Drogi Jerzy, nie mówimy Ci żegnaj, ale do zobaczenia. Jako wielki kwatermistrz poszedłeś, aby poszukać nam mieszkań w niebie. A z Ewangelii wiemy, że jest ich wiele, więc będziesz miał co robić… - tymi słowami o. Kamil Wawro, sercanin biały, żegnał swego współbrata śp. Jerzego Cudnika.

Pochodzący z diecezji siedleckiej brat zakonny zmarł 22 września, przeżywszy niespełna 48 lat. 25 września w rodzinnej parafii w Maniach brata Jerzego pożegnała najbliższa rodzina, wspólnota zakonna, liczni kapłani z diecezji drohiczyńskiej i siedleckiej, znajomi oraz przyjaciele.

1 listopada na cmentarz idą niemal wszyscy. Idą wierzący i niewierzący. Jednak zapalone znicze, piękne kwiaty mogą okazać się tylko chęcią wyróżnienia przed innymi albo są po prostu oznaką rutyny i przyzwyczajenia.

Tak się dzieje, kiedy zabraknie pamięci modlitewnej. Osób należących do ŻR nie trzeba przekonywać o wartości i znaczeniu modlitwy. Naszym zadaniem jest nauczenie młodego pokolenia właściwej postawy wobec przemijania, w której pamięć o zmarłych wyraża się przede wszystkim modlitwą za nich.

Nie ma mowy o dobrym wychowywaniu dzieci, gdy rodzice nie pracują nad sobą, pozwalają, by córka czy syn traktowali dom jak hotel. Dzieci muszą mieć swoje obowiązki, trzeba nauczyć je brać odpowiedzialność za swoje czyny. Rodzice zasługują czasem na odpoczynek…

Ta i wiele innych prawd wybrzmiała podczas rekolekcji dla małżeństw, które systematycznie odbywają się w Domu Rekolekcyjnym w Siedlanowie koło Radzynia Podlaskiego. Przyjeżdżają tutaj rodziny, które pracy nad sobą nie odkładają na czas, gdy dzieci podrosną. Siły duchowej potrzebują teraz. Walka toczy się o wszystko, stawką jest niebo.

Nie jest prawdą, że Kościół w swojej refleksji unika podejmowania tematu homoseksualizmu. Że jest - jak to wykrzyczał dziennikarzom pogubiony ks. Krzysztof Charamsa, a za nim powtórzył tłum akolitów - opanowany przez „straszną nienawiść”, panuje w nim homofobia, koszmarne zohydzenie, upodlenie osób „kochających inaczej”.

Tymczasem Kościół, szanując prawdę o człowieku, traktując poważnie swoją misję, nieodmiennie głosi, że wszyscy ludzie są braćmi i wszystkim należy się miłość i szacunek.

Wydaje mi się, że u źródeł mojego zakonnego powołania leżało pragnienie czegoś, czego jako dziecko nie umiałem jeszcze ani wskazać, ani nazwać. Była to tęsknota za życiem nie wśród świata - mówi pochodzący z parafii św. Jadwigi Śląskiej w Samogoszczy o. Jan Glica, który blisko 50 lat pracuje na misjach w Brazylii.

Podczas wizyty w rodzinnych stronach w czerwcu tego roku o. Janowi udało się znaleźć czas na wywiad - z trudem, bo kiedy wraca się w rodzinne strony „na chwilę”, okazuje się, że na spotkanie czeka tyle osób…

Staramy się dawać świadectwo o Chrystusie i w duchu św. Alojzego Orione służyć tym, do których zostałyśmy posłane - mówią pracujące w siedleckiej parafii św. Józefa siostry ze Zgromadzenia Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia. Oriońska wspólnota w Siedlcach - jedyna w diecezji - istnieje od 30 lat.

Św. ks. A. Orione mówił, że przyszłość należy do Chrystusa. My również w tej perspektywie patrzymy na naszą posługę - stwierdza s. Anuncjata Kempczyńska, przełożona wspólnoty, odwołując się do słów założyciela rodziny zakonnej, który - jak przyznaje - w Polsce znany jest dość słabo.

Rodzice i nauczyciele nieustannie szukają recepty na wychowanie. Okazuje się, że w tej kwestii ma wciąż wiele do zaoferowania patron zakończonego niedawno V Tygodnia Wychowania św. ks. Jan Bosko, twórca tzw. systemu prewencyjnego.

Wychowanie dziecka z pewnością nigdy nie było łatwe, ale dzisiaj to zadanie szczególnie trudne. Postęp cywilizacyjny, media, wirtualna rzeczywistość, konsumpcyjny styl życia - to wszystko sprawia, że trzeba mocować się z problemami, o których naszym dziadkom nawet się nie śniło. Po epoce oświeconej dyktatury wychowawczej dr. Benjamina Spocka, propagatora tzw. bezstresowego wychowania, nastał dzisiejszy chaos dobrych rad.

W naszej diecezji istnieje 17 grup Odnowy w Duchu Świętym. Niektóre funkcjonują już od kilkunastu lat. Biała Podlaska, Radzyń, Międzyrzec, Siedlce, Wisznice - wszędzie tam istnieją wspólnoty, które na poważnie wzięły sobie do serca słowa Jezusa skierowane do uczniów: Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy… (J 14,26). Grupami opiekują się kapłani. Każda z nich ma swojego lidera.

Odnowa jest dla wszystkich, którzy pragną bliższej relacji z Panem Bogiem. Kładziemy szczególny akcent na osobę Ducha Świętego. Odkrywamy Jego moc w Kościele. Teologowie dzielą dzieje świata na trzy okresy.

Osoby zakonne opowiadają bajki…Proszę Państwa, to nie żart! „Bajanie” naprawdę stało się częścią ich powołania. Posłuchajcie!

W niedzielne poranki w Katolickim Radiu Podlasie można usłyszeć przygotowane przez redakcję czasopisma „Anioł Stróż”, wydawanego przez ss. loretanki, audycje. Są naprawdę bardzo ciekawe i potrafią zatrzymać przy odbiorniku zarówno młodszych, jak i starszych. W rolę małej, zabawnej, temperamentnej i rozśpiewanej dziewczynki wciela się tam … s. Estera Żuber.

Ona musi usłyszeć prawdę, bo to dla niej szansa na zrozumienie skali zła, jakie uczyniła - uwrażliwiała. Przekonywała też, że uzdrowienie przez przebaczenie najbardziej potrzebne jest właśnie mnie!

Ciotka, która przez lata zastępowała Hance rodzoną matkę, mawiała, że cierpienie i poniżenie to wspaniała szkoła pokory i najskuteczniejsze lekarstwo na pychę. „Pamiętaj dziecko, że pycha jest pierwszym grzechem głównym, a odarcie z niej choć jest bolesne, bywa też uzdrawiające” - powtarzała.