Czas przebudzenia

„To nie Krzyż się chwieje, to świat się chwieje i toczy - Krzyż stoi!” - tak brzmi hasło rozpoczynających się 4 listopada w parafii Hrud jubileuszowych misji ewangelizacyjnych.

Świadectwo przywiązania do wiary ojców przodkowie dzisiejszych parafian dali już przed wiekami - podczas prześladowań religijnych w latach 1867-1876. Unicka parafia liczyła wówczas około 430 wiernych i za upór trwania przy unii „wzięła pierwsze cięgi”, zaskarbiając sobie tym samym szczególne miejsce na mapie męczeństwa ludu Podlasia. Wiedzę na temat bohaterstwa mieszkańców wsi Hrud czerpiemy m.in. z cennego opracowania ks. Józefa Pruszkowskiego. Na łamach książki „Martyrologium czyli męczeństwo Unii na Podlasiu” upamiętnił on niezłomną postawę kobiet, które - nie godząc się na przymusowy chrzest swoich dzieci w cerkwi prawosławnej - ukryły się wraz z nimi w pobliskim lesie. Mimo zimna i głodu trwały w odosobnieniu przez sześć tygodni. Dopiero gdy wojska, ogołociwszy wcześniej wieś, wróciły do Białej Podlaskiej, dzielne matki - „zgarbione, o kijach, prawie nagie, wynędzniałe, podobne do szkieletów, ale radosne jak słońce, jak wiosna triumfujące i jak samo życie niezwyciężone!” - odważyły się wyjść z kryjówek.

Nazwiska 16 bohaterskich kobiet zapisały się na trwałe w pamięci potomnych. W miejscu ich ukrywania się w lesie do dziś stoją też dwa dęby nazywane przez współczesnych „świętymi dębami”. W ubiegłym roku – staraniem parafii i Nadleśnictwa Biała Podlaska – obok pomników przyrody wzniesiono krzyż symbolizujący walkę o należne Bogu miejsce w życiu poszczególnych jednostek i całej społeczności.

 

Bogu na chwałę

Wyrazem troski dzisiejszych mieszkańców o wspólne dobro, jakim jest Kościół, staje się ich zaangażowanie na rzecz upiększenia świątyni parafialnej. Od pięciu lat wspólnocie przewodzi ks. Jarosław Grzelak. Początki duszpasterskiej posługi księdza wiążą się z podjętym dziełem remontu domu parafialnego. – Większość prac przy plebanii została wykonana w czynie społecznym przez parafian posiadających uprawnienia w zakresie różnych specjalizacji – wyjaśnia proboszcz, chwaląc ludzi za życzliwość i ofiarność. Remont domu parafialnego objął wymianę pokrycia dachowego, okien i drzwi wejściowych oraz desek szalunkowych. Budynek został ocieplony. Prace odbywały się również wewnątrz plebanii i polegały m.in. na doposażeniu kancelarii oraz wydzieleniu salki służącej jako miejsce spotkań wspólnoty.

Kolejnym etapem prac miał stać się remont świątyni. ...

AW