pomoc państwa jest niezbędna, musi być jednak mądra. Nie wystarczy dać do ręki gotówkę - jeśli tylko pieniądze miałyby być zachętą do większej dzietności, będziemy mieli do czynienia z klasyczną umową handlową. A przecież człowiek nie jest i nigdy nie może być towarem! Chodzi zatem o coś więcej.

…bardzo ciepły, choć grudniowy. Dzień, zwykły dzień, w którym gasną wszelkie spory. Jest taki dzień, w którym radość wita wszystkich. Dzień, który już każdy z nas zna od kołyski - śpiewał przed laty Seweryn Krajewski z zespołem Czerwone Gitary.

Lubimy tę piosenkę. Stacje radiowe każdego roku chętnie umieszczają ją w swoim świątecznym repertuarze. Staje się synonimem tego, czym 24 grudnia być powinien. Jak żaden inny dzień w roku Wigilia wycisza zewnętrzny i wewnętrzny zgiełk, jaki w sobie nosimy.

Adwent i Boże Narodzenie naznaczone są uwielbieniem Boga. To nie jest wymysł. Uczy nas tego Ewangelia. Pana błogosławią wszyscy, którzy Nim się zachwycili.

Zaczęło się od Matki Bożej. Jej Magnificat w niesamowity sposób wyraża to, co trudno opisać słowami. Później rozśpiewał się niemy wcześniej Zachariasz. Przepełniony Duchem Świętym nie koncentrował się na sobie, ale z ogromną radością całą swoją istotą oddawał cześć Bogu. W jego hymnie wiara przeplata się z zachwytem, a radość z głębokim przekonaniem o łaskawości Adonai. Pieśni Maryi i Zachariasza weszły na stałe do Liturgii Godzin. Codziennie modlą się nimi kapłani i osoby konsekrowane.

W licznych publikacjach można znaleźć informację, że Camino zmienia ludzi. Wielu takich poznałem po drodze. Dla mnie największą zmianą było wyrwanie się z pułapki bezsensownej konsumpcji - mówi Paweł Michalak, który pokonał pieszo prawie 1 tys. km, idąc Drogą św. Jakuba. Oprócz wyprawy do Santiago de Compostela ma na swoim koncie pieszą wyprawę do Rzymu i rowerową do Jerozolimy.

Kiedy byłem dzieckiem, czytałem dużo książek o podróżowaniu, w tym cykl o przygodach Tomka Wilmowskiego autorstwa Alfreda Szklarskiego. Zawsze gdzieś w głowie siedział pomysł, żeby ruszyć w świat...

W ramach obchodów nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia 13 grudnia w siedleckiej katedrze oraz w wielu sanktuariach i jubileuszowych świątyniach zostaną otwarte Bramy Miłosierdzia. Przez cały rok będą mogli pielgrzymować przez nie wierni, co związane jest z możliwością uzyskania odpustu.

W bulli Misericordiae vultus ogłaszającej jubileusz, który rozpoczął się w Bazylice św. Piotra 8 grudnia, papież wzywa do poważnej refleksji nad tym, kim jest Bóg. Miłosierdzie stanowi nie tylko jeden z Jego przymiotów, ale jest sposobem Jego bycia w relacji do świata i do człowieka.

Papież Franciszek otworzył 8 grudnia, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra. Tym samym rozpoczął w Kościele Jubileusz Roku Miłosierdzia. Ceremonia odbyła się na zakończenie Mszy św. odprawianej na Placu św. Piotra z udziałem 50 tys. wiernych z całego świata.

Podczas Mszy św. papież w homilii powiedział m.in., że Rok Święty jest także darem łaski, zaś wejście przez Drzwi Święte oznacza odkrycie głębi miłosierdzia Ojca, który przyjmuje wszystkich i wychodzi osobiście na spotkanie każdego.

8 grudnia papież Franciszek, otwierając Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra w Rzymie, rozpocznie nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia. Rok Święty ustanowiony zostaje po to, aby - jak sam napisał w bulli Misericordiae vultus - uczynić świadectwo wierzących jeszcze mocniejszym i skuteczniejszym.

W świecie, w którym zdają się dominować wyrachowanie, hedonizm, kult wolności, gdzie wartość absolutną przydaje się prawu stanowionemu, jest to wyzwanie o fundamentalnym znaczeniu. Co ważne: papież stawia przed nim nie tylko siebie, duchownych, chrześcijan katolików, ale wszystkich, którzy będą czytać ten list - ludzi dobrej woli całego świata, niezależnie od pochodzenia i wyznawanej religii.

Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe, obchodzono godzinę łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia. Dusze zatwardziałe i zimne jak marmur poruszone będą łaską Bożą i znów staną się wierne i miłujące Boga.

Pan, mój Boski Syn, Jezus, okaże wielkie miłosierdzie, jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za bliźnich. Jest moim życzeniem, aby ta godzina była rozpowszechniona. Wkrótce ludzie poznają wielkość tej godziny łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu.