Chlubna przeszłość

Diecezja siedlecka została erygowana bullą Piusa VII „Ex imposita Nobis” 30 czerwca 1818 r. W tym roku obchodzi więc 190-lecie swego istnienia. W skali dziejów Polski to wiek niemalże „przedszkolny”. Co było wcześniej?

Decyzja o utworzeniu przez Piusa VII nowych diecezji włączonych do metropolii warszawskiej, w tym diecezji podlaskiej, była związana z koniecznością reorganizacji struktur kościelnych dostosowanych do terytorium nowych województw w powstałym po Kongresie Wiedeńskim (1815 r.) Królestwie Polskim. W skład nowej diecezji, wydzielonej bezpośrednio z utworzonej w 1805 r. diecezji lubelskiej, weszło 119 parafii. Wcześniej, w okresie przedrozbiorowym, terytorium diecezji podlaskiej należało do 5 diecezji: łuckiej, krakowskiej, poznańskiej, chełmskiej i płockiej. Największą ilość parafii przyłączono z byłej diecezji łuckiej – 53, w tym m.in. Janów, Łosice, Białą Podlaską, Międzyrzec, Włodawę, Sokołów, Węgrów; następnie z krakowskiej – 37 parafii z Siedlcami, Ziemią Łukowską i Stężycą; poznańskiej 22 parafie, mi.in.: Garwolin, Stoczek Łukowski, Skórzec, Liw, Grębków i sięgające pod Siedlce Niwiski oraz 4 z chełmskiej – Orchówek, Uhrusk, Wereszczyn, Sosnowica i 3 płockiej – Sadowne, Stoczek Węgrowski, Korytnica Węgrowska (dziś należące do diecezji drohiczyńskiej).

Przed wiekami, gdy nasze ziemie należały do diecezji krakowskiej, przymierzano się do tego, aby stolicą diecezji stał się Łuków. Czy mógłby Ksiądz przybliżyć nam te ciekawe – mało znane i niezrealizowane zresztą – plany? Dlaczego tak się nie stało?

Diecezja krakowska powstała w 1000 r. ...

Agnieszka Warecka