Teresa Kultys-Lentowicz pochodzi z Ryk, ale na co dzień mieszka w Kielcach. W Świętokrzyskiem jest znana jako polonistka, edytorka oraz podróżniczka. W czasie pandemii wydała książkę „Krajobrazy piórem zatrzymane”.

Na łamach ponad 330-stronicowego swego rodzaju przewodnika autorka dzieli się opowieściami z wyjazdu do wielu zakątków Europy, a nawet Afryki, Azji i Ameryki. Wrażenie na czytelniku może robić wspomnienie Ziemi Świętej. Autorka doskonale zapamiętała Kafarnaum, Jerozolimę, a szczególnie Grotę Narodzenia Jezusa w Betlejem: „Wzruszenie ogarnia serce, do oczu cisną się łzy, gdy pochylona całuję miejsce, gdzie dwa tysiące lat temu wszystko się zaczęło. Przytuleni w tym małym pomieszczeniu usiłujemy ze ściśniętym z przejęcia gardłem śpiewać najpiękniejszą polską kolędę „Bóg się rodzi” - napisała w książce T. Kultys-Lentowicz.

Muzyka organowa towarzysząca nam podczas Eucharystii czy nabożeństw często jest niedoceniana. A warto zatrzymać się i wsłuchać w jej brzmienie. Okazją do tego jest wydanie płyty „Perła Mazowsza”.

To nagranie utworów na organach z sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu. Urokliwy kościółek z zabytkowymi polichromiami obecnymi na wszystkich ścianach i suficie, doczekał się renowacji instrumentu. Płyta to efekt prac trwających od 2012 r. Organy w Mariańskim Porzeczu, choć wciąż działały, były w kiepskim stanie i organistka z nich już nie korzystała. - Zależało nam, by przeprowadzić dobrą identyfikację tych organów - tłumaczy Małgorzata Trzaskalik-Wyrwa, dyrektor Diecezjalnego Studium Muzyki Kościelnej. - Chcieliśmy zobaczyć, kto i kiedy przy nich coś robił, bo zostały wybudowane w XVIII w., ale podlegały przebudowom. Program prac powstał na podstawie badań, jakie odbyły się w 2012 r., a po nich organmistrz z Korczewa Marian Leśniczuk wyczyścił i poskładał organy.

Dla jednych to pasjonująca wyprawą w głąb historii, inni widzą w niej sposób na poznanie rodzinnych tajemnic. Genealogią - bo właśnie o niej mowa - interesują się zarówno młodsi, jak i starsi. Pasję tę pomaga rozwijać działający przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Białej Podlaskiej Klub Genealogiczny.

Ponoć zdecydowana większość Europejczyków może wywieść swój rodowód od Karola Wielkiego, z kolei znaczna część mieszkańców Polski ma wśród swoich przodków potomków Mieszka I. Znawcy tematu twierdzą, że nie ma bardziej pasjonującego zajęcia niż odkrywanie zagadek genealogicznych. Potwierdza to również liczba uczestników spotkań założonego dziewięć lat temu z inicjatywy Beaty Zacharuk bialskiego Klubu Genealogicznego. - Rzeczywiście coraz więcej osób szuka swoich przodków i swoich korzeni. Inni chcą dowiedzieć się więcej o historii miejscowości, regionu. To nowa fala związana zapewne z dostępnością źródeł online, bowiem księgi urzędu stanu cywilnego czy parafialne zostały dzisiaj zdigitalizowane.

Twórczość Marianny Pawłowskiej to celebrowanie tego, co minęło - lat dziecinnych i młodzieńczych, historii własnej rodziny oraz losów ludzi z Podlasia.

Urodziła się w latach 50 XX w. we wsi Siliwonki w powiecie łosickim. Dziś mieszka w Niemojkach. Z zawodu nauczyciel matematyki, z zamiłowania - poetka. Za swoje teksty nagradzana była w ogólnopolskich konkursach literackich, a jej utwory drukowano w antologiach, m.in. „Podlaskie Hosanna” i „Nadbużańskim Podlasiu wierszem pisanym”. Wydała tomik „Grafiki duszy”. Pod koniec 2021 r. zdobyła drugie miejsce w XXVI Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Romualda III Mikoszewskiego „Ziemia najbliższa”, w którego jury zasiedli uznani twórcy i krytycy literaccy: Ernest Bryll, Waldemar Michalski, Agnieszka Polak, Joanna Obrępalska i Grzegorz Michałowski. Poetce z Niemojek przyznano także tytuł najlepszego literata z powiecie łosickiego.

Do 31 marca w Muzeum Diecezjalnym w Siedlcach można oglądać wystawę „Boże Narodzenie - Światłość w ciemności świeci od wieków po dziś dzień”.

Jak zaznacza dyrektor MD i kurator wystawy ks. Robert Mirończuk we wprowadzeniu do katalogu ekspozycji, zaprezentowane dzieła stanowią inspirację do poznania ikonografii Bożego Narodzenia, jak i przemyślenia na nowo prawdy zapisanej przez św. Jana „a Słowo stało się Ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1,14). Z możliwości tej skorzystała od dnia otwarcia wystawy, tj. 27 listopada, znaczna liczba osób. - Mieliśmy sporo zwiedzających w ciągu trzech tygodni grudnia poprzedzających Boże Narodzenie. M.in. korzystając z możliwości wyjścia poza mury szkolne, odwiedziło nas wiele grup uczniów ze swoimi nauczycielami albo katechetami - mówi kustosz Dorota Pikula-Kuziak.

Początek nowego roku zaczął się dla zespołu Kawęczyn od wielkich emocji. 4 stycznia lokalni artyści mieli okazję spotkać się w Pałacu Prezydenckim z Agatą Kornhauser-Dudą.

- Marzyliśmy o tym od dawna. Pomysł narodził się w czerwcu ubiegłego roku, gdy w Zalesiu śpiewaliśmy przed Prezydentem RP. Później wysłaliśmy zgłoszenie, że bardzo chcielibyśmy odwiedzić Pierwszą Damę w stolicy i udało nam się otrzymać zaproszenie - opowiada liderka Stowarzyszenia Rozwoju Wsi Kawęczyn Justyna Łubianka. Zespół udał się do Warszawy w składzie, w jakim najczęściej występuje na scenie, czyli wielopokoleniowym. - Jesteśmy grupą, która łączy trzy pokolenia kobiet i mężczyzn i to jest nasz ogromny atut - zauważa J. Łubianka. Zauważyła to również A. Kornhauser-Duda, chwaląc umiejętność wykorzystania zdolności i doświadczenia seniorów oraz młodzieży we wspólnych projektach, a także umiejętność łączenia tradycji z nowoczesnością.

Pochodzi z Kamieńca i - jak sama podkreśla - szczyci się tym. Krystyna Bachanek to nie tylko utalentowana artystka, ale też społeczniczka.

K. Bachanek, z domu Wysocka, to polska malarka urodzona 3 grudnia 1939 r. w Kamieńcu niedaleko Siedlec. Podczas 50 lat zaprezentowała swoje prace na 30 wystawach indywidualnych i ponad 200 zbiorowych. Jej obrazy można obejrzeć nie tylko w rodzimych muzeach, ale też za granicą. Jest laureatką licznych nagród krajowych i międzynarodowych, 30 października 2017 r. została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi nadanym przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę. Choć swoje dorosłe i zawodowe życie związała z Warszawą, o rodzinnych stronach nigdy nie zapomniała. Pytana, jak je wspomina, odpowiada: - Z wielkim sercem. Bo człowiek zawsze powinien pamiętać o swoich korzeniach. To bardzo ważne - dodaje. Rodzinny dom opuściła dość wcześnie, bo gdy poszła do szkoły średniej w Siedlcach. - W czasie wojny, do 1947 r., w naszym pałacyku w Kamieńcu przebywała nauczycielka Barbara Kozłówna.

Rok 2022 r. będzie Rokiem Józefa Ignacego Kraszewskiego. Taką decyzję podjęli radni powiatowi, postanawiając w ten sposób upamiętnić 210 rocznicę urodzin pisarza i 60 rocznicę powstania muzeum w Romanowie.

Zdaniem samorządowców J.I Kraszewski był jednym z najwybitniejszych polskich twórców, który wpisał się również w dzieje literatury europejskiej. „Dał się poznać jako historyk, archeolog, krytyk literacki i muzyczny oraz tłumacz. Nie obca mu była sztuka, pozostawił bowiem cenione rysunki i obrazy prezentujące rodzimy pejzaż, uznany za romantyków za jeden z najważniejszych elementów kształtujących poczucie narodowości. Kraszewski był również aktywnym dziennikarzem i redaktorem wielu pism i periodyków, redagował je z niezwykłym temperamentem i rozmachem. Miał wpływ na charakter i zmiany zachodzące w prasie i postrzegany jest dziś jako pierwszy jej teoretyk. Doskonale znał mechanizmy funkcjonowania dziennikarstwa i rozumiał ogromną rangę i rolę prasy w społeczeństwie. Jako wpływowy działacz społeczny i polityczny wykorzystywał swoją pozycję do walki o wolność i niepodległość ojczyzny.

Znaki rozpoznawcze to metrowy kapelusz udekorowany kwiatami z bibuły, maska z długą lnianą brodą, barani kożuch i słomiane maty obwiązane wokół nóg. Tak wygląda brodacz. Ten barwny obrzęd decyzja ministra kultury i dziedzictwa narodowego został wpisany na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Sławatycze - nadbużańska miejscowość ma wyjątkową i wielowiekową tradycję żegnania starego roku. Przez trzy ostatnie dni grudnia ulicami rządzą brodacze, czyli lokalni przebierańcy, którzy w specjalnych strojach kolędują, zaczepiają mieszkańców, a panny biorą „na hocki”. To jedyni tacy kolędnicy w Polsce, a może i na świecie. Nikt nie wie, skąd wziął się ten zwyczaj, ale bez niego trudno sobie wyobrazić pożegnanie starego i powitanie nowego roku. Zgodnie z tradycją wybierany jest też brodacz roku. Kryterium stanowi strój, który uczestnicy przygotowują własnoręcznie. Ten barwny zwyczaj został wpisany na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Pięknym koncertem filmowo-musicalowym zakończyła się dziewiąta edycja Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów „Sztuka plus Komercja”. Podczas gali nie tylko poznaliśmy laureatów trwającego od września wydarzenia. Towarzyszy mu bowiem - oprócz artystycznego - inny szczytny cel.

Zgodnie z charytatywną ideą, jaka od początku przyświeca festiwalowi, nagrody pieniężne przeznaczone dla zwycięzców, ufundowane przez lokalne firmy, zostały bowiem przekazane na rzecz chorych dzieci. W tym roku finansowym wsparciem objęci zostali siedleccy podopieczni Fundacji Siepomaga: Natasza Żółkowska, Marysia Jędrzejewska oraz Lenka Marciniak. Gala wieńcząca festiwal odbyła się 17 grudnia. - W trudnych realiach, ale cieszymy się, że udało się festiwal zorganizować w całości. Razem z nami cieszą się aktorzy, artyści, producenci spektakli. Dla nich wartością najwyższą jest możliwość spotykania się z widzami.